Podsumowanie - o sztuce fotografii
Fotografia jest dziełem plastycznym
Jest sztuką zapisu obrazu za pomocą światła
Fotografię wykorzystuje się w wielu dziedzinach:
w sztuce
w medycynie
w mediach
w edukacji
w badaniach naukowych
w archeologii
w astronomii
Fotografia ukazuje sceny o tematyce: rodzajowej, religijnej, mitologicznej, historycznej, batalistycznej. Przedstawia portrety, pejzaże, architekturę, wnętrza, przedmioty, abstrakcję i wiele innych
Ze względu na przeznaczenie rozróżnia się fotografię:
dokumentalną – utrwala wydarzenia historyczne, znane osoby, ale może dotyczyć każdej tematyki – przyrody, zwykłych ludzi, ponieważ dokument stwierdza , jest dowodem czegoś,
reportażową – nadaje się do relacji, opisu zdarzeń, które autor osobiście zaobserwował,
reklamową – jako zachęta do zakupu produktu lub usługi,
artystyczną - pokazującą coś z niecodziennej perspektywy, bawi się formą, kolorem i światłem.
Z historii fotografii
Pierwowzorem aparatu fotograficznego była camera obscura [czyt. kamera obskura], czyli kamera otworkowa.
1826 - Joseph Nicéphore Niépce [czyt. żozef nisifor nips] tworzy na metalowej płytce pierwszą trwałą fotografię (Widok z okna w Le Gras) [czyt. le gra]
1839- John Herschel [czyt. dżon herszel] wprowadza termin „fotografia”; rok ten uznawany jest za datę wynalezienia fotografii.
Przełom w dostępności fotografowania nastąpił po wynalezieniu taśmy filmowej (kliszy), pokrytej światłoczułą powłoką (1888 r.).
Ilość odbitek stała się nieograniczona, jednak ich uzyskanie wymagało obróbki chemicznej w ciemni.
Współcześnie w fotografii używa się:
aparatów analogowych (gdzie zdjęcia zapisywane są na kliszy, jak wyżej, pokrytej światłoczułą emulsją),
aparatów cyfrowych (gdzie zdjęcia zapisuje się w postaci cyfrowej na dysku, karcie pamięci i innych nośnikach).
Zasady działania w klasycznym aparacie fotograficznym (analogowym) są zbliżone do kamery otworkowej. Jednak otwór, przez który wpada światło, zastąpiono obiektywem. W obiektyw wbudowano soczewkę skupiającą i pomniejszającą obraz. Obraz pada na błonę światłoczułą, którą jest klisza fotograficzna i zostaje zapisany w postaci negatywu.
W aparatach cyfrowych klisza została zastąpiona światłoczułą matrycą z elementami fotoelektrycznymi, dzięki czemu obraz zapisywany jest w pamięci aparatu w formie cyfrowej.
Istnieją różne rodzaje obiektywów.
Obiektywy stałoogniskowe to obiektywy bardzo krótkie, posiadające stały kąt widzenia, zatem aby sfotografować przedmiot bliżej, należy zbliżyć się do niego z aparatem.
Obiektywy zmiennoogniskowe to obiektywy z funkcją zoom (czytaj: zum), umożliwiającą „zbliżenie” fotografowanego przedmiotu. Stojąc w jednym miejscu, możemy fotografować przedmioty znajdujące się zarówno blisko, jak i „przybliżyć” dalsze.
Istnieją też obiektywy szerokokątne i wąskokątne.
W środku obiektywu znajduje się niezwykle ważny element aparatu, tzw. przysłona. Zadaniem przesłony jest regulacja dopływu strumienia światła, które wpada do obiektywu. Im większy otwór, tym więcej wpada światła, a zdjęcie jest jaśniejsze.
Przysłonę oznacza się literą f, a jej wielkość cyframi. Mała wartość przysłony (np. f/2), to duży otwór, im większa przysłona (np. f/16), tym mniejsza szczelina, przez którą przedostaje się światło. Warto zapamiętać:
mała przysłona – mało przysłaniamy – więc otwór jest duży,
duża przysłona – dużo przysłaniamy – więc otwór jest mały.
Wielkość przysłony wpływa także na głębię ostrości, czyli decyduje, czy wszystkie elementy na zdjęciu są ostre i wyraźne. Przysłona o małej wartości (np. 1.4, 2, 2.8) sprawia, że tylko niektóre elementy na zdjęciu są ostre, reszta pozostaje rozmyta.
Swoją odpowiedź zapisz również w polu poniżej.
Niezwykle istotne w procesie fotografowania jest dopasowanie czasu naświetlania oraz czułości ISO.
Czas naświetlania to czas otwarcia migawki w aparacie. Wciskany tzw. spust migawki, otwiera ją na określony czas. Im dłużej jest otwarta, tym więcej światła wpada na kliszę lub matrycę światłoczułą.
Czułość aparatu na światło określa ISO. Im słabsze oświetlenie, tym czułość filmu musi być wyższa.
W aparatach cyfrowych możemy zmieniać ISO w dowolnym momencie, w zależności od miejsca i warunków atmosferycznych. Należy jednak pamiętać, że im wyższe ISO, tym gorsza jakość zdjęć.
Częstym zabiegiem/techniką wykorzystywaną w fotografii artystycznej jest fotomontaż, a także użycie filtrów, które uzyskuje się przy pomocy programów komputerowych do obróbki zdjęć.