Linia chronologiczna. 1844 Ilustracja przedstawia owalny obraz w prostokątnej złotej ramie, który przedstawia starszego mężczyznę w ciemnym stroju. To August Comte. Rozprawa o duchu filozofii pozytywnej August Comte (1798–1857) wprowadził nazwę socjologia dla nowej dyscypliny naukowej. Zdefiniował przedmiot badań socjologii: statykę i dynamikę społeczną, oraz metody badań: obserwację, eksperyment i metodę historyczno-porównawczą. Uznawany jest za pozytywistę w naukach społecznych. Opisywał potrzebę reformy stosunków społecznych, a także reformy całego systemu nauki obejmującego nauki przyrodnicze i społeczne. Ta nowa, zreformowana nauka miała jego zdaniem pomóc w budowie nowego, zreformowanego świata. 1867 Czarno-biała fotografia przedstawia siedzącego mężczyznę. Ma długie, siwe włosy i brodę. Ubrany jest w garnitur, ma schowaną prawą rękę. To Karol Marks. „Kapitał” Karol Marks (1818–1883) to twórca materializmu historycznego w naukach społecznych. Uznawał prymat bazy społeczno-ekonomicznej (ogółu stosunków produkcji) nad nadbudową prawno-polityczną. Analizował stosunki pracy w kapitalizmie oraz stworzył koncepcje klas społecznych i walki klas prowadzącej do zmiany porządku społecznego. 1876 Ilustracja przedstawia portret mężczyzny. Opiera twarz na dłoni. Ma gładko przyczesane włosy i bujne bokobrody. To Herbert Spencer. „Zasady socjologii” Herbert Spencer (1820–1903) – twórca filozoficznej teorii ewolucji oraz ewolucjonizmu w socjologii. Jego zdaniem, prawa ewolucji są takie same w rzeczywistości nieorganicznej, organicznej i społecznej. Instytucje społeczne są wynikiem ewolucji. Człowiek staje się istotą społeczną przez integrację ze zbiorowością, która – jako społeczeństwo – jest bardziej złożone niż przyroda. 1902 Fotografia w sepii przedstawia łysiejącego mężczyznę z krótkim zarostem. Ma poważną minę, ubrany jest w garnitur. To Charles Cooley. „Human Nature and Social Order” (Natura ludzka i porządek społeczny) Charles Cooley (1864–1929) – reprezentant pragmatyzmu badający problem jaźni (świadomości samego siebie) i procesów jej tworzenia. Wprowadził do socjologii pojęcie grup pierwotnych decydujących o formowaniu się jaźni u człowieka. Stworzył też kategorię jaźni odzwierciedlonej. Dla Cooleya i innych pragmatystów problemem jest pytanie, jak człowiek wchodzi w społeczeństwo i jak w tym procesie kształtuje się jego osobowość (jaźń). 1908 Czarno-biała fotografia przedstawia z profilu łysego mężczyznę. Nosi krótki zarost i okulary. Jest dojrzały. To George Simmel. „Socjologia” George Simmel (1858-1918) jest przedstawicielem socjologii humanistycznej. Jej program intelektualny stoi w opozycji do pozytywizmu, który upatrywał źródeł wiedzy o społeczeństwie w faktach. Dla socjologii humanistycznej natomiast najważniejsze jest to, jak ludzie, członkowie społeczeństwa, te fakty rozumieją. Głównym problemem dla Simmela są interakcje między ludźmi. Simmel we wszystkich możliwych oddziaływaniach międzyludzkich widział ich wspólne formy: stosunki podrzędności i nadrzędności, rywalizację, naśladowanie, podział pracy, tworzenie stronnictw, konsolidację wewnętrzną i wiele innych. Poprzez takie trwałe formy realizują się wszelkie interakcje między ludźmi. 1949 Fotografia barwna przedstawia mężczyznę w średnim wieku. Przerzedzone włosy ma zaczesane do tyłu. Lekko się uśmiecha. Ma na sobie marynarkę i koszulę z krawatem. To Robert K. Merton. „Teoria socjologiczna i struktura społeczna” Robert K. Merton (1910–2003) to jeden z głównych przedstawicieli funkcjonalizmu. W swoich badaniach ujmował społeczeństwo jako system zbudowany z powiązanych ze sobą części. Tłumaczył je poprzez funkcje, jakie pełnią w społeczeństwie. Jest twórcą wielu teorii, np. ról społecznych, dewiacji społecznej i anomii oraz teoria grup odniesienia. Pokazał, że różne instytucje lub zachowania pełnią różnorodne funkcje. Niektóre z nich są jawne i widoczne, inne – ukryte, np. nabywanie dóbr służy zaspokajaniu potrzeb (funkcja jawna), ale wybierając drogie produkty, pokazujemy innym nasz status (funkcja ukryta). 1959 Czarno-biała fotografia przedstawia mężczyznę siedzącego przy biurku zawalonym papierami. Ma krótkie włosy, ubrany jest w garnitur z krawatem. Sfotografowany Erwing Goffman patrzy wprost. Człowiek w teatrze życia codziennego Erwing Goffman(1922–1982) to jeden z najbardziej znanych i popularnych reprezentantów interakcjonizmu symbolicznego. W badaniach jakościowych (przez obserwację) usiłował zrekonstruować porządek interakcyjny: ukrytą i jawną sieć interakcji, w jakie ludzie wchodzą w różnych konfiguracjach personalnych i w różnych sytuacjach. Goffman patrzy na nich jak na aktorów odgrywających role: w życiu codziennym i zawodowym, na spotkaniach, w zgromadzeniach, itp. 1979 Czarno-biała fotografia przedstawia mówiącego coś mężczyznę. Ma na sobie marynarkę i koszulę z krawatem. Ma lekko zmierzwione włosy. Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia Pierre Bourdieu [wym. Pier Burdiu] (1930–2002) jest przedstawicielem współczesnego strukturalizmu. Wprowadził do socjologii pojęcie habitusu jednostek. Są to według niego dynamiczne dyspozycje ludzi wytworzone w trakcie ich społecznego życia. To habitusy umożliwiają człowiekowi aktywne działanie i przekształcanie rzeczywistości. Jednostki o określonych habitusach, mające zasoby społeczne i kulturowe (wiedzę, władzę, kapitał i inne), toczą grę w polu społecznym (np. w gospodarce) z innymi aktorami o pozycję i możliwość wyznaczania innym jednostkom reguł gry społecznej