Przeczytaj
Gdybyśmy chcieli wyznaczyć styczną do wykresu funkcjistyczną do wykresu funkcji w punkcie , korzystając z równania siecznej, byłoby to możliwe, ale uciążliwe.
Spróbujmy użyć zatem innych narzędzi. Zauważmy, że gdy w równaniu siecznej:
przyjmujemy, że dąży do , to współczynnik kierunkowy dąży do pochodnej funkcji w punkcie . Tym samym możemy od razu napisać równanie stycznej do wykresu różniczkowalnej funkcji w punkcie w postaci:
albo równoważnie:
gdzie .
W przypadku funkcji , jej pochodna wyraża się wzorem: , wartość pochodnej dla wynosi , więc styczna do wykresu tej funkcji w punkcie będzie postaci:
albo równoważnie:
Wyznaczymy równanie stycznej do wykresu funkcji w punkcie .
Rozwiązanie
Pochodna funkcji jest równa: , więc , zatem równanie stycznej ma postać:
,
czyli
.
Wyznaczymy równanie stycznej do wykresu funkcji w punkcie .
Rozwiązanie
Mamy , więc współczynnik kierunkowy stycznej będzie równy , zatem styczna w tym punkcie będzie równoległa do osi i jej równanie będzie postaci:
.
Styczne o zadanych własnościach
Gdy przećwiczyliśmy wyznaczanie stycznych do wykresu w zadanych punktach, spróbujmy znaleźć styczne o zadanych parametrach i własnościach.
Wyznaczymy równanie stycznej do wykresu funkcji tak, by jej współczynnik kierunkowy był równy .
Rozwiązanie
Współczynnik kierunkowy stycznej w punkcie jest równy , musimy zatem znaleźć taką wartość , żeby .
Pochodna funkcji jest postaci , czyli otrzymujemy równanie , którego rozwiązaniem jest .
Styczna w punkcie jest postaci , czyli: .
Wyznaczymy równania takich stycznych do wykresu funkcji , których współczynnik kierunkowy jest równy . Sprawdzimy również, czy istnieją styczne, których współczynnik kierunkowy jest równy .
Rozwiązanie
Podobnie, jak poprzednio, musimy znaleźć takie argumenty, dla których pochodna jest równa .
Pochodna funkcji jest postaci , zatem musimy rozwiązać równanie:
,
co daje:
.
Rozwiązaniami równania są liczby i , istnieją więc dwie takie styczne, które spełniają założenia zadania.
Będą to:
, czyli ,
i
, czyli .
Spróbujmy teraz wyznaczyć równania stycznych, których współczynnik kierunkowy jest równy .
Musimy w tym celu rozwiązać równanie , czyli . Równanie to nie ma rozwiązania rzeczywistego, zatem nie istnieją takie styczne.
Jeżeli przeanalizujemy wykres funkcji , to zauważymy, że najmniejszą wartość ma współczynnik kierunkowy stycznej do wykresu tej funkcji w punkcie i wynosi on .
Wyznaczymy równania takich stycznych do wykresu funkcji , które przechodzą przez punkt .
Rozwiązanie
Założenie zadania oznacza, że współczynnik wynosi , czyli równanie stycznej będzie postaci .
Prosta ta musi przechodzić nie tylko przez zadany punkt , ale również przez punkt styczności , czyli musi być spełniony warunek .
Przez punkt styczności musi również przechodzić wykres funkcji , czyli .
Współczynnik kierunkowy wyznaczamy ze wzoru na pochodną , czyli .
Ostatecznie, łącząc powyższe informacje, otrzymujemy równanie, zawierające tylko jedną niewiadomą, postaci:
,
po redukcji wyrazów podobnych:
.
Otrzymujemy dwa rozwiązania: lub .
Wyznaczamy równania stycznych przechodzących przez punkt :
i .
Spróbujmy teraz wyznaczyć równania stycznych, które mają więcej niż jeden punkt wspólny z wykresem funkcji. Styczna z definicji nie może mieć innych punktów wspólnych z wykresem w bliskim otoczeniu punktu styczności, ale może je mieć daleko od punktu styczności.
Rozpatrzmy funkcję , jej pochodna jest równa , zatem współczynnik kierunkowy prostej stycznej w punkcie będzie równy , i wzór prostej stycznej będzie miał postać:
Zastanówmy się, czy istnieje inny punkt , należący do wykresu funkcji , przez który przechodzi ta styczna.
Rozwiązanie
Punkt musi należeć do wykresu funkcji , zatem wiemy, że .
Ponadto punkt ten musi należeć do wyznaczonej stycznej, zatem wiemy, że:
.
Łącząc te dwa fakty otrzymujemy równanie:
.
Po uporządkowaniu wyrazów i wyłączeniu wspólnego czynnika przed nawias równanie to przyjmuje postać:
,
czyli albo , co jest oczywistym rozwiązaniem tego równania, albo .
Otrzymaliśmy zatem drugi punkt przecięcia stycznej z wykresem funkcji: , przy czym punkt ten ponownie pokrywa się z punktem , gdy .
Wykażemy, że nie istnieje styczna do wykresu funkcji w punkcie .
Rozwiązanie
oczywiście nie istnieje pochodna funkcji w punkcie , zatem nie możemy wykorzystać równania stycznej.
Wyznaczamy zatem sieczne do wykresu tej funkcji w pobliżu punktu :
jeżeli będziemy się do niego zbliżać z lewej strony, sieczne zawsze będą tej samej postaci: ,
gdy będziemy się zbliżać z prawej strony, to przyjmą inną, ale również cały czas tę samą postać:
.y = 2 x - 1
Tym samym nie istnieje możliwość ustalenia jednej stycznej, czyli takiej, która będzie miała w okolicy wyznaczonego punktu jeden punkt wspólny z wykresem oraz której wykres będzie przebiegał podobnie do wykresu funkcji.
Zatem, styczna do wykresu funkcji
Słownik
prosta, która w małym otoczeniu tego punktu ma przebieg zbliżony do przebiegu krzywej oraz ma w tym otoczeniu dokładnie jeden punkt wspólny z krzywą