Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Zależność między dwiema dodatnimi wielkościami xy daną wzorem y=ax, gdzie a 0 jest liczbą stałą, nazywamy proporcjonalnością odwrotną. Wielkości xy nazywamy odwrotnie proporcjonalnymi, a liczbę a – współczynnikiem proporcjonalności.

Przykład 1

Opiszemy własności funkcji fx=-4x na podstawie jej wykresu i określimy własności wykresu.

Rozwiązanie

Narysujemy wykres funkcji fx=-4x

R1DawmEo8I6eg

Własności funkcji:

  • Dziedzina funkcji: Df=0.

  • Zbiór wartości funkcji: ZWf=0.

  • Funkcja nie ma miejsc zerowych.

  • Funkcja jest rosnąca w każdym z przedziałów: -;0, 0;.

  • fx<0x0;.

  • fx>0x-;0.

  • Funkcja jest różnowartościowa.

  • Funkcja nie przyjmuje ani wartości najmniejszej, ani największej.

Własności wykresu funkcji:

  • Wykresem funkcji fx=-4x jest hiperbola, której gałęzie znajdują się w drugiej i czwartej ćwiartce układu współrzędnych.

  • Wykres funkcji nie przecina osi Y.

  • Wykres funkcji jest symetryczny względem początku układu współrzędnych, czyli względem punktu 0;0.

  • Wykres funkcji jest symetryczny względem prostej y=-x oraz y=x.

  • Wykres funkcji ma asymptotęasymptotaasymptotę poziomą o równaniu: y=0, która pokrywa się z osią X.

  • Wykres funkcji ma asymptotę pionową o równaniu: x=0, która pokrywa się z osią Y.

Funkcja rosnąca
Definicja: Funkcja rosnąca

Funkcja jest rosnąca w zbiorze ADf wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnych argumentów x1, x2 należących do zbioru A z nierówności x1<x2 wynika nierówność fx1<fx2.

Przykład 2

Udowodnimy, że funkcja fx=-7x, x0 jest rosnąca w zbiorze +.

Rozwiązanie

Założenie:

fx=-7x, Df=0, x1, x2 +x1<x2

Teza:

fx1<fx2

Dowód:

Zbadamy znak różnicy wartości funkcji f dla argumentów x1, x2 +:

fx1-fx2=-7x1--7x2=-7x1+7x2=-7x2+7x1x1x2=7x1-x2x1x2<0

Uzasadnienie:

  • x1-x2<0 z założenia, ponieważ x1<x2;

  • 7x1-x2<0 ponieważ iloczyn liczby dodatniej i liczby ujemnej jest liczbą ujemną;

  • x1x2>0 z założenia, ponieważ iloczyn dwóch liczb dodatnich jest liczbą dodatnią;

  • 7x1-x2x1x2<0, ponieważ iloraz liczby ujemnej i liczby dodatniej jest liczbą ujemną.

Otrzymaliśmy nierówność fx1-fx2<0, zatem fx1<fx2, co należało udowodnić.

Przykład 3

Udowodnimy, że funkcja fx=-7x, x0 jest rosnąca w zbiorze -.

Rozwiązanie

Założenie:

fx=-7x, Df=0, x1, x2 -x1<x2

Teza:

fx1<fx2

Dowód:

Zbadamy znak różnicy wartości funkcji f dla argumentów x1, x2 -:

fx1-fx2=-7x1--7x2=-7x1+7x2=-7x2+7x1x1x2=7x1-x2x1x2<0

Uzasadnienie:

  • x1-x2<0 z założenia, ponieważ x1<x2;

  • 7x1-x2<0 ponieważ iloczyn liczby dodatniej i liczby ujemnej jest liczbą ujemną;

  • x1x2>0 z założenia, ponieważ iloczyn dwóch liczb ujemnych jest liczbą dodatnią;

  • 7x1-x2x1x2<0, ponieważ iloraz liczby ujemnej i liczby dodatniej jest liczbą ujemną.

Otrzymaliśmy nierówność fx1-fx2<0, zatem fx1<fx2, co należało udowodnić.

Przykład 4

Pokażemy, że funkcja fx=-7x nie jest rosnąca w zbiorze +-.

Rozwiązanie

Dowód:

Wystarczy podać kontrprzykładkontrprzykładkontrprzykład, czyli przykład dwóch takich argumentów x1, x2 +-, że x1<x2, ale fx1>fx2.

Niech x1=-7, a x2=7, obie liczby należą do zbioru +- oraz x1<x2. Obliczamy wartości funkcji dla tych argumentów: f-7=1, f7=-1. Zauważmy, że f-7>f7.

Zatem z nierówności x1<x2 nie wynika nierówność fx1>fx2, zatem o funkcji nie możemy powiedzieć, że jest rosnąca.

Okazuje się, że funkcja, która jest rosnąca w każdym ze zbiorów +, - traci tę własność w sumie zbiorów +-.

Ważne!

Nie można powiedzieć, że funkcja fx=-7x jest rosnąca w swojej dziedzinie, czyli w zbiorze Df=0. Można tylko powiedzieć, że funkcja jest rosnąca w każdym ze zbiorów: +, -.

Ciekawostka

Różnowartościowość funkcji
Definicja: Różnowartościowość funkcji

Funkcja f jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy różnym argumentom przyporządkowuje różne wartości, to znaczy:

dla każdego x1,x2Df, jeśli x1x2 , to fx1fx2, gdzie Df oznacza dziedzinędziedzina funkcjidziedzinę funkcji f.

Przykład 5

Udowodnimy, że funkcja fx=-9x, x0 jest różnowartościowa w swojej dziedzinie.

Rozwiązanie

Założenie:

fx=-9x, Df=0

x1, x2Df, x1,x2, czyli x1-x20

Teza:

fx1-fx20

Dowód:

Badamy różnicę wartości funkcji f dla argumentów x1,x2.

fx1-fx2=-9x1--9x2=-9x1+9x2=-9x2+9x1x1x2=9x1-x2x1x20

Uzasdnienie:

  • x1-x20 z założenia;

  • 9x1-x20, ponieważ iloczyn dwóch liczb różnych od zera jest liczbą różną od zera;

  • 9x1-x2x1x20, ponieważ iloraz dwóch liczb różnych od zera jest liczbą różną od zera.

Wobec tego, że x1,x2 oznaczały dowolne liczby rzeczywiste różne od zera, wykazaliśmy, że funkcja fx=-9x jest różnowartościowa w swojej dziedzinie.

Ciekawostka

Nieparzystość funkcji
Definicja: Nieparzystość funkcji

Funkcja f jest nieparzysta wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdej liczby x należącej do Df, liczba -x również należy do Df oraz f-x=-fx. Zatem funkcja jest nieparzysta, gdy dla przeciwnych argumentów przyjmuje przeciwne wartości.

Ważne!
  • Dziedzina funkcji nieparzystej musi być zbiorem symetrycznym względem punktu 0 na osi X. Tylko wtedy dla każdej liczby xDf, liczba -xDf.

  • Wykres funkcji nieparzystej jest symetryczny wzgldem punktu 0;0.

Przykład 6

Udowodnimy, że funkcja fx=-5x, x0 jest nieparzysta.

Rozwiązanie

Dziedziną funkcji fx=-5x jest zbiór Df=0, czyli zbiór symetryczny względem punktu 0 na osi X.

Zbadamy wartość funkcji dla liczby -x:

f-x=-5-x=5x=-fx

Udowodniliśmy, że dla przeciwnych argumentów funkcja przyjmuje przeciwne wartości, czyli jest nieparzysta.

Różnowartościowość i nieparzystość funkcji to treści, które wykraczają poza podstawę programową matematyki w szkole ponadpodstawowej.

Słownik

dziedzina funkcji
dziedzina funkcji

zbiór argumentów, dla których wzór funkcji ma sens

kontrprzykład
kontrprzykład

takie podstawienie wartości logicznych za konkretne zmienne w wyrażeniu, dla którego schemat (definicja) jest fałszywy, używa się go najczęściej do obalania fałszywych twierdzeń zawierających stwierdzenie „dla każdego”

asymptota
asymptota

prosta, do której coraz bardziej „zbliża się” wykres pewnej funkcji, w dostatecznie odległych punktach krzywa prawie pokrywa się ze swoją asymptotą