Bohater, czyli kto?

Bohater to osoba, która odznacza się szczególną odwagą, męstwem, poświęceniem, czyli postawą heroiczną. Nie bez powodu bohaterstwo jest synonimem heroizmu. Starogreckie słowo heros oznacza „bohater”.

Mity greckie przedstawiały dzieje niezliczonych bohaterów (herosów), którzy zasłużyli się wybitnymi czynami. Dzięki temu przeszli do historii, a nawet otaczał ich lokalny kult. Byli to zmarli członkowie danej rodziny lub społeczności, np. założyciele rodów, bohaterowie wojenni, poeci, wynalazcy. Jednak w antyku niepospolite czyny nie wystarczały, by należeć do grona bohaterów. Herosami byli przede wszystkim synowie bóstw i śmiertelniczek, czyli półbogowie. Wyróżniał ich ponadprzeciętny wzrost i siła: na przykład Herakles już jako niemowlę zdusił dwa potworne węże, a gdy osiągnął dojrzałość, mógł zjeść wołu, bez najmniejszego problemu zabić lwa i wyrwać drzewo z korzeniami. Drzewo oliwne, które sam wyrwał z ziemi, służyło mu za maczugę. Oprócz nadprzyrodzonej siły starogreckich herosów cechowało poświęcenie dla dobra ogółu. Herakles nie był pozbawiony wad - zabił własną żonę i dzieci, jednak odpokutował tę zbrodnię. Kara nałożona przez wyrocznię delficką, 12 prac Heraklesa, przewyższała ludzkie możliwości. Heraklesowi jednak się udało - i dzięki nadprzyrodzonej sile, i dzięki mądrości. Po odbyciu kary heros oddawał ludzkości liczne przysługi, m.in. ratował ją przed potworami i złoczyńcami oraz zakładał miasta. Niejeden obywatel chciał wówczas mieć wśród swoich przodków, założyciela osady,  półboga - stąd tak liczne podania o herosach. Poza tym, według Josepha Campbella, mityczni bohaterowie mieli stanowić symbole godnych naśladowania cech charakteru, takich jak wytrwałość, męstwo i patriotyzm:

Joseph Campbell Bohater o tysiącu twarzy

Główną funkcją mitologii i obrzędów było zawsze dostarczanie symboli, które uskrzydlają ducha, w przeciwieństwie do innych stałych ludzkich wyobrażeń, które ściągają go na dół.

1 Źródło: Joseph Campbell, Bohater o tysiącu twarzy, tłum. A. Jankowski, Poznań 1997, s. 24.

Dzięki mitom utarł się również żywy do czasów współczesnych schemat wyprawy bohatera, w trakcie której ratuje on świat i swoich bliskich.

Joseph Campbell Bohater o tysiącu twarzy

Klasyczny schemat mitologicznej wyprawy bohatera jest powiększeniem wzoru spotykanego w obrzędach przejścia: oddzielenie-inicjacjainicjacjainicjacja-powrót, który można nazwać jądrem monomitumonomitmonomitu.

Bohater ryzykuje wyprawę ze świata powszedniości do krainy nadnaturalnych dziwów, spotyka tam fantastyczne siły i odnosi rozstrzygające zwycięstwo, po czym powraca z tej tajemniczej wyprawy obdarzony mocą czynienia dobra ku pożytkowi swych bliźnich.

2 Źródło: Joseph Campbell, Bohater o tysiącu twarzy, tłum. A. Jankowski, Poznań 1997, s. 34–35.
RLfavVJYIHmha
Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Ideał średniowiecznego rycerza

W średniowieczu atrybuty antycznych herosów nie tylko pozostawały aktualne, lecz także - pod wpływem wiary chrześcijańskiej i rozwoju literatury rycerskiej - dołączały do nich kolejne cechy, m.in. walka w imię wiary, wierność władcy, honor, hojność, szacunek wobec kobiet i stawanie w ich obronie. W ten sposób stopniowo kształtował się etos rycerski. Szczególnymi względami rycerz darzył wybrankę serca, której ślubował dozgonną wierność. Wzorem uczucia do kobiety była wówczas miłość dworska, idealna, skierowana np. (co obecnie może dziwić) wobec cudzej żony. Literackim odzwierciedleniem ideału rycerza był m.in. Roland z Pieśni o Rolandzie i Gofred z poematu Jerozolima wyzwolona - rycerze byli bohaterami utworów literackich aż do końca oświecenia, romantyzm bowiem przyniósł kult wybitnej, ale idącej własną drogą jednostki - „buntownika z wyboru”. Elementy etosu rycerskiego są żywe do dziś i widoczne w komiksach, filmach, ale i w kodeksie norm niektórych grup społecznych: wojskowych, strażaków czy harcerzy.

Bohaterowie popkultury

Posługując się językiem młodzieżowym, można by stwierdzić, że współczesny bohater jest miksem antycznego herosa i rycerza, mocno zakorzenionym w popkulturzepopkulturapopkulturze.

Tomasz Leszkowicz Wstęp
R1Fn5poAa13Ka1
Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Popkultura otacza nas ze wszystkich stron. Co piątek na ekrany kin wchodzi nowy film, o którym dyskutuje się w mediach, na portalach społecznościowych czy podczas codziennych towarzyskich rozmów. Popkulturowe postacie – bohaterowie serialów, sfilmowanych komiksów czy ekranizacji wielkich powieści – stają się rozpoznawalne i wszechobecne. Prawie wszyscy wiemy, jakie znaczenia niesie ze sobą postać Dartha Vadera oraz jakiej opowieści symbolem jest czarnowłosy chłopiec z blizną na czole w kształcie błyskawicy. Choć nierzadko traktujemy hollywoodzkie produkcje z dystansem, to w mniejszym czy większym stopniu potrafimy odnaleźć się w stworzonym przez nie świecie wyobrażeń.

4 Źródło: Tomasz Leszkowicz, Wstęp, [w:] Michał Rogalski, Bohaterowie popkultury: od Robin Hooda do Rambo, Warszawa 2016, s. 5.

Bohaterowie tacy jak Batman narodzili się na kartach komiksów, skąd przeniknęli do filmów. Postacie te określamy mianem superbohaterów. Najbardziej znanym z nich jest Superman – alter ego reportera Clarka Kenta. On i pozostali bohaterowie popkultury zwalczają szeroko pojęte zło. Sprzyjają temu fantastyczne i nadprzyrodzone zdolności, które posiadają od urodzenia (Wolverine) bądź nabywają je w wyniku wypadku (Spider‑Man, Flash, Hulk). Bywa i tak, że określenie super oznacza zdobyte przez nich nowoczesne atrybuty (Batman, Iron Man). Co najważniejsze, są odważni, waleczni i skłonni do największych poświęceń dla dobra ludzkości. Batman i Superman rezygnują z prywatnego szczęścia, nie wiążąc się z ukochanymi kobietami. Nie mogą ich narażać na niebezpieczeństwo, a zarazem czują się w obowiązku bez przeszkód wypełniać swoje posłannictwo.

Słownik

Galileusz
heros
heros

(gr. heros - bohater) – w mitologii greckiej postać zrodzona ze związku człowieka i boga, stanowili dowód przenikania się świata bogów i ludzi. Zazwyczaj posiadali nadzwyczajne zdolności, np. wielką siłę, spryt

inicjacja
inicjacja

(n.-łc. initiatio – wprowadzenie, wtajemniczenie) – uroczyste przyjęcie do jakiegoś stowarzyszenia, zwłaszcza tajnego

monomit
monomit

(gr. mónos - samotny, pojedynczy, mýthos - mit) – mitologiczna podróż lub zadanie, którego podejmuje się bohater, który musi pokonać szereg etapów, m.in. odejście z domu, wizyta w nieznanym świecie, powrót do domu

popkultura
popkultura

kultura przeznaczona dla masowego odbiorcy