Jan Potocki Rękopis znaleziony w Saragossie

Tyle dziwnych wypadków, cudownych opowiadań i nieprzewidzianych wrażeń dałoby mi przeze całą noc nad czym rozmyślać, ale muszę wyznać, że obiecane sny nade wszystko mnie zajmowały. Szybko więc rozebrałem się i gdym się już położył na przygotowane dla mnie łoże, zauważyłem z przyjemnością, że posłanie było szerokie i jak dla moich snów zanadto jest miejsca, ale zaledwie miałem czas uczynić tę uwagę, gdy nieprzezwyciężony sen osiadł mi na powieki i wszystkie kłamstwa nocy pochwyciły wnet moje zmysły. Co chwila błądziłem w coraz innych fantastycznych urokach, a myśl moja, niesiona na skrzydłach żądzy (...) pogrążała [mnie] w toni nieopisanych rozkoszy. Czułem, żem śnił, a jednak miałem świadomość, że nie senne widziadła cisnę w moich objęciach. Gubiłem się w nieskończonej przestrzeni najszaleńszych złudzeń, ale dobrze pamiętam, że zawsze znajdowałem się w towarzystwie moich pięknych kuzynek. Zasypiałem na ich łonie i budziłem się w ich objęciach. Nie pomnę, ile razy doznałem tych czarownych przemian.

ręk Źródło: Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie, Kraków 2003, s. 18–19.

Tomasz Kajetan Węgierski Do Bielińskiego. Myśl moja

Iść przed się, gdzie mnie wiedzie droga tylko prosta.
A kiedy dopełniając przyrodzone prawa,
Krew już w żyłach zwolnieje i życie ustawa,
Nie dbając, jaki wyrok może zapaść z góry,
Oddać ciało nikczemne na łono natury,
Jak gdyby z mej kochanki zezwoleniem wspolnym,
Po spełnionej rozkoszy snem zasypiał wolnym.

węg Źródło: Tomasz Kajetan Węgierski, Do Bielińskiego. Myśl moja, [w:] tegoż, Wiersze wybrane, oprac. W. Gomulicki, Warszawa 1974.