Opis alternatywny dotyczy wirtualnej wycieczki trzy de. Użytkownik może poruszać się po wirtualnej kuźni posługując się myszką. Na ekranie pojawia się komunikat „Znajdujemy się w kuźni, w której wykonywane są niezbędne narzędzia i sprzęty żelazne wykorzystywane przez innych rzemieślników. Za chwilę przejdziemy do pracowni oraz poszczególnych stanowisk pracy kowala”. We wspomnianym pomieszczeniu znajdują się następujące elementy: pytajniki, strzałki, literki „i” oraz ikona głośnika pojawiająca się po kliknięciu literki „i”.

Treść czytana przez lektora po kliknięciu ikony głośnika jest tożsama z zawartością na planszy.

Strzałki pozwalają zbliżyć się do obiektów. Są przy nich komunikaty: do paleniska, przejdź do stanowiska z narzędziami pomocniczymi, przejdź do stanowiska obróbki ślusarskiej, przejdź do stanowiska pomocniczego.

Po kliknięciu strzałki z podpisem do paleniska mamy do wyboru trzy literki „i”. Pierwsza z nich opisuje imadło kowalskie. Jest ono wykonane ze staliwa lub kutej stali. Przeznaczone głównie do wyginania materiału lub jego skręcania. Charakteryzuje się możliwością chwytania materiałów o niewielkiej grubości z bardzo dużą siłą. Imadło kowalskie posiada dwie szczęki. Szczękę stałą mocuje się do masywnego stołu, szczęka ruchoma w trakcie nakręcania śruby odchyla się po łuku, stopniowo tracąc równoległość względem szczęki stałej. Imadło posiada sprężynę, która odchyla szczękę ruchomą w trakcie odkręcania śruby. Następna literka „i” przedstawia ognisko kowalskie z wyciągiem. Służy ono do nagrzewania materiału przeznaczonego do kucia. Głównym jego elementem jest kotlina, w której dnie znajduje się okrągły otwór, przez który wdmuchiwane jest powietrze potrzebne do procesu spalania. Zawór powietrza reguluje siłę powietrza dostarczanego do spalania. Popielnik służy do usuwania resztek żużla, który wpada poprzez otwór w dnie kotliny do korpusu regulacyjnego połączonego z wentylatorem nadmuchowym. Nad paleniskiem jest okap odprowadzający spaliny do komina. W pobliżu ogniska powinien znajdować się pojemnik z wodą służący do skrapiania paliwa oraz studzenia narzędzi. Pod trzecią literką „i” znajduje się zestaw kleszczy kowalskich z różnymi szczękami. Służą one do chwytania nagrzanego materiału. Po przyswojeniu wszystkich informacji można wrócić do stanowiska głównego za pomocą żółtej strzałki.

Po kliknięciu strzałki przejdź do stanowiska z narzędziami pomocniczymi mamy do wyboru cztery literki „i”. Pierwsza z nich to stanowisko do hartowania. Beczka wypełniona wodą służy do hartowania, czyli jest niezbędnym elementem w termicznej obróbce stopów. Zabieg cieplny polega na zmianie struktury wewnętrznej stali, dzięki czemu ulegają zmianie jej właściwości. Składa się z dwóch czynności: grzania i chłodzenia. Główne parametry obróbki cieplnej to temperatura i czas. Celem takiej obróbki jest utwardzenie stali na drodze rozgrzania stali do odpowiedniej temperatury, a następnie szybkie ochłodzenie. Pod kolejną literką „i” są przybory do obsługi stanowiska kowalskiego. Komplet ten składa się z łopatki, gracki, kropidła oraz pogrzebacza. Łopatka służy do nakładania nowych porcji koksu do kotliny paleniska. Gracka służy do zgarniania koksu z blatu paleniska do kotliny. Kropidło służy do polewania wodą płonącego koksu, czasami używa się go także do punktowego schładzania gorącego materiału. Następna literka „i” to zestaw młotników jedno i dwuręcznych. Używane są one do kucia metali. Ostatnia literka „i” przedstawia młot resorowy wraz z oprzyrządowaniem. Służy on do kucia swobodnego materiału. Młot ma wymienne kowadła o kształcie płaskim lub zaokrąglonym. Po przyswojeniu wszystkich informacji można wrócić do stanowiska głównego za pomocą żółtej strzałki.

Po kliknięciu strzałki przejdź do stanowiska obróbki ślusarskiej pojawiają się trzy literki „i”. Pod pierwszą z nich jest tokarka, czyli narzędzie do obróbki skrawaniem. Pod drugą znajduje się instrukcja BHP. Pod trzecią są nożyce gilotynowe, które służą do precyzyjnego cięcia cienkich blach. Po przyswojeniu wszystkich informacji można wrócić do stanowiska głównego za pomocą żółtej strzałki.

Po kliknięciu strzałki z podpisem do stanowiska pomocniczego mamy do wyboru trzy literki „i”. Pierwsza z nich opisuje szlifierkę stołową służącą do ostrzenia narzędzi oraz szlifowania różnego rodzaju materiałów. Pod drugą z nich kryje się wiertarka kolumnowa przeznaczona do wiercenia otworów w stali w zakresie od trzech do piętnastu milimetrów i jest napędzana silnikiem elektrycznym. Posiada możliwość zmiany prędkości obrotowej poprzez przekładnię prasową. Pod trzecią literką i jest imadło kowalskie przeznaczone głównie do mocowania przedmiotów metalowych. Po przyswojeniu wszystkich informacji można wrócić do stanowiska głównego za pomocą żółtej strzałki.

Pytajniki pozwalają na zdobycie informacji o obiekcie. Kryją się pod nimi: Stanowisko do nagrzewania materiału (ognisko kowalskie z wyciągiem) wraz z przyborami do obsługi ogniska kowalskiego, stanowisko z narzędziami pomocniczymi, czyli przecinaki przebijaki i trzpienie kowalskie, żłobniki, gładziki, podstawki i nadstawki kowalskie, gwoździownice, przyrządy pomiarowe (macki, przymiary, wzorniki, cyrkle, kątowniki), stanowisko pomocnicze kategoria obróbka ślusarska stół, imadło, podstawowe narzędzia ręczne, elektronarzędzia, narzędzia pomiarowe, spawarka, a także stanowisko pomocnicze kategoria maszyny ślusarskie i kowalskie: imadła, wiertarki, szlifierka, giętarka, nożyce gilotynowe. Po odczytaniu danej informacji koło pytajników pojawia się zielony znak w kształtem przypominający literę V, potwierdzający zaznajomienie się z materiałem.

Literki „i” to informacje o obiekcie. Są to: kowadło wraz z podstawą inaczej pniem kowalskim, dziurownica kowalska i imadło kowalskie. Kowadła służą do kucia oraz formowania rozgrzanego materiału. Kowadła wykonywane są ze staliwa lub kutej stali. Rozróżnia się kowadła jednorożne, dwurożne i bezrożne. Kowadło jednorożne posiada róg okrągły, natomiast w kowadle dwurożnym oprócz rogu okrągłego znajduje się także róg ostrosłupowy. Róg okrągły kowadła służy głównie do zaginania materiału według różnych promieni. Płaska część kowadła nazywana bitnią lub gładzią jest używana do kucia materiału. W bitni znajduje się otwór okrągły służący do przebijania materiału oraz kwadratowy do osadzania narzędzi z trzpieniem. Dziurownica kowalska jest grubą, staliwną, bądź żeliwną płytą posiadającą otwory o różnym kształcie i wymiarach służące głównie do przebijania lub spęczania materiału. Z boków dziurownicy umieszczone są wycięcia również o różnych kształtach i wymiarach służące jako foremniki do kucia materiału przy użyciu młotków profilowych. Po odczytaniu danej informacji koło pytajników pojawia się zielony znak w kształtem przypominający literę V, potwierdzający zaznajomienie się z materiałem.