Przeczytaj
Występowanie wód
Wody termalne występują w Polsce w 4 prowincjach, do których należą: Niż Polski, Karpaty Zachodnie, Karpaty Wschodnie i Zapadlisko Przedkarpackie. Rozmieszczenie ich związane jest z głównymi jednostkami strukturalno‑tektonicznymi – platformą paleozoiczną z pokrywą mezozoiczną Niżu Polskiego, Karpatami i zapadliskiem przedkarpackim oraz Sudetami i blokiem przedsudeckim. Temperatura wody dla tych obszarów wynosi od 30 do 130°C (a lokalnie nawet 200°C), a głębokość występowania w skałach osadowych sięga 1 do 10 km.
Wodami termalnymi nazywamy wody wydostające się na powierzchnię, których temperatura jest wyższa od średniej rocznej temperatury powietrza na danym obszarze. Wypływają one ze źródeł termalnych – term (tzw. cieplic). Według uchwalonego w roku 2011 prawa geologicznego i górniczego wodami termalnymi nazywamy wody podziemne, które - wydobywając się na powierzchnię - mają temperaturę nie mniejszą niż 20°C.
W Polsce występuje 37 złóż wód termalnych oraz 17 złóż wód termalnych leczniczych.
Do termalnych wód leczniczych zaliczamy silnie zmineralizowane wody chlorkowe, które występują w głęboko położonych, zwykle mezozoicznych, rozległych piętrach wodonośnych. Często tworzą one naturalne wypływy w postaci źródeł (Cieplice Śląskie‑Zdrój, Lądek‑Zdrój). Najgłębszym obecnie odwiertem wody leczniczej w Polsce jest odwiert C‑1 w Cieplicach Śląskich‑Zdroju. Ma on głębokość 2002,5 m, natomiast w Chochołowie wody termalne wydobywa się z głębokości ponad 3200 m. Są one wykorzystywane do celów grzewczych (Podhale, Mszczonów, Uniejów, Pyrzyce, Stargard Szczeciński), rekreacyjnych (m.in. Podhale, Uniejów, Mszczonów, Poznań) i balneoterapeutycznychbalneoterapeutycznych (Uniejów).
Wody podziemne różnią się stopniem mineralizacji. Wodami mineralnymi nazywa się te, w których zawartość rozpuszczonych substancji wynosi powyżej 1,0 g/dm³. Wielkość złóż, właściwości fizyczne i skład chemiczny zależą od budowy geologicznej terenu, na którym się znajdują.
Rodzaje wód
Ze względu na mineralizację wyróżniamy :
wody słabo zmineralizowane - mineralizacja poniżej 1,0 g/dm³,
wody mineralne - mineralizacja powyżej 1,0 g/dm³,
wody silnie zmineralizowane - mineralizacja powyżej 60,0 g/dm³.
W zależności od rodzaju związków rozpuszczonych w wodzie wyróżniamy:
wody siarczanowe i siarczkowe – zawierające siarczki lub siarczany sodu i wapnia oraz siarkowodór;
szczawy – zawierające dwutlenek węgla (pochodzący z wietrzenia skał lub stanowiący pozostałość procesów wulkanicznych), wodorowęglany (IV) wapnia i sodu (szczawa alkaliczna) oraz związki żelaza (szczawa żelazista) - pochodzące z utleniania minerałów lub rozkładu pirytu;
solanki – zawierające sól kamienną w ilości ponad 15 g/l, a ponadto sole magnezu, jodu oraz bromu;
wody radoczynne – zawierające niewielkie ilości pierwiastków promieniotwórczych;
wody krzemowe - zawierające krzem;
wody borowe - zawierająca co najmniej 5 mg/dm³ kwasu borowego;
wody bromkowe - zawierające co najmniej 5 mg/dm³ jonu bromkowego.
Wody mineralne, przeważnie typu Cl‑HCO3‑Na, Cl‑Na, Cl‑Na‑Ca, występują powszechnie, głównie na obszarze platformy paleozoicznej oraz w Karpatach i zapadlisku przedkarpackim. Występują niemal na całym obszarze Polski, z wyłączeniem wschodniej części platformy prekambryjskiej (rejon wisznicki), paleozoicznego cokołu Gór Świętokrzyskich, pienińskiego pasa skałkowego oraz Tatr.
Już w odległej przeszłości wody mineralne znalazły zastosowanie w wodolecznictwie. W pobliżu źródeł wód mineralnych rozwinęły się liczne ośrodki uzdrowiskowe wykorzystujące cenne właściwości chemiczne i fizyczne wód podziemnych.
Słownik
dział fizjoterapii zajmujący się zastosowaniem wód leczniczych, gazów i borowin w leczeniu schorzeń, szczególnie o charakterze przewlekłym, a także w rehabilitacji i profilaktyce poprzez m.in. aerozoloterapię — kuracje wziewne, inhalacje i klimat w uzdrowisku leczniczym