Zapoznajmy się z poniższymi przykładami, aby lepiej zrozumieć metodę graficzną rozwiązywania nierówności wymiernych.
Przykład 1
Rozwiążmy graficznie nierówność wymierną nierówność wymierna nierówność wymierną : 2 x - 6 x - 5 ≤ 4 x - 18 .
Rozwiązanie:
Niech f x = 2 x - 6 x - 5 , gdzie x ≠ 5 i g x = 4 x - 18 .
Przekształćmy wzór funkcji f x = 2 x - 6 x - 5 do postaci kanonicznej
2 x - 6 x - 5 = 2 x - 5 + 4 x - 5 = 2 x - 5 x - 5 + 4 x - 5 = 4 x - 5 + 2 .
Zatem wykres funkcji f powstaje w następujący sposób:
y 1 = 4 x → U → = 5 ; 2 f x = 4 x - 5 + 2 .
Sporządzamy wykres funkcji f i g w układzie współrzędnych.
RNl05lgN7IHxL Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z pionową osią Y od minus 4 do siedmiu oraz poziomą osią X od minus 3 do dziewięciu. Zaznaczono na nim hiperbolę f z asymptotami y = 2 oraz x = 5 przecinającymi się w pierwszej ćwiartce układu. Hiperbole f przecina prosta g. Punkty przecięcia to 4 ; - 2 i 6 ; 6 prosta przechodzi również przez punkt przecięcia asymptot.
Rozwiążmy nierówność f x ≤ g x .
RtceC4ePUByFT Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z pionową osią Y od minus 4 do siedmiu oraz poziomą osią X od minus 3 do dziewięciu. Zaznaczono na nim hiperbolę f z asymptotami y = 2 oraz x = 5 przecinającymi się w pierwszej ćwiartce układu. Hiperbole f przecina prosta g. Punkty przecięcia to 4 ; - 2 i 6 ; 6 prosta przechodzi również przez punkt przecięcia asymptot. Punkty przecięcia hiperbol zaznaczono żółtym punktem.
Odpowiedź: Wszystkie rozwiązania nierówności należą do zbioru 4 ; 5 ∪ 6 ; + ∞ .
Poniższy aplet przedstawia graficzne rozwiązanie nierówności wymiernej.
R12bPudI0YbaV Aplet przedstawiający układ współrzędnych z osiami X i Y. Zaznaczono na nim hiperbole oraz dwie asymptoty. y = 2 oraz x = 1 . Asymptoty przecinają się w pierwszej ćwiartce. Punkt zaznaczony to 5 ; 3 Przykład pierwszy. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 < 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak mniejszości. Wartości mniejsze od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z przerywaną linią. Przykład drugi. Rozwiązanie nierówności4 x - 1 + 2 ≤ 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak mniejsze bądź równe. Wartości mniejsze bądź równe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z linią. Przykład trzeci. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 > 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak większości. Wartości większe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z przerywaną linią. Przykład czwarty. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 ≥ 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak większe bądź równe. Wartości większe bądź równe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z linią.
Aplet przedstawiający układ współrzędnych z osiami X i Y. Zaznaczono na nim hiperbole oraz dwie asymptoty. y = 2 oraz x = 1 . Asymptoty przecinają się w pierwszej ćwiartce. Punkt zaznaczony to 5 ; 3 Przykład pierwszy. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 < 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak mniejszości. Wartości mniejsze od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z przerywaną linią. Przykład drugi. Rozwiązanie nierówności4 x - 1 + 2 ≤ 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak mniejsze bądź równe. Wartości mniejsze bądź równe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z linią. Przykład trzeci. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 > 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak większości. Wartości większe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z przerywaną linią. Przykład czwarty. Rozwiązanie nierówności 4 x - 1 + 2 ≥ 3 . Przyciskiem wybraliśmy znak większe bądź równe. Wartości większe bądź równe od y = 3 zostały zaznaczone zamalowaną płaszczyzną z linią.
Przykład 2
Rozwiążmy graficznie nierówność 6 x + 6 x - 1 ≥ x + 1 .
Rozwiązanie:
Niech f x = 6 x + 6 x - 1 , gdzie x ≠ 1 i g x = x + 1 .
Przekształćmy wzór funkcji f x = 6 x + 6 x - 1 :
f x = 6 x + 6 x - 1 = 6 x - 1 + 12 x - 1 = 12 x - 1 + 6
Wykres funkcji f x = 6 x + 6 x - 1 powstaje w następujący sposób
y 1 = 12 x → u → = 1 ; 6 y 2 = 12 x - 1 + 6 → f 2 x f x = 12 x - 1 + 6 , gdzie x ≠ 1 .
Sporządzamy wykres funkcji f i g .
R1PDB1LlhlAnl Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 12 do 7 i pionową osią y od minus 2 do dziewięć. W układzie zaznaczono wykresy dwóch funkcji f oraz g. Wykres funkcji f składa się z trzech części i posiada dwie asymptoty. Asymptota pozioma ma równanie: y = 6 z kolei asymptota pionowa ma równanie <mathx = 1 . Wykres ten pojawia się na płaszczyźnie w drugiej ćwiartce układu tuż pod poziomą asymptotą, następnie biegnie po łuku do punktu nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż pionowej asymptoty, przecina oś y w punkcie nawias zero średnik sześć zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu. Pojawia się z powrotem na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce i wychodzi poza płaszczyznę w tej samej ćwiartce nad pozioma asymptotą. Wykres g ma kształt litery V, jego lewe ramię przechodzi przez punkt nawias minus siedem średnik sześć zamknięcie nawiasu i kończy się w punkcie nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu wychodzi drugie ramię, które przecina oś y w punkcie nawias zero średnik jeden zamknięcie nawiasu i przechodzi przez punkt nawias pięć średnik sześć zamknięcie nawiasu.
Rozwiążmy nierówność f x ≥ g x .
R14ftBySPO0JE Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 12 do 7 i pionową osią y od minus 2 do dziewięć. W układzie zaznaczono wykresy dwóch funkcji f oraz g. Wykres funkcji f składa się z trzech części i posiada dwie asymptoty. Asymptota pozioma ma równanie: y = 6 z kolei asymptota pionowa ma równanie <mathx = 1 . Wykres ten pojawia się na płaszczyźnie w drugiej ćwiartce układu tuż pod poziomą asymptotą, następnie biegnie po łuku do punktu nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż pionowej asymptoty, przecina oś y w punkcie nawias zero średnik sześć zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu. Pojawia się z powrotem na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce i wychodzi poza płaszczyznę w tej samej ćwiartce nad pozioma asymptotą. Wykres g ma kształt litery V, jego lewe ramię przechodzi przez punkt nawias minus siedem średnik sześć zamknięcie nawiasu i kończy się w punkcie nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu wychodzi drugie ramię, które przecina oś y w punkcie nawias zero średnik jeden zamknięcie nawiasu i przechodzi przez punkt nawias pięć średnik sześć zamknięcie nawiasu. Wykresy przecinają się w punktach: nawias minus pięć średnik cztery zamknięcie nawiasu, nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, nawias siedem średnik osiem zamknięcie nawiasu. Fragmenty wykresy f znajdujące się ponad ramionami wykresu g zostały zaznaczone kolorem.
Odpowiedź: Rozwiązanie nierówności: x ∈ ⟨ − 5 ; 1 ) ∪ ( 1 ; 7 ⟩
.
Przykład 3
Rozwiążmy graficznie nierówność 6 x + 6 x - 1 > - x - 5 + 2 .
Rozwiązanie:
Postępując analogicznie jak w przykładzie powyżej, sporządzamy wykres funkcji f x = 6 x + 6 x - 1 , gdzie x ≠ 1 i g x = - x - 5 + 2 .
R1ZIwj0NjpJde Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 12 do 7 i pionową osią y od minus 2 do dziewięć. W układzie zaznaczono wykresy dwóch funkcji f oraz g. Wykres funkcji f składa się z trzech części i posiada dwie asymptoty. Asymptota pozioma ma równanie: y = 6 z kolei asymptota pionowa ma równanie <mathx = 1 . Wykres ten pojawia się na płaszczyźnie w drugiej ćwiartce układu tuż pod poziomą asymptotą, następnie biegnie po łuku do punktu nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż pionowej asymptoty, przecina oś y w punkcie nawias zero średnik sześć zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu. Pojawia się z powrotem na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce i wychodzi poza płaszczyznę w tej samej ćwiartce nad pozioma asymptotą. Wykres g ma kształt odwróconej litery V, jego wierzchołek znajduje się w punkcie nawias pięć średnik dwa zamknięcie nawiasu. Lewe ramię przecina oś y w punkcie nawias zero średnik minus trzy zamknięcie nawiasu, a prawe ramię przecina oś x w punkcie nawias siedem średnik zero zamknięcie nawiasu.
Rozwiążmy nierówność f x > g x
R1VuG1otR81yx Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 12 do 7 i pionową osią y od minus 2 do dziewięć. W układzie zaznaczono wykresy dwóch funkcji f oraz g. Wykres funkcji f składa się z trzech części i posiada dwie asymptoty. Asymptota pozioma ma równanie: y = 6 z kolei asymptota pionowa ma równanie <mathx = 1 . Wykres ten pojawia się na płaszczyźnie w drugiej ćwiartce układu tuż pod poziomą asymptotą, następnie biegnie po łuku do punktu nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż pionowej asymptoty, przecina oś y w punkcie nawias zero średnik sześć zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu. Pojawia się z powrotem na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce i wychodzi poza płaszczyznę w tej samej ćwiartce nad pozioma asymptotą. Wykres g ma kształt odwróconej litery V, jego wierzchołek znajduje się w punkcie nawias pięć średnik dwa zamknięcie nawiasu. Lewe ramię przecina oś y w punkcie nawias zero średnik minus trzy zamknięcie nawiasu, a prawe ramię przecina oś x w punkcie nawias siedem średnik zero zamknięcie nawiasu. Wykresy nie mają punktów wspólnych, wykres f znajdujący się ponad wykresem g został zaznaczony kolorem.
Odpowiedź: Rozwiązanie nierówności: .
Dana nierówność jest nierównością tożsamościową.
Nierówność tożsamościowa Definicja: Nierówność tożsamościowa
Nierównością tożsamościową nazywamy nierówność, która jest spełniona przez każdą liczbę należącą do dziedziny tej nierówności dziedzina nierówności wymiernej dziedziny tej nierówności .
Przykład 4
Rozwiążmy graficznie nierówność 6 x + 6 x - 1 < - x - 5 + 2 .
Rozwiązanie:
Postępując analogicznie jak powyżej, sporządzamy wykres funkcji f x = 6 x + 6 x - 1 , gdzie x ≠ 1 i g x = - x - 5 + 2 .
R1ZIwj0NjpJde Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 12 do 7 i pionową osią y od minus 2 do dziewięć. W układzie zaznaczono wykresy dwóch funkcji f oraz g. Wykres funkcji f składa się z trzech części i posiada dwie asymptoty. Asymptota pozioma ma równanie: y = 6 z kolei asymptota pionowa ma równanie <mathx = 1 . Wykres ten pojawia się na płaszczyźnie w drugiej ćwiartce układu tuż pod poziomą asymptotą, następnie biegnie po łuku do punktu nawias minus jeden średnik zero zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż pionowej asymptoty, przecina oś y w punkcie nawias zero średnik sześć zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu. Pojawia się z powrotem na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce i wychodzi poza płaszczyznę w tej samej ćwiartce nad pozioma asymptotą. Wykres g ma kształt odwróconej litery V, jego wierzchołek znajduje się w punkcie nawias pięć średnik dwa zamknięcie nawiasu. Lewe ramię przecina oś y w punkcie nawias zero średnik minus trzy zamknięcie nawiasu, a prawe ramię przecina oś x w punkcie nawias siedem średnik zero zamknięcie nawiasu.
Zbiór rozwiązań nierówności f x < g x jest zbiorem pustym.
Odpowiedź: Zbiór rozwiązań nierówności: ∅ .
Dana nierówność jest nierównością sprzeczną.
Nierówność sprzeczna Definicja: Nierówność sprzeczna
Nierównością sprzeczną nazywamy nierówność, której nie spełniona żadna liczba należącą do dziedziny tej nierówności.
Przykład 5
Funkcja f jest określona wzorem f x = 2 x - 2 dla wszystkich liczb rzeczywistych x . Rozwiążmy nierówność f 1 x - 1 + 3 ≥ 2 .
Rozwiązanie:
Obliczamy f 1 x - 1 = 2 · 1 x - 1 - 2 = 2 x - 1 - 2 .
Wówczas
f 1 x - 1 + 3 ≥ 2 ,
możemy zapisać jako
2 x - 1 - 2 + 3 ≥ 2 ,
2 x - 1 + 1 ≥ 2 .
Naszkicujmy wykresy funkcji g x = 2 x - 1 + 1 , gdzie oraz h x = 2 .
R1NafyMixFMY8 Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 6 do 6 i pionową osią y od minus 3 do siedmiu. W układzie zaznaczono dwa wykresy h oraz g. Wykres h jest poziomą prostą o równaniu y = 1 . Wykres g składa się z trzech części i posiada trzy asymptoty. Dwie pionowe, pierwsza o równaniu x = - 1 oraz x = 1 oraz asymptotę poziomą o równaniu y = 1 . Pierwsza część zaczyna w drugiej ćwiartce tuż nad poziomą asymptotą i wychodzi poza płaszczyznę również w drugiej ćwiartce po lewej stronie asymptoty y = - 1 . Druga część wykresu pojawia się w trzeciej ćwiartce układu z prawej strony asymptoty y = - 1 i biegnie po łuku do punktu nawias zero średnik minu jeden zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż lewej strony asymptoty y = 1 i wychodzi poza płaszczyznę w czwartej ćwiartce układu. Trzecie część pojawia się na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce układu z prawej strony asymptoty y = 1 i wychodzi poza płaszczyznę układu w tej samej ćwiartce tuż nad poziomą asymptotą. Punkty wspólne dwóch wykresów mają współrzędne: nawias minus trzy średnik dwa zamknięcie nawiasu, nawias trzy średnik dwa zamknięcie nawiasu. Fragmenty wykresu g znajdujące się nad wykresem h zaznaczono kolorem.
Z wykresu możemy odczytać rozwiązanie nierówności g x ≥ h x .
R1ZdS66h0QgAp Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 6 do 6 i pionową osią y od minus 3 do siedmiu. W układzie zaznaczono dwa wykresy h oraz g. Wykres h jest poziomą prostą o równaniu y = 1 . Wykres g składa się z trzech części i posiada trzy asymptoty. Dwie pionowe, pierwsza o równaniu x = - 1 oraz x = 1 oraz asymptotę poziomą o równaniu y = 1 . Pierwsza część zaczyna w drugiej ćwiartce tuż nad poziomą asymptotą i wychodzi poza płaszczyznę również w drugiej ćwiartce po lewej stronie asymptoty y = - 1 . Druga część wykresu pojawia się w trzeciej ćwiartce układu z prawej strony asymptoty y = - 1 i biegnie po łuku do punktu nawias zero średnik minu jeden zamknięcie nawiasu, z tego punktu biegnie wzdłuż lewej strony asymptoty y = 1 i wychodzi poza płaszczyznę w czwartej ćwiartce układu. Trzecie część pojawia się na płaszczyźnie w pierwszej ćwiartce układu z prawej strony asymptoty y = 1 i wychodzi poza płaszczyznę układu w tej samej ćwiartce tuż nad poziomą asymptotą. Punkty wspólne dwóch wykresów mają współrzędne: nawias minus trzy średnik dwa zamknięcie nawiasu, nawias trzy średnik dwa zamknięcie nawiasu. Fragmenty wykresu g znajdujące się nad wykresem h zaznaczono kolorem.
Zatem g x ≥ h x dla x ∈ - 3 ; - 1 ∪ 1 ; 3 .
Odpowiedź: Zbiorem rozwiązań nierówności f 1 x - 1 + 3 ≥ 2 , gdzie f x = 2 x - 2 jest zbiór: - 3 ; - 1 ∪ 1 ; 3 .
Słownik dziedzina nierówności wymiernej dziedzina nierówności wymiernej
dziedziną nierówności wymiernej są wszystkie liczby rzeczywiste za wyjątkiem pierwiastków wielomianu W 2 x znajdującego się w mianowniku danego wyrażenia W 1 x W 2 x
D = ℝ ∖ x : W 2 x = 0
nierówność wymierna nierówność wymierna
nierównością wymierną z niewiadomą x nazywamy nierówność, którą można sprowadzić do postaci
W 1 x W 2 x > 0 lub W 1 x W 2 x ≥ 0 lub W 1 x W 2 x < 0 lub W 1 x W 2 x ≤ 0 ,
gdzie W 1 , W 2 są wielomianami, przy czym W 2 nie jest wielomianem zerowym W 2 x ≠ 0