Przeczytaj
Omówimy przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej określonej na zbiorze wzorem , gdzie , wzdłuż osi układu współrzędnych.
Wykres funkcji otrzymano w wyniku:
przesunięcia wykresu funkcji wzdłuż osi o jednostek w górę, gdy ,
przesunięcia wykresu funkcji wzdłuż osi o jednostek w dół, gdy .
Sporządźmy wykres funkcji określonej wzorem .
W celu naszkicowania paraboli, będącej wykresem funkcji przedstawmy w tabeli wartości funkcji dla kilku argumentów:
Wykres funkcji przedstawia się następująco:

Aby otrzymać wykres funkcji , przesuniemy wykres funkcji f o jednostki w dół wzdłuż osi .
Wykresy funkcji przedstawiają się następująco:

Funkcje f i g mają te same dziedziny oraz:
równanie osi symetrii ich wykresów to ,
przedział, w którym funkcje są malejące to ,
przedział, w którym funkcje są rosnące to .
Zauważmy, że przy przesunięciu wykresu funkcji o jednostki w dół wzdłuż osi :
zmienił się zbiór wartości funkcji, z przedziału na przedział ,
zmieniły się współrzędne wierzchołka paraboli, z punktu o współrzędnych do punktu o współrzędnych ,
zmieniła się wartość najmniejsza funkcji, z liczby na liczbę dla argumentu ,
funkcja ma jedno miejsce zerowe , a po przesunięciu jej wykresu o jednostki w dół wzdłuż osi miejscami zerowymi otrzymanej funkcji są liczby oraz .
Jeżeli przesuwamy parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem , gdzie , wzdłuż osi o jednostek w górę lub o jednostek w dół, otrzymując wykres funkcji g to:
zbiorem wartości funkcji g jest przedział ,
wierzchołkiem paraboli, która jest wykresem funkcji g jest punkt o współrzędnych ,
funkcja g osiąga wartość najmniejszą dla argumentu wynoszącą .
Sporządźmy wykres funkcji określonej wzorem .
W celu naszkicowania paraboli, będącej wykresem funkcji przedstawmy w tabeli wartości funkcji dla kilku argumentów:
Wykres funkcji przedstawia się następująco:

Przesuniemy ten wykres o jednostkę w górę wzdłuż osi .
Wykresy funkcji przedstawiają się następująco:

Funkcje f i g(x)=f(x)+1 mają te same dziedziny oraz:
równanie osi symetrii ich wykresów to ,
przedział, w którym obie funkcje są rosnące to ,
przedział, w którymobie funkcje są malejące to .
Zauważmy, że przy przesunięciu wykresu funkcji o jednostkę w górę wzdłuż osi :
zmienił się zbior wartości funkcji z przedziału na przedział ,
zmieniły się współrzędne wierzchołka paraboli, z punktu o współrzędnych do punktu o współrzędnych ,
zmieniła się wartość największa funkcji, z liczby na liczbę dla argumentu .
Jeżeli przesuwamy parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem , gdzie , wzdłuż osi o jednostek w górę lub o jednostek w dół, otrzymując wykres funkcji g to:
zbiorem wartości funkcji g jest przedział ,
wierzchołkiem paraboli, która jest wykresem funkcji g, jest punkt o współrzędnych ,
funkcja g osiąga wartość największą dla argumentu wynoszącą .
W celu otrzymania paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem wystarczy parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej , gdzie oraz :
przesunąć o jednostek w górę lub w dół wzdłuż osi ,
przesunąć o wektor .
Dana jest funkcja kwadratowa określona wzorem . Parabolę, będącą wykresem funkcji przesunięto o jednostki w górę wzdłuż osi i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji .

Wyznaczymy:
a) zbiór wartości funkcji ,
b) współrzędne wierzchołka paraboli, która jest wykresem funkcji ,
c) wartość największą funkcji .
Rozwiązanie:
a) zbiorem wartości funkcji jest przedział ,
b) wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji ma współrzędne ,
c) funkcja osiąga wartość największą równą dla .
Parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem , dla , przesunięto najpierw o jednostki w dół, a następnie o jednostek w górę wzdłuż osi i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji
Wyznaczymy:
a) zbiór wartości funcji ,
b) liczbę rozwiązań równania .
Rozwiązanie:
Zauważmy, że przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji o jednostki w dół, a następnie o jednostek w górę wzdłuż osi , oznacza przesunięcie tego wykresu o jednostki w górę wzdłuż osi .
Zatem:
a) zbiorem wartości funkcji jest przedział ( ,
b) wierzchołkiem paraboli, która jest wykresem funkcji jest punkt o współrzędnych , więc równanie ma dokładnie jedno rozwiązanie.
Dana jest funkcja kwadratowa określona wzorem . Parabolę, będącą wykresem tej funkcji przesunięto o jednostki w dół wzdłuż osi i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji .

Określimy liczbę rozwiązań równania , gdy .
Rozwiązanie:
Zauważmy, że po przesunięciu paraboli, będącej wykresem funkcji wierzchołek otrzymanej paraboli, będącej wykresem funkcji ma współrzędne .
Ponieważ , zatem ramiona paraboli, będącej wykresem funkcji są skierowane do góry.
Zatem równanie , gdy :
nie ma rozwiązania, gdy ,
ma jedno rozwiązanie, gdy ,
ma dwa rozwiązania, gdy .
Na rysunku przedstawiono parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej .

Na podstawie wykresu:
a) odczytamy współrzędne wierzchołka tej paraboli,
b) rozwiążemy nierówność , gdzie oznacza liczbę rozwiązań równania .
Rozwiązanie:
a) z wykresu odczytujemy, że współrzędne wierzchołka paraboli wynoszą ,
b) równanie ma dwa rozwiązania,
zatem:
, więc .
Wykażemy, że jeśli funkcja kwadratowa jest określona wzorem , gdzie oraz , to różnica miejsc zerowych (od większej liczby odejmujemy mniejszą) funkcji wynosi .
Rozwiązanie:
Obliczamy miejsca zerowe funkcji :
, czyli lub
Zatem różnica miejsc zerowych funkcji wynosi:
Wykażemy, że funkcja określona wzorem dla jest malejąca w przedziale .
Rozwiązanie:
Załóżmy, że oraz .
Wówczas:
Zauważmy, że , bo oraz .
Wobec tego , czyli .
Stąd wnioskujemy, że funkcja jest malejąca w przedziale .
Słownik
przesunięcie wykresu funkcji wzdłuż osi o jednostek w górę () lub o jednostek w dół ()