Opisywanie i określanie rzeczy i czynności
Aby przekazać jakąś informację o kimś, mówimy, że „ktoś robi coś”, np. „Uczeń przegląda wiadomości”. W wypowiedzi tej wskazujemy osobę („uczeń”), opisujemy jej czynność („przegląda”), a nawet wymieniamy przedmiot („wiadomości”). Zdanie można wzbogacić informacjami o właściwościach (cechach, przymiotach) osób i rzeczy (np. zdolny uczeń, krótkie wiadomości), a także czynności (długo przegląda, zawsze przegląda, stale przegląda). Jakie są zjawiska i osoby – nazwane przez rzeczownik – określamy zwykle za pomocą przymiotnika. Natomiast aby opisać jak, kiedy i gdzie nastąpiły jakieś zdarzenia, czynności i stany, które wyrażają się za pomocą czasowników, korzystamy z przysłówka.
Zastanów się, jakie cechy i właściwości wyrażają przymiotniki i przysłówki, których użyto w zadaniach. Zastanów się, co i jak opisują słowa, które uzupełniłeś w podanych związkach frazeologicznych.
Właściwości rzeczy i czynności
Zastanów się, w jaki sposób opisujemy ludzi i rzeczy znane nam z otoczenia. Pomyśl też, jak mówimy o okolicznościach czynności czy zdarzeń. W gramatyce mamy specjalne konstrukcje, za pomocą których opisujemy cechy, wygląd, wady i zalety osób i przedmiotów, a także rzeczy abstrakcyjnych. Głównie korzystamy z przymiotnika, który się stopniuje, na przykład: dobra – lepsza – najlepsza książka. Podobnie możemy opisać cechy czynności: dobrze / źle to zrobiłeś. Posługujemy się wówczas przysłówkami. Co więcej, za pomocą przysłówków również możemy te czynności lub stany oceniać albo mówić o ich intensywności: dobrze – lepiej – najlepiej to wygląda.
Przymiotniki głównie opisują, jakie są rzeczy, ludzie, zjawiska. Zwykle są określeniami rzeczowników.
Przysłówki głównie opisują jak, gdzie i kiedy nastąpiły zdarzenia, czynności i stany. Zwykle są określeniami czasowników.
Przymiotniki i przysłówki możemy stopniować, czyli pokazywać intensywność lub wzmocnienie jakiejś cechy. Dodajemy wówczas cząstki:
„(ej)szy”, „naj-” → do wyrazu przymiotnikowego,
„-ej”, „naj-” → do wyrazu przysłówkowego.
Możemy również to samo znaczenie oddać za pomocą wyrazów „bardziej” i „najbardziej”.
Stopień równy | Stopień wyższy | Stopień najwyższy |
wesoły | weselszy | najweselszy |
Stopień równy | Stopień wyższy | Stopień najwyższy |
wesoło | weselej | najweselej |
Jeżeli możliwe jest stopniowanie proste, daje się mu pierwszeństwo przed stopniowaniem opisowym.
Uzupełnij tabelę, wstawiając w różne rubryki przymiotniki w różnych stopniach.
Stopień równy | Stopień wyższy | Stopień najwyższy |
---|---|---|
najcieplejszy | ||
najwłaściwszy | ||
piękniejszy | ||
chłodny | ||
bogatszy | ||
najserdeczniejszy |
Przymiotnik
Przymiotnik – to część mowy, która określa przede wszystkim rzeczownik. Odpowiada głównie na pytania: jaki?, jaka?, jakie?; czyj?, czyja?, czyje?; który?, która?, które? Bardzo często przymiotnik stoi w otoczeniu rzeczownika – nic dziwnego, używamy go przecież, aby opisać świat nazwany przez rzeczownik.
To sąsiedztwo przymiotnika i rzeczownika odbija się w gramatyce, ponieważ przymiotnik odmienia się przez 7 przypadków, 2 liczby i przez rodzaje (rodzaj męski, żeński i nijaki w liczbie pojedynczej oraz męskoosobowy i niemęskoosobowy w liczbie mnogiej). Przymiotnik zawsze ma taką samą formę gramatyczną jak rzeczownik, dla którego jest określeniem. Najbardziej ten związek dwóch wyrazów widać w formie rodzaju, np.:
pies – rzeczownik rodzaju męskiego
papuga – rzeczownik rodzaju żeńskiego
kurczę – rzeczownik rodzaju nijakiego
wesoły (pies) – przymiotnik rodzaju męskiego
wesoła (papuga) – przymiotnik rodzaju żeńskiego
wesołe (kurczę) – przymiotnik rodzaju nijakiego
LICZBA POJEDYNCZA | LICZBA MNOGA |
wesoły kolega – przymiotnik rodzaju męskiego | weseli koledzy – przymiotnik rodzaju męskoosobowego |
wesoła koleżanka – przymiotnik rodzaju żeńskiego | wesołe koleżanki – przymiotnik rodzaju żeńskiego |
wesołe psisko – przymiotnik rodzaju nijakiego | wesołe psiska – przymiotnik rodzaju niemęskoosobowego |
Przysłówek
Przysłówek – opisuje najczęściej czas, miejsce, intensywność jakichś czynności, zdarzeń, stanów. Określa zatem czasownik, może też być określeniem przymiotnika. To nieodmienna część mowy, którą wskazujemy, posługując się pytaniami: jak?, kiedy?, gdzie?, np.:
Wczoraj wieczorem (kiedy?) Jan pisał e‑mail.
Jan wesoło i głośno (jak?) podśpiewuje.
Jan kręci się blisko (gdzie?).
Bardzo często przysłówki można utworzyć od przymiotników, np.:
duży → dużo,
względny → względnie.
Wiemy już, że przymiotniki i przysłówki służą do tego, aby określać właściwości. W tabeli pojawiają się wyrazy i nazwy cech. Spróbuj połączyć je ze sobą.
pasażerski, ogromny, długi, krótko, mały, wczoraj, rudy, miesięcznie, gorący, duszno, białawy, przestrzennie, daleko, stale, niebieski, powtórnie, krótki, wielce, szeroki, lisi
INTENSYWNOŚĆ | |
---|---|
CZAS | |
POWTARZALNOŚĆ | |
DŁUGOŚĆ | |
PRZESTRZEŃ | |
PRZYNALEŻNOŚĆ DO CZEGOŚ | |
JAKOŚĆ |