Wycieczka wirtualna o tytule Organizacja parkuru w ośrodku sportowym.

Ekran startowy przedstawia wejście do budynku, jakim jest Ośrodek Szkolenia Olimpijskiego Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji w Zakrzowie.

Plansza startowa – podstawowe informacje. Plansza zawiera nagranie (plik dźwiękowy) tożsame z umieszczoną treścią.
W ośrodku organizowane są zgrupowania sportowe oraz zawody jeździeckie w ujeżdżeniu, skokach przez przeszkody, powożeniu, western riding, ujeżdżeniu w damskim siodle oraz polo. Najbardziej prestiżowe są CDI‑W Zakrzów – Międzynarodowe Zawody w Ujeżdżeniu, będące kwalifikacją Pucharu Świata. Co roku ośrodek odwiedzają licznie zawodnicy z całego świata, między innymi z Australii, Kanady czy Korei Południowej.

Zaprezentowane wnętrze ośrodka to ujeżdżalnia. Jest to duża hala, której podłoga pokryta jest grubą warstwą piasku. Na jednej ze ścian, znajdującej się przy wejściu, umiejscowiona jest widownia. Na całej hali rozstawione są różnorakie przeszkody.
Wnętrze ośrodka podzielone zostało na pięć sektorów.

Pierwszy sektor znajduje się przy wejściu na ujeżdżalnię. W tym sektorze rozstawiono takie przeszkody jak okser pochyły oraz stacjonaty. Ponadto blisko wejścia znajduje się widownia. Przy wymienionych obiektach znajdują się punkty informacyjne, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem zawierającym szczegółowe informacje na temat danego obiektu oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym) tożsamym z zamieszczona na planszy treścią.

Plansza pierwsza – widownia.
Zawody można oglądać z góry. Tu też obraduje komisja sędziowska.
Pomiar czasu
Czas przebiegu danej konkurencji, mierzony w sekundach i setnych częściach sekundy, to czas, w którym zawodnik pokonał trasę przebiegu. Pomiar czasu rozpoczyna się, gdy zawodnik przekracza linię startu po tym jak komisja sędziowska da sygnał, a kończy się w momencie, kiedy zawodnik przekroczy linię mety. Tablica odliczająca czas (45 sekund w dół) powinna znajdować się w dobrze widocznym dla zawodników miejscu. Odliczany w dół czas 45 sekund to czas, który zawodnik ma do swojej dyspozycji przed wystartowaniem w konkursie.

Plansza druga – okser pochyły (dubelbar).
Pokonanie parkuru jest elementem rywalizacji zawodów jeździeckich w skokach przez przeszkody. Parkur powinien być więc dobrze zaplanowany pod kątem bezpieczeństwa jeźdźca i konia oraz zadań parkurowych wymaganych w danym konkursie. Jedną z przeszkód konkursowych jest okser pochyły (dubelbar), który charakteryzuje się tym, iż przedni drąg znajduje się niżej niż tylny. Taki kształt przeszkody jest dla konia łatwiejszy do pokonania. Okser pochyły nadaje się do przyuczania konia do skoków szeroko‑wysokich. Różnica wysokości między przednim a tylnym drągiem waha się między 5 a 15 centymetrów.

Plansza trzecia – stacjonata.
To najpopularniejsza, pojedyncza przeszkoda pionowa. Kształt i wygląd przeszkód powinien zachęcać konia do skoku. Wszystkie przeszkody na parkurze powinny być zróżnicowane i dobrze komponować się z otoczeniem. Ruchome elementy muszą mieć prawidłowy ciężar – nie mogą być ani zbyt lekkie, by nie spadały z powodu nieznacznego dotknięcia, ani zbyt ciężkie, by przy spadaniu nie spowodowały kontuzji konia.

W sektorze drugim rozstawiono taką przeszkodę jak okser. Ponadto znajduje się tu ponownie przeszkoda jaką jest okser pochyły. Przy wymienionych obiektach znajdują się punkty informacyjne, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem zawierającym szczegółowe informacje na temat danego obiektu oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym) tożsamym z zamieszczona na planszy treścią.

Plansza pierwsza – okser.
Według przepisów PZJ wysokość przeszkód na parkurze konkursowym nie może przekraczać 1,65 metrów. Wyjątkiem są konkursy: potęgi skoku, sześciu barier, sześciu przeszkód oraz konkursów prób bicia rekordu skoku wzwyż. Natomiast szerokość przeszkody nie może przekraczać 2 metrów, z wyjątkiem triple baru, który może mieć maksymalnie 2,20 metrów szerokości.

Plansza druga – okser pochyły (dubelbar).
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.

W sektorze trzecim rozstawiono taką przeszkodę jak pijany okser. Ponadto znajdują się tu ponownie przeszkody jakimi są okser oraz stacjonata. Przy wymienionych obiektach znajdują się punkty informacyjne, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem zawierającym szczegółowe informacje na temat danego obiektu oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym) tożsamym z zamieszczona na planszy treścią.

Plansza pierwsza – pijany okser.
Dwie stacjonaty, w których drągi są zawieszone ukośnie. Podczas zawodów za strąconą uważa się przeszkodę, której na skutek błędu konia lub zawodnika upadła cała lub jakakolwiek górna część, nawet jeżeli została zatrzymana przez inny element przeszkody. Strącona przeszkoda to również taka w której jeden koniec górnego drąga, deski itp. stracił kontakt z kłódką, na której spoczywał. Za strącenie elementu przeszkody sędziowie odejmują punkty.

Plansza druga – stacjonata.
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.

Plansza trzecia – okser.
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.

W sektorze czwartym rozstawiono ponownie przeszkodę jaką jest stacjonata. Ponadto widoczne są z bliska rozstawione przy brzegach hali szranki. Przy wymienionych obiektach znajdują się punkty informacyjne, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem zawierającym szczegółowe informacje na temat danego obiektu oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym) tożsamym z zamieszczona na planszy treścią.

Plansza pierwsza – szranki.
Każdy tor konkursowy (na przykład parkur) musi być ogrodzony szrankami. W świetle przepisów PZJ powierzchnia toru konkursowego podczas zawodów halowych, zarówno ogólnopolskich, jak regionalnych, nie może być mniejsza niż 1200 metrów kwadratowych. Zawody otwarte ogólnopolskie muszą być rozgrywane na torze o powierzchni nie mniejszej niż 4000 metrów kwadratowych, a zawody regionalne na torze o powierzchni nie mniejszej niż 3200 metrów kwadratowych. Na parkurze ustawionych może być od 7 do 13 przeszkód – pojedynczych, złożonych lub wchodzących w skład kombinacji, czyli tak zwanych szeregów.

Plansza druga – stacjonata.
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.

W sektorze piątym rozstawiono ponownie przeszkody jakimi są stacjonata oraz okser pochyły (dubelbar).  Przy wymienionych obiektach znajdują się punkty informacyjne, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem zawierającym szczegółowe informacje na temat danego obiektu oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym) tożsamym z zamieszczona na planszy treścią.

Plansza pierwsza – stacjonata.
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.

Plansza druga – okser pochyły (dubelbar).
Plansza zawiera te same informacje, jakie zostały wcześniej przedstawione na temat tej przeszkody.