Ilustracja interaktywna. Zdjęcie przedstawia grupę manifestujących kobiet. Są ubrane w długie, jasne suknie. Niosą amerykańskie flagi oraz mają założone kapelusze. Kilka z nich ma założone szarfy z napisem Votes for women. Jedna z kobiet wozi dziecko w wózku. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Ilustracja przedstawia kobietę prowadzoną przez mężczyzn w stronę gilotyny. _{Kobieta ma prawo postawić rusztowanie. Musi mieć jednakowe prawo do zbudowania mównicy.
Déclaration des droits de la Femme et de la Citoyenne, Egzekucja Olympe de Gouges.}


Ślady myśli feministycznej można znaleźć właściwie we wszystkich epokach. Początki feminizmu sięgają czasów rewolucji francuskiej i powstania. Za pierwszą feministkę uznaje się Christine de Pisan, pisarkę francuską z XV wieku, jednak myśl feministyczna rozwijała się w Europie dopiero w wieku XVIII. W 1791, w czasach rewolucji francuskiej powstała Deklaracja Praw Kobiety i Obywatelki. Jej autorką była dramatopisarka Olympe de Gouges (za głoszone poglądy została zgilotynowana). 2. Obraz przedstawia portret młodej kobiety. Ma spięte włosy oraz ciemną chustę na głowie. Ubrana jest w białą bluzkę. _{Mary Wollstonecraft na obrazie Johna Opie (ok. 1797).}


Na powstałym gruncie liberalizmu, który zakładał przebudowę intelektualną, rewizję poglądów na państwo, prawo i rolę jednostki w kształtowaniu społeczeństwa, miał szansę rozkwitać feminizm. Mary Wollstonecraft (1759-1797), angielska pisarka i filozofka opublikowała A vindication of the rights of women, gdzie podniosła problem kształcenia kobiet, braku kobiet w parlamencie, ograniczonych praw własności kobiet, praw do opieki nad dziećmi oraz prawnej odpowiedzialność mężczyzn za nieślubne dzieci. Domagała się także umożliwienia kobietom pracy w zawodach zarezerwowanych dla mężczyzn. W tym czasie problematykę równych praw politycznych i ekonomicznych podnieśli również Hariett Taylor i John Stuart Mill. Uważali, że należy dopuścić kobiety do pełnej edukacji oraz do działania w sferze publicznej. 3. Fale feminizmu. Zdjęcie przedstawia policjanta, który trzyma kobietę. Kobieta chce się uwolnić z rąk funkcjonariusza. Wokół idą mężczyźni w garniturach. _{Emmeline Pankhurst, liderka ruchu sufrażystek, aresztowana obok Pałacu Buckingham w trakcie próby przedstawienia petycji królowi Jerzemu V, maj 1914.}


Około 1890 roku, w Stanach Zjednoczonych, powstał pierwszy ruch kobiet, zwany Pierwszą Falą Feminizmu (First Wave Feminism). Jego pionierką była Elizabeth Candy Stanton, która w 1848 r. stworzyła zręby ruchu równouprawnienia kobiet, domagając się de facto uznania ich prawa obywatelskiego — głosu wyborczego. Stąd wzięła się angielska nazwa suffrage — prawo głosu. Feminizm Pierwszej Fali domagał się możliwości kształcenia, dysponowania majątkiem, współdecydowania o losach rodziny, podejmowania pracy zarobkowej bez zgody męża. Pod koniec XIX w. feminizm dotarł do Anglii, gdzie znalazł poparcie w ruchu socjalistycznym, mającym bogatą tradycję w podkreślaniu praw kobiet. 4. Zdjęcie przedstawia młodą kobietę. Ma spięte włosy, widoczny jest jej lewy półprofil. Ubrana jest w białą bluzkę. Na szyi ma łańcuszek. _{Portret Virginii Wolf, brytyjskiej autorki i feministki.}


W latach dwudziestych XX wieku protest feministek tracił na sile. Najwybitniejszymi feministkami w tym czasie były: Virginia Woolf i oraz Simone de Beauvoir. Druga Fala Feminizmu pojawiła się po wydaniu Mistyki kobiecości Betty Friedan. Wtedy nastąpiła eksplozja feminizmu liberalnego. W 1964 roku został wprowadzony zakaz dyskryminacji ze względu na płeć, a w 1966 roku Friedan założyła Narodową Organizację na Rzecz Kobiet (National Organization of Woman), pierwszą i jak dotąd największą partię feministyczną. W 1968 roku powstał się Ruch Wyzwolenia Kobiet (Women’s Liberation Movement), który stworzył feminizm radykalny, posiłkujący się często zreinterpretowanym marksizmem (jego przedstawicielkami były Juliet Mitchell, Kate Millett i Shulamith Fierstone). 5. Zdjęcie przedstawia protestujące kobiety. Mają długie suknie oraz kapelusze na głowach. Trzymają transparenty w języku francuskim oraz łańcuchy. Na ziemi leży płonąca sterta. _{Emancypacja kobiet jest mocno dyskutowana w ramach feminizmu. Każda fala feminizmu inaczej ją definiowała emancypacji. W pierwszej fali związanej z liberalizmem żądano równych praw dla kobiet. Radykalizm drugiej fali domagał się już całościowej przebudowy społeczeństwa.}


Ruch Wyzwolenia Kobiet dotarł w 1970 roku do Francji. Kobiety rozpoczęły walkę o równe prawa, społeczną opiekę nad dziećmi oraz prawo do aborcji (wywalczone w 1975 r. przy pomocy socjalistów). W Wielkiej Brytanii w tym czasie dominował feminizm socjalistyczny wspierany przez Partię Pracy. W połowie lat siedemdziesiątych zaczął rozwijać się feminizm radykalny, kiedy to część feministek zaczęła skłaniać się ku afirmacji wyższości „kobiecych wartości”. Ruch feministyczny rozszerzył zainteresowania poza sferę polityczną i gospodarczą, pragnąc zmienić reguły rządzące życiem osobistym, seksualnością, cielesnością czy emocjami. 6. Zdjęcie przedstawia tłum manifestujących ludzi. Trzymają transparenty oraz tęczową flagę. Na jednym z transparentów jest napis: The rise of the woman = the rise of the nation. _{Rebecca Walker w 2003 roku pisała: Piszę więc to jako apel do wszystkich kobiet, a szczególnie do kobiet z mojego pokolenia: niech słowa Tomasza przypomną wam, tak jak mnie, że walka jest daleka od zakończenia. Niech odrzucenie kobiecego doświadczenia doprowadzi cię do złości. Zamień to oburzenie w siłę polityczną. Nie głosuj na nich, chyba że pracują dla nas. Nie uprawiaj z nimi seksu, nie łam z nimi chleba, nie wychowuj ich, jeśli nie traktują priorytetowo naszej wolności kontrolowania naszych ciał i naszego życia. Nie jestem feministką postfeministyczną. Jestem Trzecią Falą.}


W latach osiemdziesiątych pojawił się Feminizm Trzeciej Fali, często nazywany feminizmu władzy (power feminism). Nazwa pochodzi do Naomi Wolf, autorki Fire with Fire, żądającej już nie tylko równouprawnienia czy wyzwolenia, ale władzy. Wolf stworzyła ideał kobiety „pięknej i mądrej”. Wiedziała, że nie da się przeformułować całkowicie „mitu kobiecości” związanego chociażby z kobiecą urodą, dlatego postanowiła go wykorzystać walki o zdobycie wpływów i stanowisk. Feminizm władzy zakładał, że społeczeństwo patriarchalne zostanie ostatecznie zniszczone, a kobiety zdobędą należące się im prawa kierowania własnym życiem. Feminizm wykroczył poza roszczenia równości, żądając od mężczyzn zasymilowania tradycyjnych ról kobiecych (prace domowe, opieka nad dziećmi).

Ilustracja interaktywna. Ilustracja przedstawia sześć kobiecych sylwetek. Od lewej czerwoną, pomarańczową, żółtą, zieloną, niebieską i fioletową. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Sprzeciw wobec feminizmu liberalnego:
Feminizm liberalny deprecjonuje sferę prywatną. Kobieta nie uzyska autonomii i tożsamości, upodabniając się do mężczyzny. Bez głębokiej zmiany mentalności tworzone przez feministki prawo zostaje „martwą literą”., 2. Sprzeciw wobec feminizmu radykalnego:
Nie można każdorazowo wyrokować a priori o wyższej wartości kobiecości, bo przeczy to indywidualizmowi. Esencjalizm, jako twierdzenie „że pewne grupy ludzi są tym, czym są (np. kobiety – kobietami, czarni – czarnymi, żydzi –żydami, itd), jest polityczno‑filozoficzną konstrukcją typową dla konserwatyzmu”., 3. Sprzeciw wobec feminizmu marksistowskiego i socjalistycznego:
Stosuje uproszczoną koncepcję rodziny (pełne uspołecznienie opieki nad dzieckiem). Przesadnie koncentruje się na sferze ekonomicznej (kapitał, nie seksizm, źródłem opresji).