RdZcHArqXr4Li1
Ilustracja przedstawia baner e‑materiału, na którym wyświetla się tytuł „Piszemy recenzję do gazetki szkolnej”.

Piszemy recenzję do gazetki szkolnej

Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.

Wstęp

Wiesz już doskonale, że:
Informacja – jest tym, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś;
Opinia – jest przekonaniem o czymś, poglądem na jakąś sprawę.
Teksty dziennikarzy obfitują zarówno w informacje jak i opinie.
Własne zdanie autora, jest szczególnie ważne w recenzji – czyli w omówieniu i ocenie dzieła literackiego, spektaklu teatralnego, filmu, koncertu itp.

Recenzja składa się z:
– części informacyjnej
– części analityczno‑krytycznej
– części oceniającej

RKw8N2bOi1K5X1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.
Nauczysz się

skonstruujesz schemat kompozycyjny recenzji;

zgromadzisz i zastosujesz słownictwo oceniające dzieło literackie i filmowe;

dokonasz analizy problematyki filmu lub dzieła literackiego;

stworzysz recenzję dzieła sztuki i wydarzenia kulturalnego.

1

Cele edukacyjne zgodne z etapem kształcenia

Po zapoznaniu się z e‑materiałem uczeń:

  1. kształci umiejętności słuchania i czytania na poziomie informacyjnym;

  2. poznaje cechy recenzji;

  3. analizuje recenzję znanego filmu;

  4. wzbogaca słownictwo i rozwija umiejętność wypowiadania się w mowie i piśmie, formułowania i wyrażania własnych opinii na temat utworu filmowego z zachowaniem właściwego stylu języka.

m793eb1454d57c20b_1502093859156_0

PISZEMY RECENZJĘ DO GAZETKI SZKOLNEJ – audiobook

Rozdziały:

  1. Ostatnio oglądałem...

  2. Zachęciłem Cię?

  3. Elementy recenzji

1
Notatka dla prowadzącego

Przed rozpoczęciem pracy z audiobookiem, możesz skorzystać z przygotowanego scenariusza lekcji, który pokazuje, jak włączyć materiały multimedialne w tok lekcji.

R1SX0dhBU0tOX

Scenariusz lekcji
Plik PDF o rozmiarze 700.37 KB w języku polskim
Wskazówka

Podczas słuchania i czytania tekstów audiobooka zwróć uwagę na to, jakie elementy zawierają recenzje przedstawione w nagraniach oraz jak autorzy oceniają analizowane dzieła i wydarzenia.

R1GRlWyr2Xdqo
Na ekranie pokazany jest panel sterowania z aktywnymi klawiszami do odtwarzania zawartości audiobooka. W części górnej części znajdują się trzy klawisze. Pierwszy od lewej „Widok” umożliwia przełączenie między odtwarzaczem dźwiękowym audiobooka oznaczonym jako „Odtwarzacz” na liście wyboru a podglądem treści audiobooka oznaczonym jako „Tekst”. Odtwarzacz dźwiękowy oznaczony jako „Odtwarzacz” przedstawia żółty pasek, na którym podczas odtwarzania pojawia się tekst. Widok „Tekst” prezentuje pełny tekst pojawiający się w nagraniu. Widok „Dynamiczny” stanowi połączenie widoku „Odtwarzacz” i „Tekst". Klawisz środkowy „Książka” umożliwia nawigację po treści audiobooka. Klawisz trzeci od lewej „Więcej” – zawiera informacje o programie. Poniżej oddzielony linią znajduje się panel sterowania odtwarzacza nagrania. Poniżej panelu sterowania znajduje się żółty pasek, na którym w trakcie odtwarzania pokazywany jest tekst nagrania.
j.polski_scen18_audiobook_t
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Wersja tekstowa z wyróżnieniem pojęć

Piszemy recenzję do gazetki szkolnej

Rozdział 1 
Ostatnio oglądałem...

W nagraniu zostaną zaprezentowane fragmenty dwóch recenzji. Tekst pierwszy jest recenzją filmu Wiedźmin z 2001 roku, napisaną przez recenzenta Marka Kamińskiego na stronie internetowej www.filmweb.pl. Tekst drugi jest recenzją spektaklu Zemsta przygotowaną przez Magdalenę Dorotę Grzybowską zamieszczoną na stronie internetowej www.plasterlodzki.pl.

1. Recenzja filmu Wiedźmin
Kiedy pod koniec lat 80. w Fantastyce Andrzej Sapkowski opublikował pierwsze opowiadanie, którego bohaterem był Wiedźmin nie przypuszczał, że kilka lat później Geralt z Rivii, zwany Białym Wilkiem stanie się jednym z najpopularniejszych bohaterów literackich nie tylko w Polsce, ale również poza jej granicami […]. Decyzja o przeniesieniu przygód Geralta na duży ekran nie zaskoczyła właściwie nikogo. Wiedźmin cieszył się ogromną popularnością w kraju i zagranicą, zatem film opowiadający o Białym Wilku teoretycznie był skazany na sukces. Niestety, obraz Brodzkiego […] to film nielogiczny, źle zmontowany i swoją jakością daleko odbiegający od poziomu, do jakiego przyzwyczaił nas w swoich opowiadaniach Andrzej Sapkowski.

Fabuła Wiedźmina to kompilacja wątków z kilku różnych opowiadań, m.in.: Mniejszego zła, Kwestii ceny, Granicy możliwości, a motywem spinającym je w jedną całość jest historia Geralta i Ciri […].

Oglądając Wiedźmina, miałem cały czas wrażenie, jakby jego twórcy wybrali kilkadziesiąt scen z materiału, który nakręcono na potrzeby serialu i zmontowali z tego film kinowy tylko po to, żeby z naszych kieszeni wyciągnąć jeszcze parę złotych. Poszczególni bohaterowie opowieści pojawiają się niejednokrotnie, jak spod ziemi […].

Podobnie bez sensu są zestawione ze sobą poszczególne historie. […] Na pochwały nie zasługuje również scenariusz obrazu […]. Pomijam tu już fakt, iż fabuła filmu nie trzyma się wiernie opowiadań Sapkowskiego, co może razić najbardziej zagorzałych fanów Geralta, ale wielokrotnie dialogi bohaterów stoją na niskim, żeby nie powiedzieć żenującym poziomie.
[…] Oglądanie Wiedźmina utrudnia dodatkowo fatalny montaż […].

[…] kwestie niektórych bohaterów są poucinane w połowie, co sprawia, że i tak zagmatwana i niejasna fabuła, staje się jeszcze bardziej skomplikowana. Denerwujące jest również kończenie niektórych scen, których wykonanie przywodziło mi na myśl wenezuelskie seriale.

Pisząc o Wiedźminie, nie sposób pominąć efektów specjalnych, które, choćby z racji gatunku, […] odgrywają ważną rolę. Niestety nie ma ich zbyt wiele, ale z drugiej strony może to i dobrze, bowiem ich wykonanie, wbrew zapowiedziom twórców, daleko odbiega od światowych standardów. Potwory, z którymi walczy Geralt, w większości wyglądają na zrobione z plastiku, a monstrum na bagnach przypomina najeżony kolcami worek.

Na pochwałę zasługują natomiast występujący w Wiedźminie aktorzy. Michał Żebrowski, który do tej pory kojarzył się z honorowym Skrzetuskim albo fircykowatym Tadeuszem, doskonale przeistoczył się w brutalnego wiedźmina. Grany przez niego Geralt jest wiarygodny, naturalny, a przede wszystkim wierny książkowemu wizerunkowi postaci […]. Zamachowski rolą Jaskra po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych aktorów w kraju […].

Wiedźmin niestety nie jest dobrym filmem […]. W tym obrazie zawodzi praktycznie wszystko poza aktorstwem, nawet muzyka autorstwa Grzegorza Ciechowskiego jest bardzo przeciętna […] to po prostu kompilacja luźnych, nie zawsze powiązanych ze sobą logicznie scen. Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że serial telewizyjny będzie lepszy od filmu kinowego, bo jeżeli nie to dojdę do wniosku, iż twórczości Sapkowskiego nie można przenieść do żadnego innego medium poza literaturą […].

2. Fragment recenzji spektaklu Zemsta

Zemsta w reżyserii Mariusza Pilawskiego przekonuje widza, że klasyczna literatura wcale nie jest formą skostniałą. Dobra gra aktorska, w szczególności charyzmatycznie zaprezentowana przez Witolda Łuczyńskiego rola Papkina, przekształca tę zdawało by się lamusową komedię w sztukę żywą, pełną wyrazistego humoru i dynamiki.

Treści najsławniejszego dzieła Fredry nikomu przypominać nie trzeba. Wspomnieć jedynie warto, że zobrazowany w niej konflikt Cześnika Raptusiewicza z Rejentem Milczkiem oparty jest na kanwie autentycznych porachunków dwóch Panów, o których żywo dyskutowała polska szlachta w XVIII stuleciu.

Reżyser zdecydował się poprzedzić sztukę wstępem nawiązującym do idei teatru objazdowego Tespisa. Przedstawia w nim trupę teatralną, która wciela się w role bohaterów Zemsty. Wstęp zachęca widza do wejścia w świat sztuki i teatru. Przede wszystkim jednak wytwarza istotne metaznaczenie – teatru wędrującego przez czas, szukającego dla siebie miejsca, żyjącego dla widza i dzięki niemu.

Ciekawym i dobrze przeprowadzonym zabiegiem formalnym jest metamorfoza kostiumów, służąca stopniowemu wprowadzaniu odbiorcy w czas akcji (koloryt epoki romantyzmu). W trakcie spektaklu, aktorzy odziani w stroje powszednie, ubierani są w kolejne elementy historycznych kostiumów i rekwizyty. Następuje symboliczne przeistoczenie współczesnego aktora w postać z XVIII wieku. Zabieg ten w prosty, ale pomysłowy sposób obrazuje ponadczasowość dzieła Fredry i zaznajamia widza z językiem teatru.

Uroku komedii dodaje też kameralna przestrzeń sceny Teatru Małego. Zerwanie z klasycznym podziałem na scenę i widownię, szczególnie spodoba się młodym widzom, którzy momentami wręcz otoczeni aktorami i rozgrywanymi dookoła scenami, poczują się w centrum wydarzeń, jako ich uczestnicy.

Rozdział 2 
Zachęciłem Cię?

Nagranie zawiera cztery krótkie recenzje stworzone przez uczniów.

Przedstawienie było bardzo interesujące. Aktorzy grali świetnie. Zdecydowanie podobały mi się dekoracje i efekty dźwiękowe. Nie rozumiałam natomiast, czemu niektóre monologi zostały odśpiewane. Reasumując jednak uważam, że powinniście zobaczyć ten spektakl w Teatrze Miejskim.

Koncert zespołu Keep był rewelacyjny! Muzycy mieli w sobie tyle energii, że widownia szalała. Gitarzysta ma ogromne umiejętności improwizatorskie, jego solówki były genialne. Wokalista wspaniale interpretował nawet stare przeboje. Perkusista to doświadczony artysta i był, jak można się było spodziewać, świetny. Zachęcam do obejrzenia i posłuchania nie tylko wielbicieli zespołu, ale wszystkich, którzy lubią muzykę energetyczną, na wysokim poziomie.

Wystawa nowoczesnych zabawek jest intrygująca i interesująca. Zgromadzono na niej wiele przedmiotów, które prezentują zaawansowane technologie: laserowe pociągi, poruszające się zwierzęta, konsole do gier zespołowych. Każde dziecko i nastolatek będą zadowoleni, kiedy obejrzą tę wystawę w Pałacu Młodzieży.

Rodzice zaciągnęli mnie na nowy film polskiego reżysera. Fabuła może i trzymała w napięciu, ale aktorów nie kojarzyłem i wyjątkowo się nudziłem. Muzyka czasem wyrywała mnie z letargu, ale dialogi były niezrozumiałe, a tematyka przygnębiająca. Nie polecam.

Rozdział 3 
Elementy recenzji

Tekst zawiera recenzję z wydzielonymi jej elementami.
Część pierwsza
Harry Potter i Komnata Tajemnic to druga część serii powieści o Harrym Potterze autorstwa angielskiej pisarki Joanne K. Rowling. Na początku historii główny bohater czeka na rozpoczęcie nowego roku szkolnego, gdy niespodziewanie otrzymuje list informujący o przyjęciu do Hogwartu – Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Harry mieszka z wujostwem, ponieważ jego rodzice zostali zgładzeni przez złego czarnoksiężnika Lorda Voldemorta, gdy Harry był jeszcze niemowlęciem. Po spotkaniu z zabójcą jego rodziców pozostała mu blizna na czole w kształcie błyskawicy – efekt nieudanej próby rzucenia na niego śmiertelnego czaru. Mimo przeciwności rozpoczyna szkołę nauki czarów, gdzie poznaje przyjaciół – Rona i Hermionę – z którymi przeżywa wiele przygód.

Powieść Komnata Tajemnic rozpoczyna się pojawieniem skrzata Zgredka w domu Dursleyów, który ostrzega Harry’ego przed powrotem do Hogwartu. Po wielu dziwnych zdarzeniach trójce przyjaciół udaje się dotrzeć do szkoły, ale tam zaczynają dziać się jeszcze bardziej niezwykłe rzeczy. Po serii niewyjaśnionych mordów dokonanych przez Dziedzica Slytherina, założyciela jednego z domów w Hogwarcie, decydują oni rozwiązać zagadkę Komnaty Tajemnic i zdemaskować potomka okrutnego Salazara. Czy to im się uda?

Część druga
Fabuła książki jest tak ciekawa, że kiedy otworzyłem ją po raz pierwszy dosłownie pochłonąłem ją w jeden dzień. Postacie opisane są bardzo szczegółowo, dzięki czemu możemy je bliżej poznać. Harry Potter i Komnata Tajemnic zawiera wiele dialogów wyrażających emocje oraz uczucia bohaterów, co jest niewątpliwie zaletą, bo dzięki temu postacie stają się nam bliższe. Narracja jest w powieści trzecioosobowa. Moim zdaniem jest to świetne rozwiązanie, ponieważ możemy wyobrazić sobie wszystko tak, jakbyśmy stali gdzieś koło postaci i je podpatrywali. Akcja jest wartka i pełna niespodziewanych zwrotów. Język powieści nie jest trudny, dzięki czemu czytelnik nie ma wrażenia sztuczności.

Część trzecia
Sytuacje opisywane w tej książce wzbudzają emocje: bawią, a czasami straszą, a stworzony przez autorkę pełen magii świat przedstawiony jest niezwykły. Harry Potter i Komnata Tajemnic to powieść wyjątkowa i uważam, że każdy powinien sięgnąć po tę część przygód młodego czarodzieja.

Polecenie 1

Na które z recenzowanych wydarzeń chciałbyś się wybrać? Dlaczego?

R1Qd9W0zd030O
(Uzupełnij).
Polecenie 2

Któremu z recenzentów opisywane wydarzenie podobało się najbardziej?

RcZ1WjZ1MRwBO
(Uzupełnij).
Polecenie 3

Jakie elementy recenzji zawiera każda z wydzielonych części recenzji o Harrym Potterze?

R88R5n7CrG2x8
(Uzupełnij).
m793eb1454d57c20b_1536829519186_0
m793eb1454d57c20b_1502093867461_0

Podsumowanie

Recenzje najczęściej publikowane są w gazetach, czasopismach, na stronach internetowych. To omówienia filmu, wystawy, tekstu literackiego, spektaklu teatralnego, audycji radiowej, dzieła sztuki, koncertu. Recenzja łączy w sobie elementy opisu, streszczenia, opowiadania lub charakterystyki.

Przed napisaniem recenzji:
• gromadzimy informacje o dziele;
• ustalamy, kto będzie jej adresatem;
• określamy jej cel, czy recenzja będzie miała charakter informacyjny, czy krytyczny;
• gromadzimy słownictwo wartościujące.

R10OAMh43pahM1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o.

PRACA DOMOWA

Praca domowa
Polecenie 4.1

Napisz recenzję filmu lub książki do gazetki szkolnej. Wykorzystaj słownictwo fachowe i oceniające. Skorzystaj z załączonego banku słów.

Bank słów
Opis: fabuła, bohaterowie pierwszo i drugoplanowi, zwrot akcji, zdjęcia, plenery, kostiumy, praca kamery.
Ocena: wspaniały, ekscytujący, banalny, powalający, nudny, oszałamiający, nużący, zaskakujący, rewelacyjny, ograny.

R1cfBNodzXfZ2
(Uzupełnij).

Ćwiczenia

Wskazówka

W przypadku braku możliwości rozwiązania zadania z klawiatury lub trudności z odczytem przez czytnik ekranu, skorzystaj z innej wersji zadania.

classicmobile
Ćwiczenie 1
R1dqp7HEF118T
Na ekranie wyświetla się w ramce Ćwiczenie 1. zatytułowane: „Elementy recenzji”. Poniżej znajduje się polecenie o treści: „Na podstawie nagrania nr 1 zdecyduj, czy podane zdania są prawdziwe czy fałszywe”. Pod poleceniem, jedno pod drugim, znajdują się cztery zdania. Obok nich są dwie kolumny – „Prawda” i „Fałsz”. Przy każdym zdaniu należy zaznaczyć kółko w odpowiedniej kolumnie. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
j.polski_scen18_cw1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
static
Inna wersja zadania
R3Pevrvl8tF1o
Ćwiczenie 2
Na ekranie wyświetla się inna wersja zadania pierwszego. Ćwiczenie ma tytuł „Elementy recenzji”. Polecenie brzmi: „Na podstawie nagrania nr 1 zdecyduj, czy podane zdania są prawdziwe czy fałszywe”. Poniżej wymienione są cztery zdania. Pod każdym zdaniu znajduje się rozwijana lista. Za pomocą rozwijanej listy należy wybrać poprawność odpowiedź, wskazując „Prawda” lub „Fałsz”. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
j.polski_scen18_cw1.1
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
classicmobile
Ćwiczenie 3
R1UwixutyaX0A1
Na ekranie wyświetla się w ramce Ćwiczenie 2. zatytułowane „Poziom oddziaływania recenzji”. Poniżej znajduje się polecenie o treści: „Zaznacz, w jakim stopniu każda z recenzji miała zachęcać do obejrzenia wydarzenia”. Pod poleceniem znajduje się tabelka z czterema kolumnami i pięcioma wierszami. W pierwszej kolumnie są wypisane kolejno jedno pod drugim: „Recenzja nr 1”, „Recenzja nr 2”, „Recenzja nr 3”, „Recenzja nr 4”. Następne trzy kolumny są zatytułowane: „nie zachęciła”, „zachęciła”, „zdecydowanie zachęciła”. Przy każdej recenzji należy zaznaczyć stopień, w jakim zachęciła ona do obejrzenia wydarzenia. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
static
Inna wersja zadania
R1BqC2PhAVQ4J1
Ćwiczenie 4
Na ekranie wyświetla się inna wersja zadania drugiego. Ćwiczenie ma tytuł: „Poziom oddziaływania recenzji”. Polecenie brzmi: „Zaznacz, w jakim stopniu każda z recenzji miała zachęcać do obejrzenia wydarzenia”. Poniżej wymienione są następujące nazwy: Recenzja numer jeden, Recenzja numer dwa, Recenzja numer trzy, Recenzja numer cztery. Obok każdej nazwy recenzji znajduje się rozwijana lista. Za pomocą rozwijanej listy należy wybrać odpowiedź, czy dana recenzja z nagrania drugiego zachęciła czy nie zachęciła do obejrzenia danego wydarzenia lub dzieła. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
classicmobile
Ćwiczenie 5
R9uEClrh8f3WH1
Na ekranie wyświetla się w ramce Ćwiczenie 3. zatytułowane „Opinia autora”. Poniżej znajduje się polecenie o treści: „W każdym pytaniu zaznacz jedną odpowiedź zgodnie z treścią nagrań”. Pod poleceniem znajdują się cztery zdania o treści: „1. Autorowi recenzji filmu Wiedźmin obraz:”, „2. W 4 akapicie recenzji spektaklu Zemsta z Nagrania 1 autor:”, „3. Dobrze skonstruowana recenzja powinna zawierać:”, „4. W pierwszym akapicie recenzji książki Harry Potter i Komnata Tajemnic znajduje się:”. Należy je dokończyć, używając rozwijanej listy, znajdującej się pod każdym ze zdań. W prawym dolnym rogu znajdują się klawisze „Zapisz odpowiedź” i „Sprawdź” umożliwiający sprawdzenie poprawności rozwiązania odpowiedzi.
Źródło: Eduexpert Sp. z o.o. / Evaco Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
static

Słowniczek

Anturaż
Anturaż

(franc. entourage – otoczenie) otoczenie, środowisko, wystrój

Awangardowy
Awangardowy

(fran. avant garde – straż przednia) wprowadzający coś nowego w jakiejś dziedzinie

Emploi
Emploi

(z języka franc. posada, stanowisko, zatrudnienie) rodzaj ról grywanych przez aktora, odpowiadających jego predyspozycjom psychicznym lub warunkom fizycznym

Meloman
Meloman

(gr. melos – pieśń) ten, który kocha muzykę, operę

Pop‑art
Pop‑art

kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji z przedmiotów codziennego użytku, naśladujący styl reklam, komiksów

Sztampowy
Sztampowy

(niem. stampfe – ubijak), coś przewidywalnego i nieoryginalnego, np. gra aktorska oparta na znanych, powtarzalnych gestach, ruchu itp

m793eb1454d57c20b_1522759004116_0

Powrót do e‑podręcznika

E‑podręcznik „Kultura odmienia”

http://www.epodreczniki.pl/reader/c/142028/v/latest/t/student-canon

1.2.2.2. Szkolni dziennikarze

http://www.epodreczniki.pl/reader/c/142028/v/latest/t/student-canon/m/j0000007VPB2v27