Łąka kwietna to rodzaj ogrodu specjalnego, który jest stosunkowo prosty w utrzymaniu: jeśli tylko podczas zakładania łąki kwietnej dołoży się starań, by dobrać odpowiednie rośliny do warunków glebowych i stanowiska, pielęgnacja nie jest skomplikowana i nie wymaga wiele wysiłku czy nakładów pieniężnych.

Głównymi zabiegami pielęgnacyjnymi, mającymi na celu utrzymanie łąki kwietnej, są: koszenie, nawadnianie, odchwaszczanie oraz nawożenie.

Nie każda łąka kwietna wymaga przeprowadzenia wszystkich wymienionych zabiegów pielęgnacyjnych, a dla tych, w których skład gatunkowy wchodzą jednoroczne rośliny polne, wymagające słonecznego i suchego stanowiska, mogą nawet nie być wskazane.

Nawadnianie, odchwaszczanie i nawożenie to zabiegi opcjonalne, które stosuje się w zależności od specyficznych wymagań roślin wchodzących w skład danej łąki kwietnej. Zabiegiem obligatoryjnym i podstawowym jest natomiast koszenie – nie tylko wpływa na wygląd łąki, ale także decyduje o tym, czy odtworzy się ona w kolejnym roku.

Koszenie

W ciągu sezonu konieczne jest koszenie w zależności od założeń łąki.

Łąki jednoroczne kosi się raz w roku, a łąki wieloletnie – dwukrotnie.

Łąka jednoroczna powinna być skoszona po przekwitnięciu i wytworzeniu nasion, czyli pod koniec sezonu wegetacyjnego – nie wcześniej jednak niż na początku lipca i nie później niż w połowie sierpnia.

Podobnie rzecz się ma z pierwszym koszeniem łąki wieloletniej. Łąki kwietne należy kosić na wysokość 5–8 cm kosami tradycyjnymi, natomiast większe obszary można kosić kosiarkami listwowymi. Niedopuszczalne jest wykorzystywanie kosiarek ogrodowych lub bijakowych – nie tylko dlatego, że powodują rozdrobnienie biomasy, ale także ze względu na emitowane przez nie spaliny.

Skoszone rośliny należy pozostawić na okres około dwóch tygodni na łące, w zależnosci od aktualnych warunków atmosferycznych. Dzięki temu będą mogły z roślin osypać się nasiona, które wykiełkują w następnym sezonie. Po tym czasie konieczne jest bardzo dokładne wygrabienie siana, gdyż pozostawienie go na łące spowoduje zwiększenie żyzności gleby: zwiększy się jej zasobność w azot, a to z kolei wpłynie na zmniejszenie różnorodności gatunkowej łąki (bo dojdzie do dominacji wybranych gatunków), a tym samym zmniejszą się również jej walory dekoracyjne.

Rozwiązaniem niezalecanym, ale dopuszczalnym, jest pozostawienie łąki kwietnej bez koszenia na zimę i skoszenie jej dopiero w marcu.

Łąkę wieloletnią kosi się z reguły dwukrotnie, przy czym termin drugiego koszenia powinien przypaść na wrzesień. W przypadku gleb żyznych koszeń może być może być więcej, jednak muszą być one połączone ze zbiorem siana. Należy pamiętać, że im więcej koszeń, tym mniejsza różnorodność gatunkowa łąk kwietnych.

Nawadnianie

Łąka kwietna nie wymaga regularnego nawadniania, o ile tylko rośliny na niej rosnące zostały odpowiednio dobrane do stanowiska i typu gleby. Łąkę kwietną podlewa się jedynie wówczas, gdy przedłuża się okres suszy, oraz tuż po wysiewie nasion, zwłaszcza w lecie (w okresie kiełkowania należy utrzymywać stale wilgotną glebę).

Nawożenie

Nawożenie łąki kwietnej, podobnie jak nawadanianie, nie jest konieczne, jeśli zadbano o odpowiedni dobór roślin do stanowiska i gleby podczas zakładania łąki. Co więcej – nawóz może zaszkodzić łące kwietnej, zwłaszcza jeśli w zamierzeniu ma mieć ona charakter wieloletni: w kolejnych latach po nawożeniu rośliny tworzące łąkę mogą zostać zdominowane przez trawę lub pokrzywy. Nawóz stosuje się tylko wtedy, gdy łąka została założona na wyjątkowo suchych i paszczystych glebach.

Miejsce na notatki