Przeczytaj
Liczbą niewymiernąLiczbą niewymierną nazwiemy każdą liczbę, której nie można przedstawić w postaci ilorazu dwóch liczb całkowitych przy założeniu, że dzielnik jest różny od zera.
Zbiór liczb niewymiernych oznaczamy najczęściej symbolem lub , rzadziej przez .
Przypomnijmy, że rozwinięcia dziesiętne liczb niewymiernych są nieskończone i nieokresowe. Z tego powodu często (zwłaszcza w zadaniach praktycznych lub gdy potrzebne jest oszacowanie jakiejś wielkości) podajemy przybliżenia liczb niewymiernych. Poniżej podamy początek rozwinięcia dziesiętnego dla kilku liczb niewymiernych
Wyznaczymy rozwinięcia dziesiętne z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku podanych liczb:
Aby oszacować wartość liczby , możemy zauważyć, że .
Stąd:
zatem znajduje się na osi między liczbami i .
Ponieważ wykonane oszacowanie nie jest zbyt dokładne, możemy wykonać szacowanie nieco inaczej.
Najpierw wykonamy przekształcenie
Ponieważ
więc
Zatem znajduje się na osi liczbowej między a .
Ułamkiem łańcuchowym nazywamy wyrażenie postaci
gdzie:
– jest liczbą całkowitą,
, , , , , – są liczbami naturalnymi dodatnimi.
Liczba jest niewymierna wtedy i tylko wtedy, gdy jej rozwinięcie w ułamek łańcuchowy jest nieskończone.
Dowody niewymierności liczb
Dowody niewymierności liczb często przeprowadzamy metodą nie wprost. W metodzie tej zaprzeczamy tezie, którą chcemy udowodnić i wyciągamy z tego zaprzeczenia wnioski. Jeżeli otrzymane wnioski stoją w sprzeczności z założeniami twierdzenia lub innymi faktami matematycznymi, oznacza to, że teza jest prawdziwa.
Udowodnimy, że liczba jest liczbą niewymierną.
Sprawdźmy, do czego doprowadzi nas zaprzeczenie tezy.
Do czego doprowadziłoby przypuszczenie, że jest liczbą wymierną?
Gdyby był liczbą wymierną, wówczas (z definicji) istniałyby liczby całkowite i takie, że , przy czym . Ponieważ jest liczbą dodatnią możemy przyjąć, że i są liczbami naturalnymi dodatnimi. Ponadto przyjmijmy, że jest ułamkiem nieskracalnym, czyli że jedynym wspólnym dzielnikiem liczb i jest liczba (o takich liczbach mówimy, że są to liczby względnie pierwszeliczby względnie pierwsze). Ponieważ obie strony równości są dodatnie, można je podnieść do kwadratu otrzymując , co jest równoważne równości . Zauważmy, że lewa strona równości jest liczbą podzielną przez .
Aby równość była prawdziwa, prawa strona też musi dzielić się przez . Ponieważ prawa strona jest pełnym kwadratem, więc dzieli się przez . Wynika stąd, że lewa strona również dzieli się przez , czyli dzieli . Zatem dzieli . Okazuje się, że zarówno jaki i są podzielne przez , co jest sprzeczne z założeniem, że ułamek jest nieskracalny. Do sprzeczności doprowadziło nas założenie, że jest liczbą wymierną.
Oznacza to, że nie jest liczbą wymierną, czyli jest liczbą niewymierną.
Wiedząc że jest liczbą niewymierną, udowodnimy, że jest liczbą niewymierną.
Dowód ponownie przeprowadzimy metodą nie wprost.
Zbadajmy, do czego doprowadziłoby założenie, że jest liczbą wymierną. Wówczas istniałaby taka liczba wymierna , dla której .
Otrzymaną równość możemy przekształcić następująco:
Ponieważ iloczyn, iloraz, suma i różnica liczb wymiernych są liczbami wymiernymi, zatem cała prawa strona równości jest liczbą wymierną. Ponieważ jest liczbą niewymierną, otrzymujemy sprzeczność (liczba wymierna nie jest równa żadnej liczbie niewymiernej). Do sprzeczności doprowadziło nas założenie, że liczba jest wymierna.
Oznacza to, że liczba jest niewymierna.
Działania na liczbach niewymiernych
Zbiór liczb niewymiernych nie jest zamknięty na żadne z działań: dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie. Oznacza to, że suma, różnica iloczyn i iloraz liczb niewymiernych może być wymierny.
Podamy przykłady par liczb niewymiernych, dla których iloczyn, iloraz, suma i różnica są liczbami wymiernymi, oraz par liczb niewymiernych, dla których iloczyn, iloraz, suma i różnica są liczbami niewymiernymi.
Przykłady par liczb niewymiernych, dla których suma, różnica, iloczyn i iloraz są liczbami niewymiernymi | Przykłady par liczb niewymiernych, dla których suma, różnica, iloczyn i iloraz są liczbami wymiernymi |
---|---|
Słownik
przynajmniej dwie liczby naturalne, których największy wspólny dzielnik to
liczba rzeczywista, której nie można przedstawić jako iloraz dwóch liczb całkowitych