Przeczytaj
Komunikaty pozajęzykowe
Komunikaty pozajęzykowe (niewerbalne) to zespół zachowań towarzyszących procesowi komunikacji, które nie są wyrażane słowami. Inaczej mówiąc – wszystko, co wpływa na odbiór wiadomości, np. wygląd, mimika, postawa ciała, gestykulacja interlokutorainterlokutora. Komunikaty pozajęzykowe są wysyłane przez człowieka naturalnie, w sposób nieświadomy. Istnieją jednak nieliczne wyjątki – dobry rozmówca czy negocjator potrafią kontrolować siłą woli wiele aspektów przekazu pozawerbalnego.
Rola komunikatów pozajęzykowych
W zależności od tego, jaka jest intencja nadawcy – komunikaty pozajęzykowe mogą wspierać i uzupełniać wypowiedź językową lub też stać z nią w sprzeczności, jeśli rozmówca mówi nieprawdę i próbuje to ukryć przed partnerem rozmowy. Mogą one również stanowić samodzielny komunikat, informujący np. o uczuciach w stosunku do interlokutora.
Komunikaty niewerbalne, podobnie jak środki językowe, mogą być narzędziem perswazji, gdy chcemy kogoś do czegoś przekonać, lub manipulacji, gdy wypowiedź jest nieszczera i ma wywrzeć na nieświadomym odbiorcy z góry założony efekt, np. nakłonić go do zakupu produktu, który wcale nie jest mu potrzebny, lub podjęcia określonego działania. Nieszczerość nadawcy i jego nieczyste intencje mogą zdradzać: mowa ciała, mimika i gesty, wyrażające delikatne zdenerwowanie oraz niepewność co do tego, o czym mówi. Sygnałami niepokojącymi są: brak kontaktu wzrokowego, zwłaszcza w kluczowych momentach rozmowy, mimowolne uciekanie wzroku, częste przełykanie śliny lub chrząkanie, delikatne wzruszanie ramionami, lekkie zaciśnięcie pięści. Mogą one świadczyć o nieszczerych intencjach nadawcy i wskazywać na możliwość manipulacji.
Słownik:
(łac. articulatio – członkowanie, rozczłonkowanie) ruchy i układ narządów mowy podczas wymawiania głosek; też: wymawianie głoski; sposób wydobywania dźwięków przez śpiewaka lub instrumentalistę
rozmówca