Gromadę ryb (Pisces) dzieli się na dwie podgromady: chrzęstnoszkieletowe (Chondrichthyes) oraz kostnoszkieletowe (Osteichthyes). Kryterium tego podziału stanowi rodzaj tkanki, która buduje szkielet:

• szkielet ryb chrzęstnoszkieletowych jest utworzony z tkanki chrzęstnej;

• szkielet ryb kostnoszkieletowych jest utworzony z tkanki kostnej.

Współcześnie żyje ok. 32 767 gatunków ryb.

Ryby chrzęstnoszkieletowe pojawiły się na początku dewonu i żyją do dzisiaj. Stanowią nieliczną grupę systematyczną. Zalicza się do niej ryby spodouste (Elasmobranchii) liczące ok. 1159 gatunków i ryby zrosłogłowe (Holocephali) liczące zaledwie 50 gatunków.

Ryby chrzęstnoszkieletowe mają:

• szkielet zbudowany z tkanki chrzęstnej;

• ciało pokryte łuskami plakoidalnymiłuski plaktoidalne łuskami plakoidalnymi;

• otwór gębowy położony po brzusznej stronie ciała;

• heterocerkalną płetwę ogonowąheterocerkalna płetwa ogonowaheterocerkalną płetwę ogonową.

Grupa: ryby spodouste

Do ryb spodoustych zalicza się 513 gatunków rekinów (Selachii) i 646 gatunków płaszczek (Batoidea). Inna nazwa ryb spodoustych to ryby krytoskrzelne, pochodzi ona od ich głęboko osadzonych łuków skrzelowych.

Cechami charakterystycznymi ryb spodoustych są:

• duża mobilność;

• duże rozmiary;

• drapieżny tryb życia;

• wolny metabolizm;

• dobrze rozwinięty zmysł wzroku.

R19NhWkGykXhy

Zdjęcie przedstawia rogatka australijskiego. To jeden z trzech gatunków z rodzaju Heterodontus zasiedlających wody Australii. Cechą charakterystyczną rogatka są zróżnicowane zęby umieszczone w dużej, tępo zakończonej głowie z wydatnymi guzami nadoczodołowymi. Przednie zęby są małe, ostre i spiczaste, a tylne zęby są płaskie i tępe. Ubarwienie rogatka jest charakterystyczne – na szarobrązowym ciele znajdują się ciemnobrązowe obszary przypominające uprząż. Biegną one od oczodołu do pierwszej płetwy grzbietowej, a następnie wzdłuż boków do płetw brzusznych. Charakterystyczne są również kolce u podstawy obu płetw grzbietowych, które najprawdopodobniej są trujące, jak również ich mały pysk i nozdrza, które są z nim połączone. Rekin ma nad oczami charakterystyczne uwypuklenia – grzebienie nadoczodołowe, dzięki którym ma większy zakres widzenia. Jego ciało jest krępe i krótkie.

R1bkkcloTt4N5

Zdjęcie przedstawia rekina wielorybiego. To duża ryba o opływowym kształcie ciała. Jej głowa jest spłaszczona. Ciało rekina jest ubarwione cętkami ułożonymi w symetryczne linie nazywane szachownicą. Jest ona charakterystyczna dla każdego rekina wielorybiego. Wzdłuż grzbietu i boków ciała rekina przebiegają trzy kile. To zaostrzone krawędzie ciała. Dwa na górze, jeden pośrodku ciała.

RWlTl1kReMxgU

Zdjęcie przedstawia żarłacza białego (Carcharodon carcharias), nazywanego rekinem ludojadem. Ryba ma do siedmiu metrów długości i może osiągać masę do dwóch ton. Rekin ma jasny brzuch - u niektórych osobników może on przybierać barwę jasnoszarą. Grzbiet rekina jest niebieskoszary. Żarłacz ma krótki pysk, malutkie oczy i potężne szczęki. Zęby mogą osiągnąć nawet 5 centymetrów długości, są trójkątne i zakończone charakterystycznymi piłami. Ciało rekina jest krępe, silnie umięśnione.

RyoAirw3EpF2R

Zdjęcie przedstawia drętwę europejską, inaczej plamistą. To średniej wielkości ryba o brązowym ubarwieniu z marmurkowym deseniem, zaopatrzona w dwa duże, okrągłe narządy elektryczne umiejscowione na głowie, wytwarzające napięcie do 200 V. Ciało drętwy jest spłaszczone, w postaci dwóch, okrągłych dysków (mniejszego i większego) z krótkim ogonem. Prowadzi nocny, samotniczy tryb życia. Pożywieniem są mniejsze ryby i skorupiaki. Zwierzę prowadzi przydenny tryb życia, częściowo zakopane w piasku. Zasiedla wody w pobliżu raf koralowych.

Rqvorxnn41NuK

Zdjęcie przedstawia piłę zwyczajną (Pristis pristis). Jest to ryba o wydłużonym i spłaszczonym rostrum, które przypomina piłę z szeregiem ostrych, spiczastych zębów, które są jednakowej wielkości. Rostrum pozwala na wykrycie najmniejszych ruchów w otoczeniu i zmian w polu elektrycznym w mętnych i błotnistych wodach ograniczających widoczność. Dodatkowo rostrum spełnia funkcję łopaty, którą ryba wykopuje skorupiaki z dna morskiego. Ciało i głowa w spodniej części ciała ryby są spłaszczone. Piła oddycha dzięki dwóm przetchlinkom, pobierającym wodę do skrzeli tuż za oczami. Oczy są niewielkie, słabo rozwinięte z powodu środowiska, w którym ryba przebywa.

R181bRHR9gWx8

Zdjęcie przedstawia płaszczkę Rhina ancylostoma, której ciało ma specyficzny kształt, przypominający gitarę, stąd bywa określana mianem ryby‑gitary. Osiąga do trzech metrów długości. Jest uzbrojona w kolce jadowe znajdujące się nad i za oczami oraz na barkach. Kolce służą do obrony, a samcom również do walki o samice. Płaszczka ma ciało silnie grzbietobrzusznie spłaszczone, z szerokimi, mocno rozwiniętymi, zachodzącymi swoją podstawą na głowę płetwami piersiowymi, ułożonymi w płaszczyźnie poziomej, tworzącymi z całym ciałem kształt rombu (gitary).

R1AoNPCaJYKsM

Zdjęcie przedstawia diabła morskiego (Manta birostris). Ryba ukazana jest od dołu, unosi się w wodzie, poruszając płetwami piersiowymi, kształtem przypomina nietoperza z rozpostartymi skrzydłami. Diabeł morski osiąga długość od trzech do pięciu metrów, rozpiętość płetw około siedmiu metrów, szacunkową masę ciała około dwóch ton. Ryba ta ma dwie płetwy głowowe po bokach głowy, służące do nagarniania planktonu w stronę otworu gębowego. Nie ma płetwy grzbietowej ani ogonowej. Posiada krótki, biczowaty ogon bez kolca typowego dla większości orleniokształtnych.

Grupa: ryby zrosłogłowe (Holocephali)

Po permie doszło do masowego wymierania ryb zrosłogłowych, dlatego obecnie występują nielicznie, są skupione w rzędzie chimerokształtnych (Chimaeriformes).

Współcześnie żyjący przedstawiciele ryb zrosłogłowych nie mają łusek, ich ciało jest silnie zwężone ku tyłowi. Z przodu natomiast głowa wydłużona jest ku rostrumrostrumrostrum, które może przyjmować różne, osobliwe kształty.

RDcnNRSGTd5hd

Zdjęcie przedstawia rybę Callorhinchus milii. Gatunek ten osiąga długość do 1,25 metra. Ryba ma ciało pokryte srebrzystymi, niewielkimi łuskami. Długi ogon i dwie pary płetw bocznych koloru brązowego. Brązowe są też plamki nierównomiernie pokrywające ciało ryby. Ma ona dwie, trójkątne płetwy grzbietowe i duży ogon. Głowa jest wydłużona. Pysk zakończony jest dużym, hakowatym, miękkim wyrostkiem. Ryba znajduje się przy dnie morskim.

RzM84WkIEv62G

Zdjęcie przedstawia rybę Rhinochimaera pacifica. Ma ona długi, ostro zakończony pysk. Na ciele ryby znajduje się linia naboczna ciągnąca się wzdłuż ciała. Charakterystyczną cechą chimery jest spłaszczenie pyska i haczykowato zagięty, dość krótki ogon w stosunku do głowy. Łuski ryby są brązowo szare. Płetwy boczne mają powcinany, nieregularny kształt. Ryba ma małe, czarne oczy.

R1TEJEqykALpt

Zdjęcie przedstawia rybę, chimerę amerykańską (Hydrolagus colliei). Jej rostrum jest krótkie, zaokrąglone. Ryba ma dużą, wystającą głowę. Ma duże oczy, głowę większą niż tułów i dość długą płetwę ogonową. U podstawy pierwszej, trójkątnej płetwy grzbietowej jest kolcowaty wyrostek, zawierający ujście gruczołu jadowego. Łuski ryby są srebrzysto brązowe. Na brzuchu srebrzyste. Chimera osiąga do metra długości i pływa na głębokości do dziewięciuset metrów. Żywi się skorupiakami i rybami.

Ryby kostnoszkieletowe pojawiły się w dewonie i żyją do dzisiaj. Stanowią ogromną większość współcześnie żyjących ryb. Należą do nich wszystkie gatunki występujące w Polsce, zarówno słodkowodne, jak i te żyjące w Bałtyku. Do ryb kostnoszkieletowych zalicza się dwie grupy: ryby mięśniopłetwe (Sarcopterygii) liczące 8 gatunków i ryby promieniopłetwe (Actinopterygii) liczące ok. 31 550 gatunków.

Ryby kostnoszkieletowe cechują:

• szkielet zbudowany z tkanki kostnej;

• ciało pokryte łuskami ktenoidalnymiłuski ktenoidalnełuskami ktenoidalnymi, cykloidalnymiłuski cykloidalnecykloidalnymi lub elasmoidalnymiłuski elasmoidalneelasmoidalnymi;

• otwór gębowy przesunięty na przód ciała;

• homocerkalnaheterocerkalna płetwa ogonowahomocerkalna, dyficerkalnadyficerkalna płetwa ogonowadyficerkalna lub tryficerkalna płetwa ogonowatryficerkalna płetwa ogonowatryficerkalna płetwa ogonowa.

Grupa: mięśniopłetwe (Sarcopterygii)

Ryby mięśniopłetwe to zwierzęta, których płetwy są osadzone na mięśniowych trzonach. Zalicza się do nich ryby trzonopłetwe (Crossopterygii) i ryby dwudyszne (Dipnoi).

Ryby trzonopłetwe mają parzyste płetwy osadzone na umięśnionych trzonach, podobne do pięciopalczastych kończyn. Pod koniec dewonu z ryb trzonopłetwych wykształciły się pierwsze kręgowce lądowe.

Przedstawicielami ryb trzonopłetwych są dwa gatunki z rodzaju Latimeria: Latimeria chalumnae i Latimeria menadoensis.

RKW5VDNAsWkDr

Zdjęcie przedstawia rybę, latimerię (Latimeria chalumnae). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest połączenie żuchwy podwójnym stawem z czaszką. Dzięki temu w czasie polowania zwierzę potrafi podnosić górną część głowy. Ryba nie ma szczęki górnej. Tę funkcję pełnią silne kości podniebienia. Są wyposażone w zęby. Płetwa ogonowa ma trójdzielną budowę, dodatkowo zwieńczoną niewielką, miękką płetwą. Ryba ma niewielką głowę z dużym okiem, a jej ciało pokryte jest dużymi łuskam o srebrnej barwie.

Ryby dwudyszne mają uwstecznione skrzela, a dodatkowym narządem oddechowym są workowate płuca pochodzące z przekształconego pęcherza pławnegopęcherz pławnypęcherza pławnego.

Przedstawicielami ryb dwudysznych są: rogoząb australijski (Neoceratodus forsteri), prapłaziec amerykański (Lepidosiren paradoxa), prapłetwiec brunatny (Protopterus annectens), prapłetwiec abisyński (Protopterus aethiopicus), prapłetwiec mały (Protopterus amphibius) i prapłetwiec afrykański (Protopterus dolloi).

Zapamiętaj!

Ryby dwudyszne wykazują szereg cech budowy zbliżonych do płazów. Jaja oraz rozwój ryb dwudysznych również są podobne jak u płazów. Larwa opuszczająca jajo przypomina larwy traszek i salamander. Początkowo nie ma płuc, jedynie bardzo duże skrzelaskrzelaskrzela zewnętrzne.

RRDM1guYJDZ8Q

Schemat przedstawia skrzela zewnętrzne u larw ryb dwudysznych i płazów ogoniastych. Pokazano różnicę zestawiając dwie sylwetki: larwy ryby dwudysznej i larwę płaza ogoniastego. Skrzela to główny narząd oddechowy zwierząt wodnych. To cienkościenne i silnie unaczynione wyrostki. Skrzela zewnętrzne wystają poza obręb ciała w okolicy głowy obu stworzeń. W przypadku larwy ryby dwudysznej przypominają cienkie gałęzie drzew. Skrzela zewnętrzne larwy płaza ogoniastego to trzy, trójkątne połączone ze sobą formy przypominające szczotkę.

R1d15K1zIWmLo

Zdjęcie przedstawia dużą rybę, pływającą przy dnie morskim pokrytym drobnymi kamieniami. To rogoząb australijski. Ryby te należą do najbardziej pierwotnego gatunku ryb dwudysznych. Ich nieznacznie ścieśnione ciało przypomina nieco skrzyżowanie ryby z traszką. Rogoząb ma dobrze rozwinięte płetwy piersiowe i brzuszne, przypominające nieco łapy, a ciemnobrązowe łuski są duże i cienkie. Oczy niewielkie, okrągłe.

Rp8mENUoElfXF

Zdjęcie przedstawia prapłazieca amerykańskiego. To ryba przypominająca węgorza. Ma długie, walcowate ciało, z płetwami, które przypominają wąsy i z wyraźnie zarysowaną płetwą ogonową. Ryba ma purpurowe łuski. To łuski cykloidalne, zaokrąglone. Pełnią funkcje ochronne.

RQ1eQiSAjtiD1

Zdjęcie przedstawia prapłetwca brunatnego, który pływa przy dnie morskim pokrytym drobnymi kamieniami. Jest rybą denną o wydłużonym spłaszczonym ciele i wiotkich, niewielkich, wąskich płetwach. Na końcu głowy, po bokach ma długie wąsy. Osiąga długość ciała do stu centymetrów i masę do czterech kilogramów. Jest pokryty drobną, głęboko osadzoną łuską cykloidalną. Na zdjęciu wypływa ze skalistej jamy.

Grupa: promieniopłetwe (Actinopterygii)

Ryby promieniopłetwe mają kostne, wydłużone i elastyczne promienie, które wspierają płetwy. Promienie mogą wykonywać różne ruchy w celu lokomocji i manewrowania, takie jak ruch ku górze i dołowi, rozpościeranie, składanie. Ryby promieniopłetwe oddychają skrzelami wspartymi na łukach kostnych.

Do ryb promieniopłetwych zalicza się: kostołuskie (Chondrostei), przejściowce (Holostei) i kościste (Teleostei).

Kostołuskie (Chondrostei)

Ryby kostołuskie mają chrzęstny, słabo skostniały szkielet, chrzęstną puszkę mózgową i heterocerkiczną płetwę ogonową. Pod tymi względami przypominają ryby chrzęstnoszkieletowe.

Do ryb kostołuskich zalicza się 27 gatunków, które dzieli się na dwie rodziny: jesiotrowate i wiosłonosowate.

R1AS7iD9GaOFe

Zdjęcie przedstawia bieługę. Jej ciało jest długie, a głowa krótka, szeroka, z szerokim, półksiężycowatym otworem gębowym. Wąsiki na głowie są płaskie, mięsiste, zaopatrzone w liczne, cienkie przydatki. Na grzbiecie występuje szereg 11–15 tarczek kostnych, na bokach 40–60 tarczek, a na brzuchu 9–12. Ogon ryby jest nieduży.

RFiVONhMyrD4l

Zdjęcie przedstawia wiosłonosa. Ma on smukłą, długą sylwetkę, Rostrum o kształcie poziomo ułożonego wiosła, który stanowi ponad jedną trzecią długości całego ciała. Stanowi on czułe narzędzie czuciowe pokryte licznymi elektroreceptorami. Płetwy są niewielkie, łuska srebrna, nakrapiana.

Przejściowce (Holostei)

Szkielet ryb przejściowych jest w znacznym stopniu skostniały. Do ryb tych należy 8 gatunków drapieżników żyjących w ciepłych bądź umiarkowanych wodach Ameryki Północnej. Zalicza się do nich ryby amiokształtne i niszczukokształtne.

RpOawA4VExcXx

Zdjęcie przedstawia amię. Ma on obłą, długą sylwetkę, pokrytą łuską cykloidalną. Głowa ryby jest masywna, płetwę ogonową niewielka, natomiast płetwa grzbietowa jest jedna i ciągnie się od połowy ciała do ogona. Ryba ma okrągłe, symetrycznie ułożone oczy. Brzuch ryby jest jasny, a wierzch oliwkowy. Pływa nad roślinnością wodną.

RphDlmavnKox4

Zdjęcie przedstawia niszczukę plamistą. To podłużną ryba o trójkątnym pysku z dużymi okrągłymi oczami. Ma wąskie ciało z płetwą brzuszną w połowie jego długości. Na jasnym ciele ryby znajdują się charakterystyczne, symetryczne, okrągłe ciemne plamy. Jej szczęki są długie z nielicznymi zębami. To duża, drapieżna ryba o zaokrąglonej, stosunkowo niedużej płetwie ogonowej.

Kościste (Teleostei)

Ryby kościste stanowią największą grupę ryb, liczącą ok. 31 300 gatunków.

Ryby kościste są uważane za grupę, która osiągnęła największy sukces ewolucyjny spośród kręgowców. Wyróżnia się następujące kierunki ewolucyjne w budowie morfologicznej tych ryb:

• zrastanie się/redukcja kości budujących czaszkę;

• rozrost podstawy płetwy grzbietowej;

• zmiany w osadzeniu płetw;

• symetryzacja budowy płetwy ogonowej (homocerkaria);

• usprawnienie mechanizmu i wzmocnienie struktur służących do zdobywania pokarmu.

Wyróżnia się 42 rzędy ryb kościstych. Poniżej przedstawiono cztery wybrane.

Śledziokształtne (Clupeiformes) to głównie ryby morskie. Mają pęcherz pławny otwarty do przełyku. Rząd obejmuje 394 gatunki. Zalicza się do nich śledzie i sardele.

R1Mzcrq2Zu5mf

Zdjęcie przedstawia ławicę śledzi atlantyckich. Mają one wrzecionowate, bocznie spłaszczone, smukłe ciała z niewielkimi głowami, a ich łuski są srebrzyste, połyskliwe.

Łososiokształtne (Salmoniformes) to głównie ryby słodkowodne oraz dwuśrodowiskowe. Mają płetwę tłuszczową. Rząd liczy 228 gatunków. Należą do nich m.in. łososie, trocie, pstrągi, sieje i lipienie.

R5sITbgyY2Nwn

Zdjęcie przedstawia łososia szlachetnego. Łuski ryby są drobne, mocno osadzone. Linia boczna wyraźna. Głowa łososia ma wielką i silnie uzębioną paszczę. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Dorosła ryba ma srebrzyste ciało i nieregularne czarne plamy na górnej jego połowie. Płetwy boczne i grzbietowe łososia są otoczone czernią. Ciało ma wrzecionowaty, wydłużony kształt.

Więcej na temat wędrówek ryb w e‑materiale: Wędrówki rybPuJIZEuk6Wędrówki ryb.

Płastugokształtne (Pleuronectiformes) to ryby morskie. Nie mają pęcherza pławnego. Ich ciało ma asymetryczną budowę: strona, na której leży ryba, jest jasna, pozbawiona pigmentu, natomiast strona przeciwna jest ciemno ubarwiona, znajdują się na niej oczy i czynna szczelina skrzelowa. Rząd ten liczy 776 gatunków, do których należą m.in. płastugi, gładzice i halibuty.

RYy9skN6hOC67

Zdjęcie przedstawia gładzicę. Ta ryba morska jest podobna do flądry. Gładzice osiągają przeciętnie wielkość pięćdziesięciu centymetrów, ale zdarzają się osobniki o metrze długości, dochodzące do siedmiu kilogramów wagi. Jej charakterystyczną cechą jest położenie oczu z jednej strony ciała, podczas gdy druga strona jest bezoka. Gładzica ma drobne łuski. Oczy wyłupiaste, zawsze z prawej strony. Lewa strona od spodu, ubarwienie blade, białawe lub różowawe. Prawy bok ubarwiony bardzo charakterystycznie, na brązowo z niewielkimi pomarańczowymi, okrągłymi plamkami. Za oczami występuje grzebień zaoczny w postaci kilku kostnych wyrostków. Ze względu na to, że gładzica żywi się w dużej mierze skorupiakami, jej zęby są ostre i gęsto ułożone, co umożliwia miażdżenie muszli.

Okoniokształtne (Perciformes) – zamieszkują wszystkie dostępne siedliska wodne.

Okoniokształtne to najbardziej różnorodny rząd kręgowców, liczący aż 10 905 gatunków. Wynika stąd ogromne zróżnicowanie kształtów i rozmiarów tych ryb, a także środowiska ich życia, pokarmu i sposobów rozmnażania.

Do okoniokształtnych należą m.in. najmniejsza ryba świata – babka Trimmatom nanus, która osiąga 1 cm długości, niewielkie pigmejowate ryby słoneczne z rodzaju Elassoma oraz marliny – jedne z największych ryb świata, osiągające nawet 5 metrów długości.

Rt4t99a8TJFP6

Zdjęcie przedstawia wargacza garbogłowego. Masywne ciało wargacza pokryte dużą, dochodzącą do 10 cm łuską, pełniącą rolę ochronną. W stosunku do dużego ciała płetwy są małe. Rybę wyróżniają duże wargi. Ma też na czole charakterystyczny wał tłuszczowy znajdujący się nad małymi oczami.

R1MHoAyCXosNf

Zdjęcie przedstawia niewielką rybę, apogona kardynała. Ma charakterystyczny, owalny kształt ciała w formie paletki z mocno wydłużonymi wszystkimi płetwami, które stanowią ozdobę. Ryba ma kolor srebrny z czarnymi pasami w białej obwódce. Na ciele występuje dużo białych plamek, szczególnie na płetwach. Ryba posiada dwie płetwy grzbietowe. Druga z nich jest silnie wydłużona. Płetwa ogonowa jest mocno wcięta. Apogona ma bardzo duże oczy, przez które biegnie ciemny pas. Pływa nad nitkowatą, wodną roślinnością.

R1KZIRCFAgps7

Zdjęcie przedstawia łeb dużej ryby, bassa wielkogębowego. Ciało bassa jest umiarkowanie bocznie spłaszczone. Otwór gębowy jest duży. Górny sięga poza tylną krawędź okrągłego, niedużego oka. Ryba ma drobne zęby ułożone w liczne szeregi. Jej ciało pokryte jest łuską. Brzuch ryby jest jasny, a grzbiet oliwkowy.

RZwtO9pqKVRt6

Zdjęcie przedstawia niedużą rybę, babkę śniadogłową. To ryba o smukłym, opływowym podłużnym ciele z pofalowanymi płetwami bocznymi, grzbietową, brzuszną i ogonową. Babka śniadogłowa ma niewielkie oczy. Na całej powierzchni ciała występują nieregularne brązowe plamki. Łuska ryby jest drobna. Na zdjęciu babka pływa nad muszlami małż.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt ochroną ścisłąochrona ścisłaochroną ścisłą zostały objęte następujące gatunki ryb:

• jesiotr ostronosy (Acipenser oxyrinchus);

• koza złotawa (Sabanejewia aurata);

• strzebla błotna (Eupallasella percnurus);

• głowacica (osobniki występujące w dorzeczu Dunaju) (Hucho hucho).

Ponadto jesiotra ostronosego i strzeblę błotną objęto ochroną czynną, tzn. dla tych gatunków utrzymywane są strefy ochronne.

Z kolei gatunki objęte ochroną częściowąochrona częściowaochroną częściową to:

• aloza (Alosa alosa);

• parposz (Alosa fallax);

• śliz pospolity (Barbatula barbatula);

• koza dunajska (Cobitis elongatoides);

• koza pospolita (Cobitis taenia);

• piskorz (Misgurnus fossilis);

• piekielnica (Alburnoides bipunctatus);

• brzanka (Barbus peloponnesius);

• ciosa (osobniki poza populacją Zalewu Wiślanego) (Pelecus cultratus);

• różanka (Rhodeus amarus);

• kiełb białopłetwy (Romanogobio albipinnatus);

• kiełb Kesslera (Romanogobio kessleri);

• pocierniec (Spinachia spinachia);

• babka czarna (Gobius niger);

• babka czarnoplamka (Gobiusculus flavescens);

• babka piaskowa (Pomatoschistus microps);

• babka mała (Pomatoschistus minutus);

• taśmiak długi (Lumpenus lampretaeformis);

• wężynka (Nerophis ophidion);

• iglicznia (Syngnathus typhle);

• głowacz białopłetwy (Cottus gobio);

• głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus);

• kur rogacz (Myoxocephalus quadricornis);

• dennik (Liparis liparis).

Słownik