Przeczytaj
Środki masowego przekazu – mass media
Mass media to element współczesnej kultury masowej oddziałującej na społeczeństwo i poszczególne jednostki. Podstawową rolą mediów jest przekaz informacji oraz współtworzenie opinii publicznej. Media pełnią też funkcje: rekreacyjną, kulturotwórczą, integracyjną i edukacyjną, odgrywają rolę nieformalnej kontroli społecznej. Ta ostatnia funkcja bezpośrednio wiąże się z rolą mediów jako czwartej władzyczwartej władzy. By mogło dojść do tego zjawiska, media muszą być niezależne od władzy politycznej.
Zasadniczo rola mediów jest uzależniona od ustroju państwa, w którym funkcjonują. W państwie demokratycznym jest ona duża, w niedemokratycznym są z reguły na usługach władzy i pełnią rolę tuby propagandowej. Są one częścią systemu władzy.
Funkcje mediów jako czwartej władzy
Czwarta władza to funkcja mediów realizowana w państwie demokratycznym, w którym mają zagwarantowaną niezależność działania i realizowania swoich podstawowych funkcji, w tym związanych z kontrolowaniem władzy i tworzeniem opinii publicznej.
Przykłady mediów jako czwartej władzy
Każdy profesjonalny dziennikarz powinien w swojej pracy przestrzegać zapisów Karty Etycznej Mediów. Określa ona zasady, jakimi powinien kierować się dziennikarz, który szanuje prawa człowieka, dobro wspólne oraz jest świadomy roli mediów we współczesnym świecie.
W mediach bardzo często pojawiają się informacje demaskujące afery, skandale czy też niedociągnięcia władz na różnym szczeblu. Dotyczy to zarówno życia politycznego, gospodarczego, społecznego, jak i kulturalnego.
Oceń, czy poniższe teksty są przykładem realizacji przez media funkcji czwartej władzy.
Co po piętnastu latach naprawdę wiemy o aferze Rywina?27 grudnia 2002 roku w „Gazecie Wyborczej” ukazał się artykuł „Ustawa za łapówkę, czyli przychodzi Rywin do Michnika”. Dotyczył on korupcyjnej propozycji, jaką w lipcu 2002 roku złożył kierownictwu spółki Agora (wydawcy „Gazety Wyborczej”) znany producent filmowy Lew Rywin. Sprawa dotyczyła projektu nowej ustawy o radiofonii i telewizji, jaką postanowił przygotować rząd Millera, a ściślej zawartego w nim przepisu antykoncentracyjnego, zabraniającego firmie posiadającej ogólnopolski dziennik posiadania stacji telewizyjnej. W praktyce ten ogólny przepis dotyczył głównie Agory, która nie ukrywała, że jest zainteresowana kupnem udziałów w telewizji Polsat, a jej przedstawiciele wiosną 2002 roku prowadzili w kręgach rządowych aktywny lobbing na rzecz nadania ustawie pożądanego przez nich kształtu. (…)
Tymczasem Rywin, najpierw w rozmowie z prezes Agory Wandą Rapaczyńską, a następnie podczas spotkania z Adamem Michnikiem 22 lipca, sformułował propozycję nadania ustawie takiego kształtu, który pozwoliłby Agorze na kupno Polsatu. W zamian, występując w imieniu anonimowej, ale mającej według niego poparcie premiera „grupy trzymającej władzę”, domagał się 17,5 mln dolarów dla swoich mocodawców, dla siebie stanowiska prezesa Polsatu, a dla Leszka Millera życzliwości ze strony „Gazety Wyborczej”. (…)
Do tego sprowadzają się niepodważalne fakty, potwierdzone przez utworzoną z inicjatywy PO i PiS w styczniu 2003 roku dziesięcioosobową sejmową komisję śledczą pod przewodnictwem Tomasza Nałęcza (UP) z zadaniem wyjaśnienia kulis sprawy, a w szczególności tego, kto w rzeczywistości stał za Rywinem (…).
Mija 16 lat od ujawnienia afery „łowców skór”Pracownicy łódzkiego pogotowia zabijali pacjentów i sprzedawali informację o zgonach zakładom pogrzebowym. 23 stycznia mija 16 lat od ujawnienia przez dziennikarzy „Gazety Wyborczej” i Radia Łódź wstrząsającego procederu. 23 stycznia 2002 r. ukazał się artykuł, w którym dziennikarze ujawnili, że w łódzkim pogotowiu handlowano informacjami o zgonach, a być może także celowo zabijano pacjentów.
Opisywano też poszlaki wskazujące na to, że niektórym chorym podawano lek zwiotczający mięśnie, co miało prowadzić do śmierci.
O tym, jak silne mogą być media, przekonał się Richard Nixon, prezydent Stanów Zjednoczonych w latach 1972–1974. Za jego prezydentury doszło do ujawnienia afery politycznej nazwanej Watergate. Upublicznili ją dziennikarze gazety „Washington Post”, którzy opublikowali artykuł o nielegalnych działaniach ludzi z otoczenia prezydenta. Chodziło o włamanie do siedziby sztabu rywala politycznego z Partii Demokratycznej w celu zamontowania podsłuchu. Media rozpoczęły szeroko zakrojoną kampanię informacyjną, co doprowadziło do powołania w 1973 roku senackiej komisji mającej wyjaśnić tę aferę. Obnażyła ona liczne nielegalne działania, o których wiedział prezydent Nixon. W wyniku kampanii medialnej został sporządzony wniosek o rozpoczęcie procedury odwołania Nixona z urzędu prezydenta. Taka procedura określana jest jako impeachment. By uniknąć większego upokorzenia i skandalu, Nixon w sierpniu 1974 roku zrezygnował z prezydentury.
Media pod kontrolą
Media: Władze Chin chcą zacieśnić kontrolę nad religią w internecieWładze ChRL opublikowały projekt wytycznych wymierzonych w zamieszczane w internecie „chaotyczne informacje” na temat religii – poinformował we wtorek państwowy dziennik „Global Times”. Pekin konsekwentnie zacieśnia kontrolę nad grupami wyznaniowymi. Zgodnie z projektem wszystkie organizacje rozpowszechniające treści religijne w internecie będą musiały uzyskać odpowiednie licencje od urzędów nadzorujących wyznania na szczeblu prowincji – podała gazeta, cytując ogłoszony w poniedziałek dokument.
Po uzyskaniu pozwoleń organizacjom wolno będzie „propagować religię i prowadzić szkolenia religijne”, ale wyłącznie na należących do nich platformach internetowych, których użytkownicy będą musieli podawać prawdziwe nazwiska, by się zarejestrować.
Zabronione będzie publikowanie i transmitowanie w internecie wszelkich praktyk religijnych, takich jak modlitwy czy palenie kadzideł, w formie tekstu, zdjęć, nagrań dźwiękowych i filmów. Projekt wprost zakazuje również platformom religijnym podżegania do działalności wywrotowej, sprzeciwiania się przywództwu Komunistycznej Partii Chin (KPCh) oraz promowania ekstremizmu i separatyzmu.
Oceń politykę władz chińskich wobec mediów społecznościowych.
Rola i zadania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
W państwie demokratycznym media są poddane pewnej kontroli, np. przez Krajową Radę Radiofonii i TelewizjiKrajową Radę Radiofonii i Telewizji w RP.
Ustawa z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizjiKrajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Art. 6
1. Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności dostawców usług medialnych i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.
2. Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności:
1) projektowanie w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji;
2) określanie, w granicach upoważnień ustawowych, warunków prowadzenia działalności przez dostawców usług medialnych;
3) podejmowanie, w zakresie przewidzianym ustawą, rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie programów, wpisu do rejestru programów, zwanego dalej „rejestrem”, oraz prowadzenie tego rejestru; (…)
4) sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności dostawców usług medialnych;
5) organizowanie badań treści i odbioru usług medialnych; (…)
6a) ustalanie (…) wysokości opłat abonamentowych;
7) opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji lub audiowizualnych usług medialnych na żądanie; (…)
10) współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz dostawców usług medialnych; (…)
12) inicjowanie i wspieranie samoregulacji i współregulacji w zakresie dostarczania usług medialnych;
13) upowszechnianie umiejętności świadomego korzystania z mediów (edukacji medialnej) oraz współpraca z innymi organami państwowymi, organizacjami pozarządowymi i innymi instytucjami w zakresie edukacji medialnej.
Wyjaśnij, jaką rolę odgrywa w Polsce KRRiT.
Media manipulują informacjami, wykorzystując liczne sposoby. Listę metod opisał Andrzej Potocki OP w artykule Mass media – narzędzie przekazu prawdy i manipulacja prawdą, który ukazał się w czasopiśmie „Teofil”.
Metodą na kontrolowanie mediów jest cenzuracenzura, która ogranicza swobodę publikowania treści przez ich kontrolę przed publikacją.
Słownik
kontrola informacji; cenzura to ograniczanie wolności wyrażania myśli i przekonań za pomocą rozwiązań systemowych, czyli np. weryfikacja przez specjalne organy państwowe audycji radiowych i telewizyjnych, treści w prasie czy internecie
w państwach demokratycznych to inaczej wolne media, które obok władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej mają możliwość kształtowania społeczeństwa; za pomocą mediów można zmieniać ludzkie opinie czy politykę; wolne media służą też jako aparat sprawdzający władzę
organ państwowy, który na podstawie ustaw i Konstytucji RP stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz etyki dziennikarskiej; może udzielać koncesji na nadawanie sygnału telewizyjnego czy radiowego, a także nakładać kary pieniężne na nadawców
mass media, media masowe, środki masowego komunikowania – to urządzenia, środki i instytucje, np. prasa, radio, nagrania czy telewizja, za pomocą których przekazywane są treści; do mass mediów zaliczamy także tzw. nowe media, czyli np. telegazetę, telewizję kablową, gry elektroniczne czy internet