Pierwiastki 17. grupy układu okresowego – fluor, chlor, brom i jod, są typowymi niemetalami. Występują w temperaturze pokojowej w różnych stanach skupienia – fluor i chlor są gazami, brom cieczą, a jod krystalicznym ciałem stałym.

O ich aktywności chemicznej decyduje obecność siedmiu elektronów na powłoce walencyjnej. Poniżej przedstawiono skrócony (zaw. rdzeń gazu szlachetnego) podpowłokowy zapis konfiguracji elektronowej atomów tych pierwiastków.

  • F:9 He 2s22p5

  • Cl:17 Ne 3s23p5

  • Br:35 Ar 3d104s24p5

  • I:53 Kr 4d105s25p5

Ćwiczenie 1

Zapisz konfiguracje elektronowe pełne podpowłokowe anionów tworzonych przez fluorowce – fluorkowego, chlorkowego, bromkowego i jodkowego.

Rhyj8hrEDWqTI
(Uzupełnij).
R1IZUuHQgI2Si
(Uzupełnij).

Przyłączenie jednego elektronu do obojętnych atomów fluoru, chloru, bromu i jodu sprawia, że stają się one jednoujemnymi anionami i zyskują trwałe konfiguracje gazów szlachetnych. Stąd również najczęściej spotykanym stopniem utlenienia fluorowców jest stopień -I. Dla fluoru jest to jedyny stopień utlenienia, zaś pozostałe fluorowce mogą występować także na dodatnich stopniach utlenienia.

Ciekawostka

Fluorowce nazywane są także halogenami. Nazwa ta w języku greckim oznacza „tworzący sól” gr. alfalambdasigma gammaepsilonnuepsiloniotanu (als genein). Głównie dlatego, że zarówno chlor, brom, jak i jod tworzą zawiązki, które wchodzą w skład soli morskiej.

R8BCUMgl0owd4
Skały i sól morska na wybrzeżu wyspy Chrysti (Grecja)
Źródło: dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, domena publiczna.
Dla zainteresowanych

Kwas chlorowy(VII) HClO4 i jego sole – chlorany(VII) – są wyjątkowo silnymi utleniaczamiutlenianieutleniaczami. Są także substancjami wybuchowymi – mała eksplozja może wystąpić nawet podczas ucierania w moździerzu.

Chloran(V) potasu KClO3, ogrzewany powyżej temperatury topnienia (356°C), rozkłada się do chlorku potasu oraz chloranu(VII) potasu. Powstający chloran(VII) potasu KClO4 jest jedną z niewielu trudno rozpuszczalnych soli potasu.

4 KClO3380°CKCl+3 KClO4
RnY6IFGTOXmz3
Reakcja spalania mieszaniny chloranu(<math aria‑label="pięć">V) potasu i cukru
Źródło: AlejandroLinaresGarcia, licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Charakterystyka kwasów fluorowców

Fluorowce tworzą zarówno kwasy beztlenowe HX, jak i wiele kwasów tlenowych (część z nich jest nietrwała).

Moc kwasów beztlenowych fluorowców

RitAmWH0uEpDl
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

HF

HCl

HBr

HI

Wszystkie kwasy beztlenowe fluorowców są kwasami mocnymi (wyjątkiem jest kwas fluorowodorowy), a ich moc rośnie w dół grupy.

Moc kwasów tlenowych fluorowców

R18t4CPpTMAPP
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

HClO

HBrO

HIO

Moc kwasu rośnie wraz ze wzrostem elektroujemności pierwiastka centralnego.

Moc kwasów tlenowych fluorowców

R1ID5CWCtxYxc
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

HClOI

HClO2III

HClO3V

HClO4VII

Moc kwasów tego samego fluorowca rośnie wraz ze wzrostem stopnia utlenienia.

Słownik

utlenianie
utlenianie

proces oddawania elektronów, związany z podwyższaniem stopnia utlenienia reduktora

reakcja dysproporcjonowania
reakcja dysproporcjonowania

rodzaj reakcji utlenienia‑redukcji, w którym atomy pierwiastka, występującego na pośrednim stopniu utlenienia, jednocześnie przechodzą na stopień niższy i wyższy

woda chlorowa
woda chlorowa

roztwór 1 dm3 wody o temperaturze 25°C, w którym rozpuszczono 2,3 dm3 chloru odmierzonego w warunkach normalnych

woda bromowa
woda bromowa

nasycony wodny roztwór bromu

jodyna
jodyna

90% roztwór jodu w etanolu z dodatkiem KI

płyn Lugola
płyn Lugola

wodny roztwór czystego jodu w jodku potasu

Bibliografia

Atkins P., Jones L., Chemia ogólna, Warszawa 2004, s. 951‑967.

Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 1987.

Czerwińska A., Jelińska‑Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 1. Podręcznik, Warszawa 2002, s. 335‑346.

Kałuża B., Kamińska F., Chemia. Podręcznik. Zakres rozszerzony, cz. 1, Warszawa 2013, s. 297‑336.

Litwin M., Styka‑Wlazła Sz., Szymońska J., Chemia ogólna i nieorganiczna. Podręcznik dla liceum, cz. 1, Warszawa 2004, s. 296‑306.