Przeczytaj
Co dają wolne wybory?
Jednym z podstawowych warunków właściwego funkcjonowania państwa demokratycznego są wolne, cykliczne wybory do ciał przedstawicielskich, a w niektórych przypadkach – bezpośrednie wybory organów egzekutywy. Wolność wyborów oznacza brak ingerencji egzekutywy w proces wyborczy poza ramami organizacyjnymi. To także możliwość prowadzenia nieskrępowanej kampanii wyborczej, równy dostęp wszystkich komitetów wyborczych do mediów publicznych i jasne zasady finansowania kampanii, również ze środków publicznych. Wolność wyborów to wreszcie gwarancja dla każdego obywatela, że jego ewentualne wątpliwości co do właściwego przeprowadzenia procedur i uzasadnione protesty wyborcze zostaną rozstrzygnięte przez niezależne sądy i niezawisłych sędziów.
Drugim ważnym elementem gwarantującym demokratyczne przeprowadzenie wyborów jest ich cykliczność. Każdy obywatel powinien mieć świadomość, jak długo trwa kadencja organów przedstawicielskich, ponieważ możliwość ponownego oddania głosu jest jednym z podstawowych mechanizmów kontroli władzy przez obywatela. W systemach, w których nie obowiązuje zasada recall, obywatel nie ma możliwości odwołania swojego przedstawiciela w trakcie trwania kadencji, dlatego powinien znać przybliżoną datę jej upływu, aby mógł przygotować się do oceny poczynań legislatywy i wybranego przez siebie przedstawiciela. W ten sposób może podjąć świadomą decyzję w kolejnych wyborach. Trzeba również pamiętać, że aby miały one charakter demokratyczny, oba warunki – wolność i cykliczność – muszą być spełnione.
Zasady demokratycznych wyborów
Państwo możemy nazywać demokracją, jeśli spełnia określone warunki gwarantowane ustawami konstytucyjnymi. Zaliczamy do nich oczywiście wolne i cykliczne wybory, ale istnieją również inne zasady, które definiują demokrację liberalną. Mogą one być realizowane przez demokratyczny system wyborczy, ponieważ zawiera się w nim zasada reprezentacji. Obywatele na mocy suwerenności wybierają swoich przedstawicieli, którzy w ich imieniu podejmują decyzje wpływające na całe społeczeństwo. Są to m.in. decyzje podatkowe, dotyczące struktury szkolnictwa czy akcesji do organizacji międzynarodowych. Każda z nich powinna być zrozumiała dla obywateli i podejmowana zgodnie z ich interesem. W ten sposób realizowane są zasady: suwerenności narodu i przedstawicielstwa.
W demokratycznych wyborach realizowane są również inne zasady, np. pluralizmu politycznego. Wybory mają charakter rywalizacyjny, co oznacza możliwość zgłaszania kandydatów do ciał przedstawicielskich przez komitety wyborcze reprezentujące różne grupy społeczne i odmienne spojrzenia na państwo i gospodarkę. Dzięki rywalizacji wyborczej obywatele mogą wybrać reprezentację, która najbardziej odpowiada ich oczekiwaniom.
Demokracja u schyłku XX wiekuDo udziału w ubieganiu się o stanowiska władcze (np. posłów i senatorów) winny być dopuszczone na równych prawach wszystkie legalnie działające siły polityczne kraju. Delegalizacja (prawny zakaz działania), a przez to wyłączenie z wyborów, może być czymś zupełnie wyjątkowym, opartym na bardzo solidnych podstawach prawnych i faktycznych (np. może dotyczyć organizacji czynnie praktykującej terroryzm).
Z zasadą pluralizmu politycznego można również połączyć poszanowanie praw mniejszości. Reprezentanci grup mniejszościowych mają oczywiście, jako obywatele, możliwość głosowania i kandydowania w wyborach. To jednak mogłoby nie wystarczyć do zapewnienia realizacji ich interesów. Dlatego w państwach demokratycznych wprowadza się różne mechanizmy ułatwiające mniejszościom uzyskanie reprezentacji. W Polsce na przykład komitety wyborcze mniejszości narodowych zwolnione są z konieczności uzyskania pięcioprocentowego progu wyborczego w skali całego kraju, wymaganej wobec innych komitetów, by uczestniczyć w podziale mandatów.
Kolejna zasada dotyczy prymatu konstytucji. Model systemu wyborczego jest wpisany w konstytucję i muszą być z nią zgodne ustawy regulujące przebieg wyborów, ordynacja wyborcza lub kodeks wyborczykodeks wyborczy. Konstytucja zawiera również prawa i wolności obywatelskie regulujące zgodnie z zasadą równości wobec prawa, cenzusy wyborcze oraz zasady odpowiedzialności polityków przed wyborcami, które można uznać za realizację zasady państwa prawa.
Demokracja u schyłku XX wiekuBierne prawo wyborcze, to jest możność ubiegania się o stanowisko obsadzane w drodze wyborów, powinno przysługiwać wszystkim obywatelom. Wyjątki (np. ze względu na pozbawienie prawomocnym wyrokiem sądowym praw publicznych czy ubezwłasnowolnienie z powodu trwałej choroby psychicznej) muszą być określone bardzo restryktywnie (w sposób ograniczający).
Demokratyczne, wolne i cykliczne wybory są podstawą państwa demokratycznego. Zawierają się w nich fundamenty demokracji. Ważną cechą wolności wyborów jest przestrzeganie zasady kadencyjności władz.
Demokracja u schyłku XX wiekuWybory do ciał przedstawicielskich i, jeśli jest to przewidziane w konstytucji, na inne stanowiska władcze (np. prezydenta kraju), muszą odbywać się regularnie, zgodnie z ustalonymi prawnie terminami upływu kadencji. Samowolne przedłużanie trwania mandatu, poza wyznaczone terminy, godzi w zasadę wolnych wyborów.
Zastanów się, w jaki sposób zasady demokracji realizowane są w polskiej konstytucji.
Demokratyczne wybory poprzedzane są zawsze kampanią wyborcząkampanią wyborczą. Daje ona możliwość zaprezentowania programów i kandydatów komitetów wyborczych rywalizujących o głosy obywateli, którzy uważają, że mają predyspozycje do reprezentowania interesów wszystkich mieszkańców państwa. Sposób prowadzenia kampanii wyborczej również jest określony w ustawie i powinien być zgodny z zasadami konstytucyjnymi.
Demokracja u schyłku XX wiekuKandydaci i popierające ich ugrupowania polityczne w trakcie kampanii wyborczej muszą mieć zapewnione jednakowe warunki prawne swobodnego upowszechniania swoich poglądów i zdobywania społecznego poparcia. Do tego konieczna jest wolność prasy, zgromadzeń i manifestacji oraz wolność zrzeszania się.
Przeprowadzanie kampanii wyborczej możliwe jest dzięki fundamentalnym zasadom demokracji, jakimi są prawo do zgromadzeń czy prawo do wolności słowa, wyrażania własnych opinii i poglądów, oczywiście również w granicach konstytucyjnych, czyli wtedy, gdy nie są to poglądy antydemokratyczne i godzące w wolność oraz godność jednostki. Warunkiem koniecznym demokratycznych wyborów jest także zapewnienie właściwych okoliczności samego aktu głosowania.
Demokracja u schyłku XX wiekuSam akt głosowania musi odbywać się w sposób swobodny, bez nacisków, pod kontrolą społeczną. W organizowaniu wyborów (komisje wyborcze) i ustalaniu ich wyników powinni brać udział sami obywatele. Jednocześnie rezultaty wyborów muszą podlegać kontroli niezawisłych sądów. Jest oczywiste, że wszelkie fałszerstwa wyborcze, utrudnianie obywatelom oddawania w sposób nieskrępowany głosów zgodnie z ich przekonaniami i sympatiami politycznymi, godzą w zasadę wolnych wyborów.
W praktyce zasada demokratycznych wyborów może być realizowana dwojako. Państwa o długich tradycjach demokratycznych (Wielka Brytania, Stany Zjednoczone) stosują do dziś model wyborów większościowych, opartych na czterech przymiotnikach wyborczych, a ich obywatele głosują w jednomandatowych okręgach wyborczych.
Młodsze demokracje natomiast często decydują się na pięcioprzymiotnikowy system wyborczy, który, uwzględniając zasadę proporcjonalności, gwarantuje większą reprezentatywność społeczeństwa i daje możliwość większej dbałości o prawa mniejszości.
Przyjrzyjmy się więc przymiotnikom wyborczym, które w praktyce gwarantują realizację zasad demokratycznego państwa prawa.
Demokracja u schyłku XX wiekuRówność prawa wyborczego oznacza dwie przede wszystkim kwestie. Po pierwsze, to, że każdy dysponuje tą samą liczbą głosów (na ogół tylko jednym), wedle brytyjskiej zasady - one man, one vote (jeden człowiek, jeden głos). Obecnie warunek ten jest powszechnie spełniany. Po drugie, chodzi o to, aby „waga głosu” była w każdym okręgu taka sama, tzn. aby w każdym okręgu dla wyboru jednego deputowanego była potrzebna mniej więcej taka sama liczba głosów.
Wybory powszechne to takie, w których zarówno w roli kandydatów (bierne prawo wyborcze), jak i głosujących (czynne prawo wyborcze) mogą uczestniczyć wszyscy dorośli obywatele państwa. Współcześnie powszechność praw wyborczych nie jest w państwach demokratycznych kwestionowana.
O powszechności wyborów decyduje nie tylko to, czy wszyscy obywatele dysponują czynnym prawem wyborczym, ale także i to, czy mają warunki, aby z tego prawa korzystać. W celu ułatwienia obywatelom dostępu do urn w większości państw demokratycznych prowadzi się rejestry wyborców, do których z urzędu są wpisywani wszyscy uprawnieni mieszkający w danym obwodzie głosowania.
Waga tajności aktu wyborczego nie jest dziś podawana w wątpliwość. Tajność zapewnia głosującemu bezpieczeństwo, usuwając obawę, że osoby nieżyczliwe wyborcy (np. przeciwnicy polityczni) mogłyby go szykanować z powodu treści oddanego głosu. Naruszenie tajności głosowania jest uważane za jedno z najpoważniejszych przestępstw przeciw wyborom i może być przyczyną ich unieważnienia. (...)
Warto dodać, że tajność głosowania to obowiązek instytucji państwa, które powinny zapewnić odpowiednie warunki w lokalu wyborczym. Sam obywatel ma pełne prawo informowania o swoich preferencjach wyborczych. Na tym prawie opierają się sondażownie, robiące np. badania exit polls, które umożliwiają podanie przybliżonych zwycięzców tuż po zamknięciu lokali wyborczych.
W charakterystyce proporcjonalnego systemu wyborczego nie można pominąć piątego przymiotnika. System proporcjonalny to taki, w którym mandaty parlamentarne przyznaje się proporcjonalnie do liczby oddanych głosów. Im więcej głosów otrzymał komitet wyborczy, tym więcej mandatów parlamentarnych dostaną jego przedstawiciele. Ponieważ nie jest możliwe bezpośrednie przełożenie procentu głosów na procent mandatów (nie da się dzielić człowieka na ułamki), zostały zaproponowane tzw. formuły wyborcze, które ułatwiają podział mandatów według określonych, takich samych zasad dla wszystkich komitetów.
Demokracja u schyłku XX wiekuZasady obliczania oddanych głosów i ustalania wyników wyborów muszą być jednakowe i jednakowo stosowane wobec wszystkich osób i ugrupowań kandydujących w wyborach.
Zasada proporcjonalności wyborów odzwierciedla preferencje wyborców, ale równocześnie może powodować duże rozdrobnienie parlamentu i trudności w powołaniu stabilnego rządu. Żeby ograniczyć to niebezpieczeństwo, wprowadzono klauzule zaporowe (progi wyborcze), eliminujące z podziału mandatów partie najmniejsze.
Słownik
stosunek liczby oddanych głosów (ważnych kart do głosowania) do ogólnej liczby osób uprawnionych do głosowania
ogół środków masowego przekazu (plakaty, reklamy telewizyjne, radiowe, prasowe, wiece, spotkania z wyborcami), jakimi specjaliści od marketingu politycznego promują kandydaturę polityka lub partii politycznej, tak by wyborca zagłosował właśnie na promowaną osobę lub partię
ustawa obowiązująca w Polsce zawierająca przepisy dotyczące przeprowadzania wyborów parlamentarnych, prezydenckich, samorządowych i do Parlamentu Europejskiego, przepisy o warunkach ich ważności oraz przepisy karne za wykroczenia i niektóre przestępstwa popełnione przeciwko wyborom
jedna z form komunikacji politycznej, w której następuje oferowanie, tworzenie i wymiana wartości między uczestnikami rynku politycznego
przysługujące obywatelom prawo do odwoływania urzędników wyłonionych w wyborach powszechnych