Jedną z metod otrzymywania tlenkówtlenkitlenkówreakcje rozkładureakcja rozkładu (reakcja analizy, analiza)reakcje rozkładu kwasów, wodorotlenków i soli.

bg‑azure

Rozkład kwasów

bg‑gray1

Rozkład kwasów nietrwałych

W wyniku reakcji mocnych kwasów z siarczanami(IV) lub węglanami otrzymuje się nietrwały kwas siarkowy(IV) oraz węglowy. Ulegają one rozkładowi do odpowiedniego tlenku kwasotwórczego i wody:

CaSO3siarczan(VI) wapnia+2 HClkwas chlorowodorowyCaCl2chlorek wapnia+SO2tlenek siarki(IV)+H2Otlenek wodoru
MgCO3węglan magnezu+H2SO4kwas siarkowy(VI)MgSO4siarczan(VI) magnezu+CO2tlenek węgla(IV)+H2Otlenek wodoru
bg‑gray1

Rozkład kwasów utleniających w wyniku reakcji z metalami

Niektóre tlenki otrzymuje się w wyniku reakcji kwasów silnie utleniających z metalami. Tlenki azotu, takie jak tlenek azotu(II) oraz tlenek azotu(IV), otrzymuje się w wyniku reakcji stężonego HNO3 oraz rozcieńczonego HNO3 z metalami szlachetnymi, np. Cu, Ag, Bi, Hg.

Hg+4 HNO3 (stężony)HgNO32azotan(V) rtęci(II)+2 NO2tlenek azotu(IV)+ 2 H2Otlenek wodoru
3 Cu+8 HNO3 (rozcieńczony)3 CuNO32azotan(V) miedzi(II)+2 NOtlenek azotu(II)+4 H2Otlenek wodoru

Tlenek siarki(VI) otrzymuje się natomiast w wyniku reakcji stężonego H2SO4 z np. metaliczną miedzią lub bizmutem.

Cu+2 H2SO4 (stężony)CuSO4siarczan(VI) miedzi(II)+SO2tlenek siarki(IV)+ 2 H2Otlenek wodoru

Metale o dodatniej wartości potencjału nie wypierają wodoru z roztworów kwasów. Niektóre z nich (Cu, Ag, Hg) reagują jednak z kwasami o właściwościach silnie utleniających (HNO3(rozcieńczony), HNO3(stężony) oraz H2SO4(stężony)) wg schematu:

metal+kwassól+tlenek (NO lub NO2 lub SO2)+woda
bg‑azure

Rozkład termiczny wodorotlenków

bg‑gray1

Rozkład termiczny wodorotlenków

Wodorotlenki amfoteryczne chętnie ulegają rozkładowi termicznemu. Oznacza to, że pod wpływem wysokiej temperatury ulegają reakcjom rozkładu do tlenku i wody:

2 AlOH3wodorotlenek glinuTAl2O3tlenek glinu+3 H2Otlenek wodoru
2 FeOH3wodorotlenek żelaza(III) T Fe2O3tlenek żelaza(III)+3 H2Otlenek wodoru
FeOH2wodorotlenek żelaza(II)TFeOtlenek żelaza(II)+H2Otlenek wodoru
CuOH2wodorotlenek miedzi(II)TCuOtlenek miedzi(II)+H2Otlenek wodoru
bg‑gray1

Rozkład wodorotlenków w temperaturze pokojowej

Niektóre wodorotlenki, takie jak wodorotlenek srebra(I), rtęci(I) i rtęci(II), rozkładają się już w temperaturze pokojowej:

2 AgOHwodorotlenek srebra(I)Ag2Otlenek srebra(I)+H2Otlenek wodoru
2 HgOHwodorotlenek rtęci(I)Hg2Otlenek rtęci(I)+H2Otlenek wodoru
HgOH2wodorotlenek rtęci(II)HgOtlenek rtęci(II)+H2Otlenek wodoru

Niektóre z tych procesów wymagają czasu, dlatego aby przyspieszyć rozkład tych wodorotlenków, należy je ogrzewać.

bg‑azure

Rozkład termiczny soli

Sole prostych kwasów tlenowych rozkładają się pod wpływem temperatury to tlenków metali i niemetali, a wodorosole do soli oraz bezwodników kwasowych:

CaCO3węglan wapniaTCaOtlenek wapnia+CO2tlenek węgla(IV)
MgSO3siarczan(IV) magnezuTMgOtlenek magnezu+SO2tlenek siarki(IV)
2 KHSO3wodosiarczan(IV) potasuTK2SO3siarczan(IV) potasu+SO2tlenek siarki(IV)+H2Otlenek wodoru
Ciekawostka

Większość soli azotanowych(V) rozkłada się do tlenków metali lub czystych samych metali oraz tlenków niemetali. W reakcjach wydziela się również tlen:

BaNO32azotan(V) baruBaOtlenek baru+NOtlenek azotu(II)+NO2tlenek azotu(IV)+O2tlen
2 PbNO32azotan(V) ołowiu(II)2 PbOtlenek ołowiu(II)+4 NO2tlenek azotu(IV)+O2tlen
2 AgNO3azotan(V) srebra2 Agsrebro+2 NO2tlenek azotu(IV)+O2tlen

Natomiast w wyniku ogrzewania azotanu(V) amonu otrzymuje się tlenek azotu(I) oraz wodę. Wówczas jeden atom azotu ulega utlenieniu z -III na I stopień utlenienia, z kolei drugi ulega redukcji z V na I stopień utlenienia.

NH4NO3azotan(V) amonuTN2Otlenek azotu(I)+2 H2O

Słownik

tlenki
tlenki

związki chemiczne tlenu z innymi pierwiastkami, w których atom tlenu występuje na -II stopniu utlenienia

reakcja rozkładu (reakcja analizy, analiza)
reakcja rozkładu (reakcja analizy, analiza)

typ reakcji chemicznej; zachodzi według schematu:

ABA+B

polega na rozkładzie związku chemicznego na pierwiastki lub prostsze związki, np. węglanu wapnia:

CaCO3CaO+CO2

reakcją przeciwną do reakcji rozkładu jest reakcja syntezy

Bibliografia

Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej 2, Warszawa 2013.

Pazdro K. M., Chemia. Podręcznik do kształcenia rozszerzonego w liceach, Część IV. Chemia nieorganiczna, Warszawa 2009.