Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Tkanki merystematyczne wtórne (merystemy wtórnemerystem wtórnymerystemy wtórne) wywodzą się z żywych komórek tkanek stałychtkanka stałatkanek stałych. W określonych sytuacjach część komórek tkanki stałej ulega odróżnicowaniu i powraca do stanu embrionalnego, uzyskując zdolność do podziałów komórkowych. Rodzaj tkanek stałych przekształcających się w merystemy wtórne oraz czas trwania ich aktywności są różne.

bg‑gray2

Podział tkanek merystematycznych wtórnych

Do merystemów wtórnych należą m.in.:

  • kambium (miazga) i fellogen (miazga korkotwórcza);

  • tkanka przyranna (kalus, kallus);

  • tkanka archesporialna (zarodnikotwórcza);

  • merystemoidy.

bg‑gray2

Kambium i fellogen

Kambium (miazga) i fellogen (miazga korkotwórcza) to merystemy wtórne – ze względu na charakterystyczne umiejscowienie nazwa się je merystemami bocznymimerystem bocznymerystemami bocznymi. Tkanki te zawiązują się wewnątrz organów rośliny w postaci cienkiej cylindrycznej warstwy. Każda komórka merystematyczna dzieli się peryklinalnie (równolegle do powierzchni organu) na dwie komórki potomne: jedna pozostaje komórką merystematyczną, a druga ulega zróżnicowaniu. To, w jaki rodzaj komórki tkanki stałej przekształci się druga z komórek potomnych, zależy od jej położenia po wewnętrznej lub po zewnętrznej stronie pierścienia merystemu bocznego. Co pewien czas komórki merystematyczne dzielą się antyklinalnie (prostopadle do powierzchni organu), w wyniku czego pierścień merystemu bocznego zwiększa swoją średnicę. Aktywność kambium i fellogenu sprawia, że u większości roślin nasiennych możliwy jest wzrost korzenia i łodygi na grubość – w jego efekcie rośliny uzyskują wtórną budowę anatomiczną.

bg‑gray1

Kambium

Kambium (miazga) powstaje z prokambium obecnego wiązkach przewodzącychwiązka przewodzącawiązkach przewodzących oraz częściowo z komórek miękiszowych położonych między wiązkami. Znajduje się pomiędzy drewnem pierwotnymdrewno pierwotnedrewnem pierwotnymłykiem pierwotnymłyko pierwotnełykiem pierwotnym. W wyniku aktywności tego merystemu do wnętrza łodygi odkładane są nowe elementy drewna wtórnegodrewno wtórnedrewna wtórnego, a na zewnątrz łodygi – nowe elementy łyka wtórnegołyko wtórnełyka wtórnego. Kambium jest tkanką merystematyczną zdolną do wieloletniej aktywności – w strefie klimatycznej, w której znajduje się Polska, pozostaje aktywne przez cały sezon wegetacyjny: od wiosny do jesieni. Późną jesienią kambium przestaje się dzielić. Podziały komórkowe zostają ponownie wznowione wiosną.

1
bg‑gray1

Fellogen

Fellogen (miazga korkotwórcza) odróżnicowuje się z komórek miękiszu zasadniczego lub kolenchymy, rzadziej z komórek epidermy lub łyka wtórnego. W wyniku aktywności tego merystemu dośrodkowo odkładane są nowe elementy fellodermy (miękiszu korkowego), a odśrodkowo – nowe elementy fellemu (korka). W ten sposób powstaje wtórna tkanka okrywająca, peryderma (korkowica). Fellogen jest tkanką merystematyczną, która zazwyczaj jest aktywna przez sezon wegetacyjny. Następnie komórki ulegają zróżnicowaniu w elementy fellemu. Kolejna warstwa fellogenu tworzy się ponownie z głębiej położonych warstw komórek.

RJkHfo4qh8j1s1
Na zdjęciu widoczne są rzędy ułożonych koło siebie komórek w warstwach: od spodu kilka warstw komórek zielonych, dalej komórki lśniące metalicznie w kolorze czarno-białym, a na wierzchu komórki w kolorze bordowym. Wierzchni łańcuch komórek posiada przerwaną strukturę. Na zdjęciu widoczne są cyfry z następującymi podpisami: 1. Przetchlinka, 2. Fellem, 3. Fellogen, 4. Felloderma.
Fragment przekroju poprzecznego przez łodygę bzu (Sambucus) z widoczną perydermą. Wtórna tkanka okrywająca składa się z: wielowarstwowego fellemu, jednej warstwy fellogenu i jednej warstwy fellodermy. Komórki fellemu są martwe i wypełnione powietrzem, natomiast komórki fellogenu i fellodermy – żywe. Przetchlinki obecne w perydermie odpowiadają za wymianę gazową. Fotografia spod mikroskopu świetlnego, powiększenie 400x.
Źródło: Berkshire Community College Bioscience Image Library, Wikimedia Commons, domena publiczna.
bg‑gray2

Tkanka przyranna

Merystem przyranny (kalus, kallus) powstaje w miejscu zranienia rośliny. Stanowi on bezkształtną masę niezróżnicowanych i szybko dzielących się komórek.

W przypadku głębokich uszkodzeń kallus tworzy się stosunkowo szybko dzięki działalności kambium (miazgi). W przypadku płytszych zranień powstaje natomiast w wyniku odróżnicowania żywych komórek tkanki stałej, przylegającej do miejsca zranienia. Obecność merystemu przyrannego powoduje stopniowe zarastanie i zabliźnianie się rany.

Re2HywrhgtJGW1
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
Dla zainteresowanych

W warunkach laboratoryjnych kallus uzyskuje się z tkanek roślinnych przy wykorzystaniu hormonów roślinnych – auksyny i cytokininy – najczęściej w takim samym stężeniu. Kallus może ulec różnicowaniu w kierunku odtworzenia pędu (większe stężenie cytokininy) lub/i korzenia (większe stężenie auksyn).

bg‑gray2

Tkanka archesporialna

Tkanka archesporialna (zarodnikotwórcza) występuje w zarodniachzarodniazarodniach mszaków i paprotników oraz w woreczkach pyłkowychworeczek pyłkowyworeczkach pyłkowych i ośrodku zalążkazalążekzalążka roślin nasiennych. Początkowo komórki tego merystemu przechodzą liczne podziały mitotyczne, dzięki którym następuje rozrost tkanki archesporialnej. Powstałe komórki stają się komórkami macierzystymi przechodzącymi mejozę. Z tkanki archesporialnej powstają: zarodnikizarodnikizarodniki u mszaków i paprotników oraz ziarna pyłku (mikrosporymikrosporamikrospory) i makrosporymakrosporamakrospory, z których rozwija się gametofitgametofitgametofit żeński u roślin nasiennych.

R1IUqhLPhjhWx
Zdjęcie mikroskopowe przedstawia przekrój podłużny przez zarodnię mchu płonnika. Ma owalny kształt, jest otoczony grubą, czerwoną linią. W środku, w dolnym i górnym skraju zarodni znajdują się liczne, niewielkie komórki o nieregularnym kształcie, a w samym centrum dwa półokrągłe, podłużne twory wypełnione czerwonymi punktami. Jest to oznaczona na ilustracji cyfrą 1 tkanka archesporialna, czyli zarodnikotwórcza. Pomiędzy nimi znajduje się szara, gruba linia, która oddziela zarodnie od siebie.
Przekrój podłużny przez zarodnię mchu płonnika (Polytrichum). Tkanka archesporialna wyściela od wewnątrz kilkuwarstwową ścianę puszkowatej zarodni.
Źródło: George Shepherd, Flickr, licencja: CC BY-NC-SA 2.0.
bg‑gray2

Merystemoidy

Merystemoidy utworzone są z grupy komórek merystematycznych w obrębie tkanki stałej. Zachodzą w nich nieliczne podziały komórkowe, a wytworzone przez nie komórki ulegają zróżnicowaniu w wyspecjalizowane struktury, np. merystemoidy epidermalne dają początek aparatom szparkowym.

Słownik

drewno pierwotne
drewno pierwotne

tkanka przewodząca wodę i sole mineralne; powstaje w wyniku działania merystemu pierwotnego – stożka wzrostu korzenia i stożka wzrostu łodygi

drewno wtórne
drewno wtórne

tkanka przewodząca wodę i sole mineralne; powstaje w wyniku działania merystemu wtórnego – kambium

gametofit
gametofit

jedna z dwóch form życiowych występująca w cyklach rozwojowych protistów roślinopodobnych i roślin; pokolenie haploidalne rozmnażające się płciowo przez haploidalne gamety wytwarzane na drodze mitozy

łyko pierwotne
łyko pierwotne

tkanka przewodząca produkty fotosyntezy; powstaje w wyniku działania merystemu pierwotnego – stożka wzrostu korzenia i stożka wzrostu łodygi

łyko wtórne
łyko wtórne

tkanka przewodząca produkty fotosyntezy; powstaje w wyniku działania merystemu wtórnego – kambium

makrospora
makrospora

rodzaj zarodnika, z którego powstaje gametofit żeński (przedrośle żeńskie)

mikrospora
mikrospora

rodzaj zarodnika, z którego powstaje gametofit męski (przedrośle męskie)

merystem boczny
merystem boczny

rodzaj merystemu wtórnego, który tworzy się wewnątrz organów osiowych rośliny w postaci cylindrycznej warstwy, np. kambium (miazga) i fellogen (miazga korkotwórcza)

merystem wtórny
merystem wtórny

rodzaj tkanki twórczej obecnej w roślinie od pewnej fazy rozwoju; powstaje z odróżnicowanych komórek tkanki stałej, które powracając do stanu embrionalnego, uzyskują zdolność do podziałów komórkowych

tkanka stała
tkanka stała

rodzaj dojrzałej tkanki roślinnej powstałej w wyniku działania merystemów pierwotnego i wtórnego; zbudowana z komórek zróżnicowanych i przystosowanych do pełnienia określonej funkcji

wiązka przewodząca
wiązka przewodząca

pasmo tkanek przewodzących: drewna (ksylemu) i łyka (floemu), występujące w korzeniach, łodygach i liściach roślin naczyniowych; umożliwia transport substancji w organizmie rośliny

woreczek pyłkowy
woreczek pyłkowy

inaczej mikrosporangium; twór, wewnątrz którego powstają haploidalne ziarna pyłku (mikrospory) służące do rozmnażania bezpłciowego u roślin nasiennych (nagonasiennych i okrytonasiennych)

zalążek
zalążek

twór w kwiatach roślin nasiennych, w którym rozwija się komórka jajowa; po zapłodnieniu przekształca się w nasiono

zarodnia
zarodnia

inaczej sporangium; twór, wewnątrz którego powstają haploidalne zarodniki (spory), służące do rozmnażania bezpłciowego u protistów roślinopodobnych, grzybów i roślin zarodnikowych (mszaków i paprotników)

zarodniki
zarodniki

inaczej spory; haploidalne komórki powstające w zarodniach (sporangiach) w wyniku podziałów mitotycznych lub mejotycznych; służą do rozmnażania bezpłciowego u protistów roślinopodobnych, grzybów i roślin zarodnikowych (mszaków i paprotników)