„Nie będę powalonym drzewem”
Przyjrzyj się zdjęciom. Wymyśl opowieść, która połączy wszystkie przedstawione zjawiska i przedmioty w jedno. Opowiedz ją innym uczniom w klasie.
Przeczytaj wiersz Wisławy Szymborskiej. Zwróć uwagę na emocje osoby mówiącej w utworze.
Gawęda o miłości do ziemi ojczystejBez tej miłości można żyć,
mieć serce suche jak orzeszek,
malutki los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i pocieszeń,
na własną miarę znać nadzieję,
w mroku kryjówkę sobie uwić,
o blasku próchna mówić „dnieje”,
o blasku słońca nic nie mówić.Jakiej miłości brakło im,
że są jak okno wypalone,
rozbite szkło, rozwiany dym,
jak drzewo z nagła powalone,
które za płytko wrosło w ziemię,
któremu wyrwał wiatr korzenie
i jeszcze żyje cząstkę czasu,
ale już traci swe zielenie
i już nie szumi w chórze lasu?Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
ale nie można owocować.Wisława Szymborska, Gawęda o miłości do ziemi ojczystej, [w:] tejże, Pytania zadawane sobie, Kraków 1954, s. 34.
Jakie są twoje odczucia po przeczytaniu utworu? Opowiedz o nich. Czy twoja historia, stworzona na podstawie zdjęć, jest inna od opisanej przez poetkę? Jeśli to możliwe, wskaż te różnice.
Zbadajcie utwór Wisławy Szymborskiej. Zastanówcie się nad tym:
jakie jest przesłanie wiersza,
kim jest osoba mówiaca,
jakie emocje opisuje,
jak zbudowany jest wiersz,
czy wystepują w nim rymy, jakiego są rodzaju.
Zapiszcie wnioski w formie punktów tutaj lub w zeszycie.
Odpowiedz na pytania. W razie potrzeby zawsze możesz zajrzeć do tekstu utworu lub do swoich notatek.
Jak myślisz, czym może zaowocować miłość do ojczyzny? Przedstaw kilka przykładów i porównaj je z propozycjami innych uczniów.