Gęstość wody jest ok. 600 razy większa niż gęstość powietrza, a zatem woda stawia większy opór żyjącym w niej roślinom. Z tego powodu musiały one wykształcić odpowiednie przystosowania. Rośliny płożą się na dnie lub (wykorzystując miękisz powietrzny) unoszą w toni wodnej, równoważąc czynnik grawitacji siłą wyporu.

Rnr1cgYOUtoqQ

Grafika przedstawia zielone rośliny o długich, prostych liściach.

Największą gęstość woda uzyskuje w temperaturze 4°C, a w stanie stałym unosi się na powierzchni zbiornika. Ta właściwość jest szczególnie ważna dla organizmów wodnych umiarkowanej strefy klimatycznej: zimą stawy i jeziora zamarzają jedynie od góry, nie zaś do samego dna – na dnie zalega woda o temperaturze 4°C, co umożliwia roślinom przetrwanie niekorzystnych warunków.

R1EaIBbCwjzQG

Grafika przedstawia półprzeźroczystą bryłę lodu spoczywającą na ciemnym piasku. W tle za nią znajduje się słońce oraz spieniające się morskie fale.

Rośliny wodne nie są narażone na gwałtowne zmiany temperatury – w dużych zbiornikach wodnych temperatura jest niemal stała. Woda ma duże ciepło właściweciepło właściweciepło właściwe i dużą pojemność cieplnąpojemność cieplnapojemność cieplną. Zbiornik wodny nagrzewa się długo, ale też długo oddaje ciepło do środowiska.

Rośliny wodne, stanowiące jedno z podstawowych ogniw sieci pokarmowych, mają stały dostęp do wody i soli mineralnych. Zasięg występowania tych roślin jest jednak ograniczony przez silne pochłanianie przez wodę światła słonecznego. Ilość światła docierającego do zbiorników wodnych zależy od ich głębokości i przejrzystości, co wyznacza granicę występowania roślin (tam gdzie światło nie dociera, w strefie głębin, nie jest możliwy ich rozwój).

RkDXyrW8dicBi

Grafika przedstawia podział wód na strefy w zależności od ilości światła, które do niego dociera. Najpłytsza warstwa, epipelagial to jedyna warstwa, do której dociera światło słoneczne. Kończy się ona na głębokości około dwustu metrów. Kolejną warstwą jest mezopelagial, sięgający do kilometra od powierzchni wody. Pod nim znajduje się batypelagial, sięgający do głębokości czterech tysięcy metrów pod powierzchnią morza. Abisal to ostatnia strefa, sięgająca do dna zbiornika wodnego. Hadalem określamy strefę obejmującą głównie rowy oceaniczne.

Podstawowe znaczenie dla funkcjonowania organizmów wodnych ma tlen rozpuszczony w wodzie. Udział tlenu rozpuszczonego w wodzie jest znacznie mniejszy niż udział tlenu w powietrzu atmosferycznym. Nie jest on w wodzie rozmieszczony równomiernie – jego stężenie zależy od temperatury wody, obecności innych organizmów oraz od głębokości zbiornika: więcej jest go w strefach przypowierzchniowych, a wraz z głębokością jego ilość spada.

Dwutlenek węgla jest pobierany przez rośliny wodne w postaci rozpuszczonej w wodzie, tj. w postaci jonu wodorowęglanowego HCOIndeks dolny Indeks dolny 3₃Indeks górny -^- Indeks dolny koniec_{Indeks dolny 33Indeks górny -^-}.

Niektóre rośliny wodne wykształciły liście przystosowane do unoszenia się na powierzchni wody. W takich liściach aparaty szparkowe znajdują się na górnej części liścia, dzięki czemu rośliny te mogą przeprowadzać wymianę gazową.

R15jrKqStVluy

Zdjęcie przedstawia liście grążela żółtego unoszącego się na powierzchni wody z dolnej perspektywy. Posiada on zielone, skórzaste, owalne liście z głęboko wyciętą nasadą. Ich drugorzędne nerwy nie łączą się z sobą, mają promienisty kształt.

Gęstość powietrza jest ok. 600 razy mniejsza niż gęstość wody. Ponadto siła ciążenia na lądzie jest znacznie większa niż w wodzie. Z powodu zwiększonego ciężaru roślin konieczne było wykształcenie przez nie tkanek wzmacniających, co pozwoliło oprzeć się oddziaływaniu grawitacji.

R1KSC9ZsKPFjn

Grafika przedstawia sklerynchyme w przybliżeniu. Składa się ona z wielu komórek o wielokątnym pokroju i ciemnej, brązowej ścianie, których środek jest półprzeźroczysty.

Środowisko lądowe cechują większe niż w wodzie wahania temperatury. By zabezpieczyć się przed wychłodzeniem, organizmy roślinne wytworzyły tkanki okrywające. Natomiast chroniąc się przed przegrzaniem i nadmierną utratą wody, wykształciły pokrywającą epidermę kutykulę. Jednocześnie uczestniczące w transpiracji aparaty szparkowe umożliwiły odbieranie z tkanek roślinnych nadmiaru ciepła i wypromieniowywanie go do otoczenia (dzięki wysokiemu ciepłu parowania wody).

RNQqZ2G2A5RXr

Zdjęcie przedstawia zielone liście trawy o podłużnym pokroju. Są one pokryte przez wiele kulistych, półprzeźroczystych kropel.

Na lądzie zapewniony jest lepszy dostęp do światła, tlenu atmosferycznego i nieograniczony dostęp do dwutlenku węgla, co przekłada się na intensywniejszą fotosyntezę, a to z kolei umożliwia uzyskiwanie przez rośliny stosunkowo dużych rozmiarów.

RZ58qN4CIkH9V

Zdjęcie przedstawia drogę po którym przemieszczają się samochody. Leży ona pomiędzy niezwykle wysokimi drzewami. Ich pnie są przez większość ich długości nierozgałęzione. Tylko przy czubku można zauważyć pokryte zielonymi igłami gałęzie.