Model 3D ucha środkowego i wewnętrznego.

1. Błona bębenkowa

Błona o grubości 0,1 mm położona między uchem zewnętrznym i środkowym, na końcu przewodu słuchowego zewnętrznego. Przenosi drgania powietrza wywołane przez źródło dźwięku na układ kosteczek słuchowych, znajdujący się w jamie ucha środkowego.

2. Kosteczki słuchowe

Delikatne, drobne kostki w uchu środkowym wyższych kręgowców, przenoszące i wzmacniające drgania błony bębenkowej lub kości mózgoczaszki na błędnik ucha wewnętrznego. U ssaków (w tym u człowieka) występują trzy kosteczki słuchowe: młoteczek połączony z błoną bębenkową, kowadełko i strzemiączko. Strzemiączko kontaktuje się z błoną okienka owalnego, które prowadzi do ucha wewnętrznego. Inne kręgowce lądowe mają tylko jedną kosteczkę – strzemiączko.

Ilustracja przedstawia ucho środkowe (punkt e) i cztery znajdujące się w nim kosteczki: a - błonę bębenkową; b - młoteczek; c - kowadełko; d – strzemiączko.

3. Narząd spiralny (Cortiego)

Składa się z części kostnej (o kształcie muszli ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego (część błędnika błoniastego), który zawiera właściwy narząd słuchu – narząd spiralny (narząd Cortiego).

Ilustracja przedstawia budowę narządu spiralnego, który składa się z:  1 - komórek słuchowych, 2 - błona pokrywowej, 3 - włosów komórek słuchowych, 4 - błony podstawnej, 5 - aksonów neuronów czuciowych, 6 - nerwu słuchowego.

Narząd spiralny zawiera komórki receptorowe, które przetwarzają drgania wywołane falami dźwiękowymi na impulsy nerwowe. Przewód ślimakowy kończy się ślepo na wierzchołku ślimaka i jest wypełniony płynem – śródchłonką, czyli endolimfą. Po obu jego stronach biegną przewody zwane schodami przedsionka i schodami bębenka. Przewody te łączą się na wierzchołku ślimaka i są wypełnione przychłonką, czyli perylimfą.

4. Kanały półkoliste

Kostne kanały, wewnątrz których znajdują się błoniaste przewody stanowiące część błędnika błoniastego kręgowców. Występują trzy kanały półkoliste, a w nich trzy przewody półkoliste ustawione względem siebie pod kątem prostym: przedni, położony w płaszczyźnie strzałkowej, tylny – w płaszczyźnie czołowej i boczny – w płaszczyźnie poziomej. Końcowa część każdego przewodu tworzy rozszerzenie zwane bańką błoniastą, o ścianach tworzących zgrubienia (tzw. grzebienie statyczne pokryte nabłonkiem zmysłowym). Światło przewodów półkolistych wypełnia płyn – śródchłonka, której ruchy rejestrowane przez komórki zmysłowe informują o położeniu ciała.

5. Przedsionek ucha wewnętrznego

Przedsionek znajduje się pomiędzy ślimakiem a kanałami półkolistymi. Przedsionek ucha wewnętrznego zawiera dwa elementy: woreczek oraz łagiewkę.

6. Nerw przedsionkowo‑ślimakowy

Ósmy nerw czaszkowy, który łączy ucho wewnętrzne z mózgowiem. Przekazuje impulsy nerwowe ze ślimaka, kanałów półkolistych oraz łagiewki i woreczka. Początkowo dzieli się na część ślimakową (nerw słuchowy) i przedsionkową. Później obie części łączą się w jeden nerw wnikający do mózgu na granicy mostu i rdzenia przedłużonego.

Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o. o., Przedmiotowy model 3D został opracowany przez Englishsquare.pl Sp. z o.o. na podstawie materiału źródłowego zakupionego w ramach serwisu www.turbosquid.com. Jakiekolwiek dalsze użycie tego modelu 3D podlega wszelkim ograniczeniom opisanym w licencji opublikowanej na przywołanej stronie internetowej.