E-materiały do kształcenia zawodowego

E‑book do e‑materiału Wykonywanie form oraz użytkowanie maszyn i urządzeń do wykonywania odlewów w formach jednorazowych, trwałych i półtrwałych

Eksploatacja maszyn i urządzeń odlewniczych – Operator maszyn i urządzeń odlewniczych , Technik odlewnik

bg‑cyan

Podstawy technologii formowania i odlewania

E‑BOOK

1

Spis treści

Procesy wykonywania form i rdzeni odlewniczych

Formy odlewnicze

Forma odlewnicza to zbiór elementów tworzących razem po ich złożeniu gniazdo (wnękę) o kształcie odpowiadającym kształtowi odlewu oraz układu wlewowego. Wśród form odlewniczych wyróżnia się:

  • formy jednorazowe – z reguły wytwarzane z piasku;

  • formy półtrwałe – wykonywane z materiałów ceramicznych, takich jak grafit czy szamot, stosowane kilkukrotnie;

  • formy trwałe (kokile) – wytwarzane z metali, przy czym wnęki z reguły pokrywane są cienką warstewką niemetaliczną, składającą się najczęściej z mieszanki materiałów ogniotrwałych o właściwościach izolacyjnych lub smarujących ze spoiwami nieorganicznymi; tego typu formy wykorzystywane są w kilku a nawet kilkunastu tysiącach cykli.

Rdzenie odlewnicze

Rdzeń odlewniczy to element odzwierciedlający wewnętrze wymiary oraz kształt odlewu. Jest to luźna część formy, wykonywana oddzielnie w rdzennicy, która przeważnie odtwarza wewnętrzne kształty odlewu. Posiada on przynajmniej jeden rdzennik, czyli część niezbędną do utrzymania rdzenia w ściśle określonym miejscu formy (gnieździe rdzeniowym) oraz do odprowadzenia gazów z rdzennika. Rdzeń odlewniczy stanowi element najbardziej podatny na działanie niekorzystnych warunków panujących podczas odlewania – w tym temperatury, ciśnienia, przepływu dużych ilości gazów czy siły wyporu. Z tego względu powinien odznaczać się przede wszystkim doskonałą ogniotrwałością, odpornością na działanie dużych naprężeń, a także być wyposażony w system umożliwiający efektywne odprowadzanie generowanych gazów.

Rdzenie wykonywane są w rdzennicach ręcznie lub maszynowo. Mogą być wytwarzane z pomocą rdzennic skrzynkowych, ramkowych otwartych lub półotwartych, z pancerzem oraz wzornikami stałymi, z pionową osią obrotu czy też z wzornikami przesuwnymi. Materiał wykorzystywany do ich wytworzenia stanowią masy formierskie: szybkowiążące (w procesach Croninga lub Dieterta, hot‑box) lub szybkoutwardzalne (w procesie z udziałem dwutlenku węgla (CO2).

Etapy wykonywania rdzenia odlewniczego

  1. Uksztaltowanie rdzenia w rdzennicy.

  2. Utwardzenie.

  3. Pokrycie powłoką ochronną.

Metody wytwarzania rdzeni odlewniczych i ich etapy

  1. Formowanie ręczne – metoda stosowana do jednostkowej produkcji rdzeni.

Najczęściej podczas wykonywania rdzeni odlewniczych wykorzystywane są rdzennice skrzynkowe.

  • Oczyszczenie rdzennicy i przygotowanie poprzez posypanie powierzchni roboczej pudrem modelarskim.

  • Wypełnienie wnęki rdzennicy masą rdzeniową oraz ręczne zagęszczenie masy.

  • Usunięcie nadmiaru masy rdzeniowej z pomocą listwy.

  • Wzmocnienie połowy rdzenia poprzez użebrowanie.

  • Wykonanie kanału odgazowującego w osi rdzenia z pomocą wciskanego szablonu.

  • Wykonanie drugiej połowy rdzenia analogicznie do powyższych czynności.

  • Złożenie obu części rdzennicy oraz połączeni połówek rdzenia.

  • Usunięcie górnej połówki rdzennicy oraz nałożenie na jej miejsce profilowanej podstawki rdzeniowej.

  • Odwrócenie o 180° dolnej połowy rdzennicy wraz z rdzeniem i podstawką.

  • Usunięcie drugiej połowy rdzennicy.

  • Suszenie rdzenia na podstawce lub jego utwardzenie.

Wytwarzanie rdzeni wzornikami nieruchomymi (z poziomą osią obrotu rdzenia) – metoda stosowana dla dużych rdzeni, np. tulei silnika okrętowego.

  • Umieszczenie na toczaku (stanowisku pozwalającym na obracanie rdzenia wokół osi poziomej, równoległej do nieruchomego wzornika) rury perforowanej, w której wykonywany jest rdzeń, w równoległym położeniu do nieruchomego wzornika.

  • Nawinięcie warkocza (ze słomy lub wiórków drzewnych) na rurę perforowaną w celu zwiększenia przyczepności masy i podatności. W tym czasie wzornik znajduje się w odległości równej promiowi rdzenia.

  • Nałożenie masy gliniastej oraz jej wysuszenie, po czym nakładanie kolejnych warstw i powtarzanie etapu suszenia.

  • Obracanie rdzeniem w celu nadania mu pożądanego kształtu, np. za pomocą noży.

  • Po nadaniu odpowiedniego kształtu wysuszenie oraz przeprowadzenie ostatecznych poprawek.

  • Pokrycie powłoką ochronną (np. grafitową) poprzez natryskiwanie lub za pomocą pędzla.

  1. Formowanie maszynowe rdzeni odlewniczych – metoda wykorzystuje tzw. rdzeniarki, które odpowiadają za zagęszczanie masy w rdzennicy dzięki wstrzeliwaniu, wdmuchiwaniu lub nasypywaniu. W przypadku formowania maszynowego pomijany jest proces suszenia, nie tylko z uwagi na czasochłonności, ale również z powodu możliwości generowania deformacji, np. podczas transportu do suszarni. Eliminacja etapu suszenia wymusza jednak konieczność zastosowania technik prowadzących do utwardzenia masy: w tym wykorzystania gorącej rdzennicy, przedmuchiwania gazem aktywnym czy też użycia mas samoutwardzalnych.

Strzelarki stanowią urządzenia zagęszczające w wyniku gwałtownego przemieszczenia masy rdzeniowej dzięki dostarczeniu do układu sprężonego powietrza. Wdmuchanie go do zbiornika roboczego powoduje wzrost ciśnienia, prowadząc do wystrzelenia (udarowego wyrzucenia) masy do rdzennicy, w której dochodzi do rozprężenia powietrza.

RZ8uKlFilwarf
Rdzeniarka maszynowa
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Powiązane materiały multimedialne

RaFUjjEiIiQbZ