Przeczytaj
Podsumowanie analizy obrazu 10
Postacie
Matka Courage – w obrazie 10 w postaci głównej bohaterki mocniej została uwidoczniona miłość macierzyńska. Ann Fierling, żyjąca w ciągłym konflikcie między pragnieniem zdobywania pieniędzy a miłością do dzieci, tym razem kieruje się przede wszystkim swymi macierzyńskimi uczuciami.
Kucharz jest egoistą, dba wyłącznie o własne interesy, obce mu są wyższe uczucia.
Warstwa językowa
W rozmowie Matki Courage z Kucharzem dialog dyskusyjny przeplata się z dialogiem sytuacyjnym – bohaterka unika odpowiadania swemu rozmówcy wprost na jego pytania dotyczące Katarzyny i zamiast tego zwraca mu uwagę, że zbyt głośno mówi. Kłótnia bohaterów zostaje przerwana ze względu na sytuację, w której się znajdują, a jej rozstrzygnięcie zostaje odłożone na później. Songi i komentarz Kucharza, skierowane nie tylko do bezpośrednich adresatów (czyli ludzi, od których oczekują jałmużny), ale przede wszystkim do publiczności, w ironicznyironiczny sposób ukazują cyniczną postawę bohaterów. Treść kolejnych zwrotek kontrastujekontrastuje z ich puentą, sprzeczną z przyjętymi powszechnie przekonaniami etycznymi.
Cechy gatunku
Song O królu Salomonie wyrasta z sytuacji scenicznej i jest z nią ściśle związany. Dodatkowo towarzyszy mu jeszcze komentarz, co wzmacnia jego ironiczny efekt. Songi mają charakter komentarzy skierowanych do widza, wyrastają więc ponad akcję, tworząc w ten sposób dystans wobec przedstawianych zdarzeń i prowokując do ich krytycznej oceny.
Podsumowanie analizy obrazu 11 i 12
Postacie
Chłopi – zostali przedstawieni jako ludzie bierni i tchórzliwi, niezdolni do działania. Wyjątek stanowi Młody Chłop, który popiera Katarzynę. Brecht nie idealizuje tutaj żadnej klasy społecznej, ukazując wpływ, jaki wywiera wojna zarówno na bogatych, jak i na biednych.
Katarzyna – po raz pierwszy w sztuce staje się osobą aktywną, działającą, która ma wpływ na sytuację. Jej czyn zmienia bieg wydarzeń, ale ona sama ginie. Jej postawa budzi jednak wzruszenie i współczucie, także ze względu na fakt, że rozwój wypadków nie zapowiada tego czynu, co sprawia, że ostrzeżenie mieszkańców oblężonego miasta jest jej osobistą decyzją.
Matka Courage – nie potrafi wyciągnąć wniosków z nieszczęść, jakie ją spotkały. Nawet kiedy pozostaje sama, nadal nie rezygnuje ze swej profesji, która nie przyniosła jej nic prócz cierpienia. Bohaterka nie potrafi zrozumieć i właściwie ocenić sytuacji – taka konstrukcja postaci ma charakter celowy. W przeciwieństwie do tradycyjnego dramatu (np. tragedii greckiej), gdzie bohater w zakończeniu utworu uzyskiwał świadomość swych błędów, w Matce Courage rozpoznanie zostało przewidziane wyłącznie dla widza, który powinien krytycznie ocenić bohaterkę i porządek społeczny, który ją ukształtował.
Warstwa językowa
W scenie dominuje dialog sytuacyjny. Na rozwój wypadków paradoksalnie nie wpływa dialog dyskusyjny, lecz modlitwa chłopki – wypowiedź o charakterze rytualnym, odwołująca się do sytuacji zagrożenia, w jakiej znaleźli się jej bliscy, mieszkający w oblężony Halle. Słowa chłopki sprawiają, że Katarzyna, zazwyczaj bierna, zupełnie nieoczekiwanie podejmuje inicjatywę. Sposób ukształtowania wypowiedzi (częste zmiany adresata, krótkie, urywane zdania wykrzyknikowe) sprawia, że scena jest bardzo dynamiczna.
Przestrzeń
Centralnym punktem, wokół którego toczy się akcja, jest dach domu – wydarzenia te mają jednak znaczenie w odniesieniu do przestrzeni współprzedstawionej, czyli miasta Halle, którego mieszkańców stara się ostrzec Katarzyna.
Czas akcji
Obraz ukazuje epizod oblężenia miasta Halle przez wojska cesarskie.
Cechy gatunku
Jest to jedyna scena, w której działanie postaci wywołuje emocje widza – wzruszenie i współczucie dla Katarzyny. Brecht nie wykluczał całkowicie elementu emocjonalnego, dążył jednak do jego ograniczenia i podporządkowania go racjonalnemu i krytycznemu odbiorowi przedstawionych na scenie wydarzeń i postaci. W obrazie 12 powraca Matka Courage wraz ze swym songiem. Mimo dramatycznych wydarzeń z poprzedniego epizodu nie następuje rozwiązanie akcji – Anna Fierling nie zmienia się. Nadal pozostaje markietankąmarkietanką i rusza za wojskiem. Cała ta scena ma sprowokować widza do wyciągnięcia wniosków z zachowania tytułowej bohaterki.
Słownik
(gr. eironeía – przestawianie, pozorowanie) – figura stylistyczna polegająca na celowo wprowadzanej sprzeczności między przekazywaną informacją a jej znaczeniem ukrytym; wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje ironii: retoryczną, sokratejską i romantyczną; bywa trudna do zidentyfikowania, nie można identyfikować jej z kłamstwem i sarkazmem
ostra sprzeczność między zestawionymi przedmiotami, zjawiskami
wędrowna handlarka towarzysząca dawniej wojsku