W skład łączności wchodzą: prasa, poczta i firmy kurierskie, a także telekomunikacjatelekomunikacjatelekomunikacja. Ostatnia z nich rozwija się obecnie najszybciej. Obejmuje ona: nadawanie, odbiór oraz transmisję informacji za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych, a także innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną. Pierwszą formą telekomunikacji jest telegrafia, która właściwie zanika z powodu rozpowszechnienia SMS‑ów, MMS‑ów i telekomunikacji przez internet. Kolejną z nich jest radiofonia, mająca coraz mniejsze znaczenie od czasów upowszechnienia się telewizji. Wspomniana telewizja to także forma telekomunikacji. W strukturze rynku telewizyjnego dominującą rolę odgrywa Ameryka Północna i Europa, jednak liczba odbiorców sukcesywnie spada. Wzrost liczby telewidzów obserwuje się jedynie w Ameryce Łacińskiej i Azji, co związane jest z bogaceniem się tych społeczeństw, poszukiwaniem rozrywki, taniej i łatwo dostępnej informacji oraz relacjonowaniem informacji na bieżąco. Wbrew wszelkim domysłom mieszkańcy tych kontynentów preferują programy popularno‑naukowe i informacyjne. W ostatnich latach rozwija się ona coraz bardziej, o czym świadczy m.in cyfrowa jakość dźwięku, a także obraz w wysokiej rozdzielczości (HD) oraz 3D. Najnowsze odbiorniki telewizyjne reagują na głos i gesty ich posiadaczy.

Do telekomunikacji należy zaliczyć telefonię, zarówno stacjonarną, komórkową, jak i satelitarną. Pierwsza z nich odgrywała ważną rolę w XIX i XX wieku. Jest ona dobrze rozwinięta w krajach Europy Zachodniej, gdzie gęsta sieć linii telefonicznych została wybudowana jeszcze przed erą telefonii komórkowej. Natomiast na obszarach o niewielkim zaludnieniu i w państwach o niskim poziomie rozwoju gospodarczego jest ona słabo rozwinięta, przede wszystkim z powodu wysokich kosztów budowy nowej infrastruktury.

Spadek dynamiki wzrostu liczby abonentówabonentabonentów telefonii stacjonarnej (na rzecz telefonii komórkowej) został zapoczątkowany w połowie lat 90. XX w., natomiast od 2006 r. widoczne jest powolne zmniejszanie się liczby abonentów na świecie. Powodem tego jest fakt, iż ceny świadczone w zakresie telefonii komórkowej są coraz bardziej przystępne (równe lub niższe niż koszty związane z telefonią stacjonarną).

Natomiast telefonia komórkowa rozwija się dynamicznie od lat 90. XX w. Liczba jej abonentów sukcesywnie rośnie. W krajach wysoko rozwiniętych rynek jest mocno przesycony (ok. 120–160 abonentów na 1000 mieszkańców), natomiast w krajach słabo rozwiniętych istnieją duże dysproporcje (np. w Surinamie – 144 telefony na 1000 mieszkańców, a w Ugandzie – 55). Afryka jest (po Azji) najszybciej rozwijającym się rynkiem telefonii komórkowej, czego przyczyną jest ogromny rynek zbytu, niskie ceny czy prestiż życiowy.

Dostępna od kilku lat telefonia satelitarna zapewnia łączność głosową i przesyłanie danych w obu kierunkach z wykorzystaniem sztucznych satelitów telekomunikacyjnych. Bezpośrednią łączność pomiędzy telefonem a satelitą uzyskuje się drogą fal radiowych, dzięki czemu można nawiązywać połączenia również na obszarach znajdujących się poza zasięgiem komercyjnych sieci komórkowych. Poważną barierę w jej rozwoju stanowią jednak wysokie koszty połączeń.

Ostatnim rodzajem jest telekomunikacja komputerowa. Największą i najpopularniejszą siecią komputerową jest internet. Dostęp do niego umożliwia m.in. szybkie wyszukiwanie informacji, korzystanie z poczty elektronicznej, dokonywanie operacji finansowych, rezerwację biletów czy też zakup towarów lub oglądanie filmów. Można się z nim połączyć również za pomocą telefonu komórkowego. Liczba użytkowników internetu stale wzrasta (z ok. 30 mln w połowie lat 80. do ok. 4,17 mld w 2017 r.). Największy odsetek ludności korzystającej z internetu notuje się w krajach skandynawskich, Beneluksu, w Korei Południowej, Japonii, Nowej Zelandii, Islandii i Wielkiej Brytanii; natomiast najniższy odsetek występuje w państwach afrykańskich, Afganistanie, Turkmenistanie, Mongolii oraz Mjanmie.

Telefonia internetowa (VoIP), np. Skype, wydaje się być idealnym rozwiązaniem. Umożliwia ona przesyłanie dźwięku i obrazu za pomocą łączy internetowych. Do jej najważniejszych zalet należą zerowe dodatkowe koszty za połączenie (wystarczy mieć dostęp do internetu). Natomiast wadami tej formy są: zawodność usług oraz konieczność posiadania dodatkowego sprzętu, oprogramowania i łącza internetowego.

Zalety i wady korzystania z internetu

R1JR84SwAkomE

Tabela przedstawiająca zalety i wady korzystania z Internetu. Zalety: łatwość i szybkość dostępu do informacji; globalny zasięg działania; łatwość przetwarzania informacji; dostęp do aktualnej informacji z każdego regionu świata; prowadzenie w sposób zdalny działalności gospodarczej – telesprzedaż, telepraca, telenauczanie; sterowanie urządzeniami za pośrednictwem internetu; świadomość świata; zdalny dostęp do dóbr kultury na żądanie użytkownika (np. książki, transmisje koncertów, webinary itp.); dostęp do usług z domu (np. bankowość internetowa, załatwianie spraw urzędowych, internetowy dostęp do ZUS itp.); dostęp do usług medycznych (np. e‑porady lekarskie, wypisywanie recept przez strony przychodni itp.); zdalne zakupy dóbr materialnych dostarczanych bezpośrednio do domu (np. zakupy spożywcze, zakupy odzieżowe); prowadzenie biznesu za pomocą internetowych kanałów dystrybucji (np. sklep internetowy, sprzedaż przez social media); budowanie osobistej marki za pomocą mediów społecznościowych i uzyskiwanie dochodów wyłącznie z działalności internetowej; ułatwienie komunikacji dla osób znajdujących się w innych częściach świata (np. spotkania biznesowe, rozmowy z rodziną mieszkającą za granicą w czasie rzeczywistym); internet jest łatwym źródłem darmowej rozrywki, łącza internetowe umożliwiają np. kooperację wielu osób grających w te same gry. Wady: zwiększenie samotności wśród ludzi; rezygnacja z bezpośredniego kontaktu ludzkiego; rezygnacja z aktywności społecznych; zaniedbywanie życia rodzinnego, pracy i nauki; zaburzenia w sferze emocji i uczuć; nadmierne korzystanie z internetu prowadzące do uzależnienia; łatwość wykradania nadwrażliwych danych z komputerów słabo albo niezabezpieczonych przed włamaniem; łatwy dostęp dla osób niepełnoletnich i młodych do nieodpowiednich dla nich treści (np. pornografia, filmy pokazujące drastyczne zdarzenia, propagowanie krzywdzących ideologii, np. neofaszystowskich); nadmiar informacji i dezinformacja, trudno wyłonić wiadomości istotne i prawdziwe; rozwój nowego rodzaju przestępstw i oszustw – cyberprzestępczość; zagrożenia związane z naruszaniem prywatności (np. zdalne śledzenie zachowań konsumenckich osób korzystających ze smartfonów czy komputerów); szerzenie się plagiatów, nadmierne i nieegzekwowane łamanie praw autorskich; szerzenie się nielegalnych treści (np. internet stał się środkiem przekazu dla terroryzmu); cuberprzemoc – rozszerzanie się nienawiści, pojawienie się zjawiska tzw. hejtu – internet dzięki anonimowości stał się miejscem prześladowań osób, ten środek przekazu jest często wykorzystywany w tym celu przez młodzież.

R1TbXp2JHVFZY

Zdjęcie przedstawia młodą kobietę z czarnymi włosami do ramion, która siedzi tyłem do fotografa. Przed nią znajduje się biały ekran komputera, po jej lewej strony po skosie ustawiony jest drugi monitor. Na biurku widać dokumenty, przybornik na materiały biurowe, kubek, telefon komórkowy oraz telefon stacjonarny.

Słownik