Średniowieczna legenda

R1L51ciO8wFYL1

Obraz przedstawiający brodatego mężczyznę w zielonej szacie. Na szyi ma złoty krzyż, wokół głowy aureolę. Prawą dłoń położył w miejscu, gdzie leży serce.

Miano legendarnego człowieka przypisuje się osobie, która dokonała tak wielkich i niezwykłych czynów, że z czasem zostały one spisane w legendzie, czyli gatunku literackim sławiącym życie świętych lub bohaterów, łączącym w sobie elementy cudowne i fantastyczne. Legendy rozwijały się wraz z początkiem chrześcijaństwa. Początkowo przekazywano je ustnie z pokolenia na pokolenie, a dopiero potem spisywano. Niezwykłe opowieści o świętych stały się tak bardzo popularne, że:

Dlatego legenda jest to opowieść, która powinna być przeczytana (łac. legere – czytać). Za jedną z bardziej rozpowszechnionych historii można uznać Legendę o świętym Aleksym. Miała ona charakter parenetycznyparenetycznyparenetyczny, co oznacza, że propagowała wzorzec świętego – ascety, który dobrowolnie wyrzekł się dóbr ziemskich i umęczał swoje ciało, aby osiągnąć zbawienie wieczne. Historia Aleksego stała się inspiracją dla Kazimiery Iłłakowiczówny, która napisała wiersz pt. Opowieść małżonki świętego Aleksego. Poetka w przewrotny sposób nawiązuje do średniowiecznej legendy. Bohaterem jej wiersza nie jest bowiem Aleksy, zaś sens jego ascezy zostaje podany w wątpliwość.

O autorce

ReOSiLN9El2wb1Kazimiera Iłłakowiczówna

Fotografia portretowa młodej kobiety. Kobieta ma krótkie włosy i lekko się uśmiecha. Patrzy wprost na osobę wykonującą zdjęcie.

Kazimiera Iłłakowiczówna (1894–1983) to pisarka, poetka, tłumaczka debiutująca w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Towarzysko związała się z grupą literacką Skamander, wypracowała jednak odrębną poetykę. Wydała osiemnaście tomików poetyckich, w tym: Ikarowe loty (1911), Rymy dziecięce (1923), Obrazy imion wróżebne (1926), Płaczący ptak (1927), Słownik litewski (1936).

Słownik