Przeczytaj
Definicja
Największa i najbardziej trwała potęga świata starożytnego nie doczekała się wypracowania własnej, oryginalnej koncepcji filozoficznej. Także w filozofii polityki nie powstał żaden nurt, który z jednej strony byłby oryginalnie rzymskim, z drugiej zaś mógłby być porównywalny z koncepcjami zrodzonymi w Grecji.
Być może przyczyną tego stanu rzeczy był rzymski praktycyzm, być może to, że w kwestiach najogólniejszych nie było już szans na stworzenie jakiejś oryginalnej koncepcji, gdyż filozofia grecka doby klasycznej i hellenistycznejhellenistycznej zasadniczo wyczerpała możliwości. Faktem jest, że filozofia polityki w starożytnym Rzymie pójdzie dwiema zasadniczymi drogami: albo refleksji zdecydowanie pragmatycznej, która nie będzie stawiać sobie za cel stworzenia doktryny politycznej sensu stricto, albo recepcji idei wypracowanych w Helladzie. Prezentacja wszystkich koncepcji powstałych w ramach Imperium Romanum jest tu niemożliwa. W tym miejscu zostanie przedstawiony najogólniej wpływ grecki na koncepcje Rzymu. Osobno zostanie ukazana koncepcja schyłkowego okresu republiki, autorstwa Marka Tuliusza Cycero.
Tło historyczne
Omów etapy podboju przez Rzym terenów byłego imperium Aleksandra Wielkiego.
Słownik
(gr. eklektikós – wybierający) łączenie w jedną całość niejednorodnych elementów, mających swoje źródło w różnych stylach lub doktrynach; eklektyzm jest spotykany w filozofii, sztuce, literaturze, a nawet w badaniach naukowych
nauka o języku, literaturze i kulturze starożytnej Grecji
(definicja na podstawie słownika PWN)
okres w dziejach cywilizacji starożytnej Grecji, trwający od śmierci Aleksandra III Wielkiego (323 r. p.n.e.) do zagarnięcia przez Rzym Egiptu, ostatniego niezależnego dotąd państwa hellenistycznego (30 r. p.n.e.); charakterystyczne dla hellenizmu było poszerzenie granic świata greckiego, rozpowszechnianie się kultury greckiej i osiedlanie się na Wschodzie ludności greckiej, która wykształciła swój uniwersalny język
(gr. kosmos – świat, politês – obywatel) idea rozwijana w filozofii rzymskiej, rozciągająca pogląd o wielkim mieście‑państwie na całą ludzkość
(łac. res publica) państwo będące faktyczną wspólnotą, zjednoczoną prawem, wobec którego wszyscy są równi
zawarty w filozofii Cycerona postulat najlepszego ustroju; zgoda powszechna jest oparta na harmonii i zgodności jako gwarantach pomyślności i więzi całego społeczeństwa