Podsumowanie
Teatr średniowieczny nawiązywał początkowo do obrzędowości i religijności chrześcijańskiej. Pierwsze dramaty liturgiczne wystawiano w kościołach - rolę aktorów grali kapłani i wierni. Te widowiska były ściśle związane z kalendarzem kościelnym, stanowiły dodatek do liturgii danego dnia. Około XII w. teatr wyszedł na ulice - rynki i place miast, gdzie odgrywano nawiązujące do wydarzeń biblijnych misteria i mirakle ukazujące boską ingerencję w życie bohatera. Na użytek misteriów przygotowano scenę symultaniczną złożoną z pojedynczych scen - mansjonów. Pozwalało to na jednoczesne śledzenie różnych elementów widowiska.
W XII w. zaczęły powstawać świeckie gatunki teatralne. Przykładem jest moralitet o charakterze dydaktycznym, przedstawiający walkę przeciwstawnych wartości o duszę bohatera. Teatr pełnił też rolę rozrywkową. Komedie elegijne, komedie rybałtowskie czy farsy grywane na jarmarkach, w karczmach i na placach charakteryzowały się niewysublimowanym humorem i płytką treścią, mającymi na celu rozbawienie publiczności. W Polsce popularnością cieszyły się dramaty liturgiczne, widowiska farsowo‑satyryczne, a także odgrywane do dzisiaj misteria pasyjne i jasełka.
Przeczytaj poniższe zdania i zaznacz, czy są one prawdziwe, czy fałszywe.
| Prawda | Fałsz | |
| Teatr średniowieczny swoje źródła miał w religii katolickiej. | □ | □ |
| Intermedia, to krótkie, sentymentalne scenki. | □ | □ |
| W średniowieczu popularny był teatr lalkowy. | □ | □ |
