Funkcję y=fx możemy, zgodnie z określeniem wartości bezwzględnej, zapisać:

y=fx=fxdla fx0-fxdla fx<0.

W poniższych przykładach pokażemy etapy rysowania wykresu funkcji y=fx.

Przykład 1

Narysujemy wykres funkcji y=x-1.

Rozwiązanie:

Dziedziną funkcji y=x-1 jest zbiór liczb rzeczywistych.

Korzystając z definicji wartości bezwzględnejwartość bezwzględna liczby awartości bezwzględnej, możemy zapisać:

x-1=x-1dla x-10-x-1dla x-1<0,

czyli

x-1=x-1dla x-10-x+1dla x-1<0.

Wykres funkcji y=x-1 składa się z dwóch wykresów, dwóch funkcji liniowych: y=x-1, gdy x1, oraz y=-x+1, gdy x-,1.

Pokażemy etapy otrzymania wykresu funkcji y=x-1.

1. Rysujemy wykres funkcji y=x-1 dla x1,.

Obliczamy współrzędne dwóch punktów, przez które przechodzi prosta y=x-1.

Dla x=1 mamy: y=1-1=0, czyli do wykresu funkcji należy punkt 1,0.
Dla x=2 mamy: y=2-1=1, czyli do wykresu funkcji należy punkt 2,1.

Teraz możemy zaznaczyć oba punkty w układzie współrzędnych i narysować prostą, ograniczając się do przedziału 1,.

R1Mqa6dFRxBZN

2. Rysujemy wykres funkcji y=-x+1, gdy x-,1.

Obliczamy współrzędne dwóch punktów, przez które przechodzi prosta y=-x+1.

Dla x=0 mamy: y=-0+1=1, czyli do wykresu funkcji należy punkt 0,1.
Dla x=-1 mamy: y=--1+1=2, czyli do wykresu funkcji należy punkt -1,2.

Teraz możemy zaznaczyć oba punkty w układzie współrzędnych i narysować prostą ograniczając się do przedziału -,1.

R1W4P2VgGrFxv

Wykres funkcji y=x-1 jest sumą obu wykresów:

R1IR1fJG5IQXB

Możemy zauważyć, że wykres funkcji y=x-1 składa się z wykresu funkcji y=x-1 położonego nad lub na osi X oraz obrazu w symetrii względem osi X tej części wykresu, która jest położona pod osią X:

R1Ud4OwK4aR2q

Uogólnijmy powyższy wniosek na dowolną funkcję y=fx.

Aby narysować wykres funkcji y=fx, wykonujemy następujące czynności:

  1. rysujemy wykres funkcji fx,

  1. te części wykresu, które znajdują się pod osią X, odbijamy symetrycznie względem osi X,

  1. na wykres funkcji y=fx składa się wykres funkcji fx położony nad lub na osi X i obraz w symetrii względem osi X części wykresu funkcji fx położonego pod osią X.

Przykład 2

Mając dany wykres funkcji y=x2x, narysujemy wykres funkcji y=x-2x, a następnie odczytamy z wykresu dziedzinędziedzina funkcjidziedzinę, zbiór wartościzbiór wartościzbiór wartości i miejsca zerowe funkcji y=x-2x.

R1INrcrtjRNKk

Rozwiązanie:

Odbijamy symetrycznie względem osi X część wykresu funkcji y=x-2x znajdującą się pod osią X.

Wykres funkcji y=x-2x jest sumą wykresu funkcji y=x-2x, położonego nad lub na osi X oraz obrazu w symetrii względem osi X części wykresu funkcji y=x-2x, położonego pod osią X:

R1App1P17PZ9H

Z wykresu funkcji y=x-2x możemy odczytać następujące własności:

  • dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych: Df=,

  • zbiorem wartości funkcji jest zbiór: ZWf=+0,

  • funkcja ma dwa miejsca zerowe: x1=0x2=2.

Przykład 3

Określimy dziedzinę funkcji y=x2-6x+9.

Rozwiązanie:

Funkcja y=fx jest określona dla fx0.

Wyrażenie znajdujące się pod pierwiastkiem może przyjmować tylko wartości nieujemne.

Zauważmy, że wyrażenie pod pierwiastkiem możemy zapisać następująco: x2-6x+9=x-32, stąd y=x-32. Korzystając z własności a2=a, możemy zapisać: y=x-32=x-3. Ponieważ x-30, to dziedziną funkcji y=x2-6x+9 jest zbiór liczb rzeczywistych.

Przykład 4

Narysujemy wykres funkcji y=0,25x2+x+1.

Rozwiązanie:

Aby narysować wykres funkcji y=0,25x2+x+1, wyrażenie pod pierwiastkiem zapisujemy następująco: 0,25x2+x+1=0,5x+12.

Korzystając z własności a2=a, możemy zapisać: y=0,25x2+x+1=0,5x+1. Dziedziną tej funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych.

Wykres funkcji y=0,5x+1 otrzymamy opierając się na wykresie funkcji y=0,5x+1. Szkicujemy wykres funkcji y=0,5x+1.

Obliczamy współrzędne dwóch punktów, przez które przechodzi prosta y=0,5x+1.

Dla x=0 mamy: y=0,5·0+1=1, czyli do wykresu funkcji należy punkt 0,1.
Dla x=2 mamy: y=0,5·2+1=2, czyli do wykresu funkcji należy punkt 2,2.

Teraz możemy zaznaczyć oba punkty w układzie współrzędnych i narysować prostą y=0,5x+1.

RWQlWRytU6VBT

Teraz odbijamy symetrycznie względem osi X część wykresu znajdującą się pod osią X, a część wykresu, która leży nad lub na osi X, pozostawiamy bez zmiany.

Otrzymujemy wykres funkcji y=0,25x2+x+1.

R1H4DXUdCVmU5
Przykład 5

Opierając się na wykresie funkcji y=x narysujemy wykres funkcji y=x-2.

R8cLfTuqPCoPG

Widzimy, że wykres funkcji y=x-2 otrzymamy przesuwając wykres funkcji y=x o dwie jednostki w prawo.

Przykład 6

Opierając się na wykresie funkcji y=x narysujemy wykres funkcji y=x+3.

RjKNpYkBuRL4S

Widzimy, że wykres funkcji y=x+3 otrzymamy przesuwając wykres funkcji y=x o trzy jednostki w lewo.

Możemy na podstawie powyższych wykresów podać wniosek.

Wykres funkcji y=x-a otrzymamy, przesuwając wykres funkcji y=x względem osi X:

  1. a jednostek w prawo, gdy a jest dodatnie,

  1. a jednostek w lewo, gdy a jest ujemne.

Słownik

wartość bezwzględna liczby a
wartość bezwzględna liczby a

liczba a, jeśli a jest liczbą dodatnią lub zerem oraz liczba przeciwna, czyli -a, jeśli a jest liczbą ujemną

dziedzina funkcji
dziedzina funkcji

zbiór wszystkich wartości zmiennej niezależnej x, dla których funkcja fx jest określona

zbiór wartości
zbiór wartości

wszystkie wartości, które może przybierać zmienna zależna y danej funkcji fx