Przeczytaj
Papież Polak
To było drugie konklawekonklawe w ciągu zaledwie dwóch miesięcy. Poprzedni papież Jan Paweł I, po zaledwie 33 dniach sprawowania funkcji, został znaleziony martwy w swoim łóżku. Imię dotychczasowego biskupa krakowskiego Karola Wojtyły pojawiało się w kuluarach przed konklawe, ale nie był on z jednym z faworytów. Wyłoniono go dopiero w ósmym głosowaniu. Wybór kandydata z bloku komunistycznego był wydarzeniem symptomatycznym. Kościół znajdował się w tamtych czasach w niełatwej sytuacji. Dzieło II Soboru WatykańskiegoII Soboru Watykańskiego spotykało się z krytyką zarówno ze strony konserwatystów, sprzeciwiających się w ogóle reformom, jak i liberałów, którzy uważali je za zbyt zachowawcze. Nowy papież musiał być człowiekiem kompromisu, kimś, kto będzie jednoczył te dwie opcje. Był to również czas, gdy Europa przeżywała okres odejść wiernych od religii. Na zachodzie kontynentu było to spowodowane zmianami obyczajowymi, a na wschodzie – prowadzoną przez władzę polityką laicyzacji społeczeństwa. Nadchodził czas wielkich zmian w bloku komunistycznym, w którym rządzące władze komunistyczne zaczynały przeżywać coraz silniejszy kryzys. Do tego zbliżał się Wielki Jubileusz Roku 2000 i należało Kościół wprowadzić w następne tysiąclecie. Przed nowym papieżem stał zatem szereg wyzwań o charakterze politycznym i społecznym. A papież Słowianin, który doświadczył gehenny II wojny światowej i terroru komunistycznego, z pewnością dobrze rozumiał problemy świata współczesnego: biedę, strach, wojnę, ograniczenie wolności.
Papież pielgrzym
Cechą charakterystyczną pontyfikatupontyfikatu Jana Pawła II były pielgrzymki. W sumie odbył ich ponad 100, odwiedził państwa na wszystkich kontynentach, niektóre miejsca nawet kilkukrotnie. Z podróży apostolskich nie zrezygnował nawet z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, wywołanego postępującą chorobą Parkinsonachorobą Parkinsona. Przybywszy do nowego kraju, papież zawsze klękał i całował ziemię, a gdy nie mógł już tego robić, podawano mu grudkę ziemi do ucałowania. Papież poliglota, obdarzony talentem aktorskim, robił wszędzie ogromne wrażenie, rozmawiając w językach narodów, do których przybywał, a jego kazania gromadziły duże rzesze ludzi, nawet w krajach, w których katolicy stanowili mniejszość.
Pierwszą pielgrzymkę Jan Paweł II odbył na początku 1979 r. do Meksyku i kilku państw Ameryki Łacińskiej. Pół roku później przybył z tygodniową wizytą do Polski. Była to jego pierwsza podróż apostolska do ojczyzny. Wybór Polaka na Stolicę Apostolską wywołał w społeczeństwie ogromną euforię i falę uniesień religijnych. Spotkania z Wojtyłą zawsze gromadziły tłumy, a jego słowa były odbierane z ogromnym entuzjazmem. Władze komunistyczne w Polsce przyjęły elekcję Polaka z dużą obawą i niezadowoleniem, ale nie chcąc tracić resztek poparcia w społeczeństwie, nie mogły przeciwstawić się jego wizytom. Podróże apostolskie stanowiły formę ewangelizacji, podczas których papież głosił przesłanie społeczne i moralne Kościoła oraz dawał nadzieję na przyszłość. Było to szczególnie ważne w krajach ubogich lub rządzonych w sposób niedemokratyczny.
W trosce o społeczeństwo
Papież podczas swojego pontyfikatu wielką wagę przywiązywał do kwestii społecznych i moralnych. W swoich naukach wielokrotnie nawoływał do odnowy moralnej, wskazywał na niebezpieczeństwa płynące ze zbyt dużego skupienia się na materializmie i dobrach doczesnych oraz zaniedbywania spraw duchowych. Podkreślał też znaczenie godności ludzkiej i potrzebę przestrzegania praw człowieka. Mocno zaangażowany był także w zwalczanie ubóstwa, nędzy i w walkę o sprawiedliwość społeczną. Krytykował wyzysk kapitalistyczny, w tym również biednych krajów przez bogate. W 1981 r. Jan Paweł II wydał encyklikęencyklikę Laborem exercens, nawiązującą do wcześniejszej o ponad wiek encykliki papieża Leona XIII Rerum novarum. W dokumencie tym Jan Paweł II poruszył zagadnienie godności człowieka w kontekście jego pracy. Zaapelował o godziwe i sprawiedliwe traktowanie pracowników oraz ustanowienie nowego porządku ekonomiczno‑społecznego, opartego na idei sprawiedliwości społecznej.
Papież i polityka
Za pontyfikatu Jana Pawła II doszło do ważnych wydarzeń politycznych, zwłaszcza w Europie Środkowo‑Wschodniej, gdzie system komunistyczny zaczynał chwiać się w posadach. Karol Wojtyła wywodził się z kraju rządzonego w sposób niedemokratyczny, a okres jego dojrzewania i kształtowania się przypadł na czasy II wojny światowej.
W swoim nauczaniu Jan Paweł II nieraz odwoływał się do spraw politycznych. Podkreślał konieczność przestrzegania praw człowieka i potrzebę rządów demokratycznych. W latach 80. zaangażowany był w polityczną walkę z reżimem komunistycznym w Polsce i wiele wskazuje na to, że wspierał SolidarnośćSolidarność. Jego pielgrzymki z lat 1979, 1983, 1987 podtrzymywały w Polakach ducha oporu i dawały nadzieję na przyszłość, jednocześnie papież podczas swoich wystąpień przestrzegał rodaków przed nadużywaniem wolności. Jan Paweł II poparł ideę Okrągłego StołuOkrągłego Stołu jako koniecznej gwarancji przemian ustrojowych w Polsce.
Podczas swojego pontyfikatu podejmował kwestie konieczności zachowania pokoju na świecie, zwłaszcza w ogarniętych konfliktami państwach bałkańskich i na kontynencie afrykańskim. Apelował m.in. o zaprzestanie wojny w Zatoce Perskiej, wyraził się także krytycznie o agresji amerykańskiej na Irak. Nie wolno uciekać się do wojny, nawet gdy chodzi o tzw. dobro wspólne
– nawoływał papież w 2003 r. Występował przeciwko wszelkim formom przemocy, w tym również terroryzmowi.
Ważną sferą aktywności Jana Pawła II była działalność ekumenicznaekumeniczna, czyli działania mające na celu współpracę różnych wyznań. Papież kontynuował tym samym politykę swoich poprzedników w Stolicy Piotrowej. Jan Paweł II nie tylko starał się o zbliżenie z Kościołami chrześcijańskimi, ale także z muzułmanami i wyznawcami judaizmu. Symbolicznego znaczenia nabrała wspólna modlitwa o pokój na świecie odprawiona przez papieża i przywódców wielkich religii w 1986 r. w Asyżu. Po tym wydarzeniu dzień 27 października został ustanowiony Międzynarodowym Dniem Modlitwy o Pokój. Jan Paweł II był też pierwszym na tronie papieskim, który odwiedził synagogęsynagogę w Rzymie. Nowe tysiąclecie papież uczcił pielgrzymką do Ziemi Świętej i modlitwą za ofiary Holocaustu przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie.
Krytyka
Jan Paweł II cieszył się dużym autorytetem moralnym i wywarł znaczny wpływ na przemiany na świecie, w szczególności w krajach komunistycznych. Nie wszystkim jednak odpowiadała bezkompromisowa postawa papieża w sprawach moralnych, zwłaszcza jego stanowczy sprzeciw wobec aborcji i antykoncepcji. Ponadto Jan Paweł II nie zgadzał się na dopuszczenie kobiet do sakramentu kapłaństwa. Potępił także bardziej liberalne nurty w Kościele, powstałe na fali reformy II Soboru Watykańskiego, oraz sprzeciwiał się upolitycznieniu osoby i roli Chrystusa w krajach Ameryki Łacińskiej (teologia wyzwoleniateologia wyzwolenia).
Słownik
zwyrodnieniowa choroba układu nerwowego opisana w 1817 r. przez angielskiego lekarza Jamesa Parkinsona, jej objawami są m.in. zaburzenia mowy oraz drżenie kończyn
(gr. omicroniotakappaomicronupsilonmuέnueta oikumene → ziemia zamieszkana) ruch zmierzający do większego zbliżenia między różnymi wyznaniami i Kościołami
(gr. ἐgammakappaύkappalambdaiotaomicronς → okólnik, pismo wędrujące) orędzie napisane do wiernych przez papieża
(łac. ferula → rózga, pręt) papieski pastorał w formie krzyża
zjazd powszechny duchowieństwa Kościoła katolickiego, trwający od 1962 do 1965 r. i mający na celu reformę Kościoła katolickiego
(łac. conclave → zamknięte pomieszczenie w budynku, pokój) zgromadzenie kardynałów, którego celem jest wybór papieża
(łac. mitra → przepaska na głowę, turban) nakrycie głowy wyższego duchowieństwa, w tym papieża
negocjacje prowadzone przy okrągłym stole od lutego do kwietnia 1989 r. pomiędzy przedstawicielami władzy komunistycznej a Solidarnością
(łac. pontificatus < łac. pontifex → budowniczy mostów) okres sprawowania godności papieskiej
(łac. pallium → płaszcz) element stroju katolickiego duchowieństwa wyższego, pas z białej wełny, noszony na ramionach
duchowny przywódca całej Cerkwi prawosławnej
ruch społeczny wywodzący się ze związku zawodowego, główne środowisko oporu wobec władzy komunistycznej w Polsce w latach 80.
(z gr. sigmaupsilonnualfagammaomegagammaή synagoge – zgromadzenie, miejsce zebrań) żydowski dom modlitwy i miejsce zgromadzeń
ruch w Kościele katolickim powstały na fali reformy związanej z II Soborem Watykańskim w krajach Ameryki Łacińskiej, ukazujący Chrystusa jako rewolucjonistę walczącego o sprawiedliwość społeczną
Słowa kluczowe
Jan Paweł II, pielgrzymki, przemiany ustrojowe, III Rzeczpospolita, świat na przełomie tysiącleci
Bibliografia
A. Dudek, Historia polityczna Polski 1989–2012, Kraków 2013.
W. Roszkowski, Historia Polski 1914–2015, Warszawa 2017.