Przeczytaj
W przestrzeni rozważamy trzy podstawowe obiekty: punkt, prostą, płaszczyznę. Przez dowolne dwa punkty można poprowadzić dokładnie jedną prostą. Przez dowolne trzy punkty można poprowadzić dokładnie jedną płaszczyznę. Problemy geometrii przestrzennej dają się często rozwiązać jako problemy planimetrii dzięki odpowiedniemu wyborowi płaszczyzny lub przekroju płaszczyznąprzekroju płaszczyzną.
Jeśli dwie płaszczyzny mają punkt wspólny, to częścią wspólną tych płaszczyzn jest prosta zwana krawędzią wspólną tych płaszczyzn. Prosta może mieć jeden punkt wspólny z płaszczyzną i wtedy mówimy, że prosta przebija płaszczyznę. Prosta może leżeć na płaszczyźnie lub nie mieć punktów wspólnych z płaszczyzną.
Aksjomat równoległości (postulat Euklidesa)
Dla prostej i punktu nienależącego do niej, istnieje w płaszczyźnie zawierającej prostą i punkt dokładnie jedna prosta zawierająca i niemająca punktów wspólnych z .
Z aksjomatu równoległości wynika, że jeśli prosta i punkt leżą na jednej płaszczyźnie, to istnieje w tej płaszczyźnie dokładnie jedna prosta przechodząca przez punkt i niemająca punktów wspólnych z . Oznacza to, że prosta jest równoległa do prostej .
Zatem jeśli ograniczymy rozważania do jednej płaszczyzny, to możemy korzystać z wszystkich własności prostych równoległych znanych z planimetrii, na przykład, że odległość między prostymi równoległymi jest równa odległości jednej z tych prostych od dowolnego punktu drugiej prostej. Między innymi możemy stosować twierdzenie Talesa i twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa oraz twierdzenie o prostych równoległych przeciętych trzecią prostą. Zachodzi też własność, że jeżeli dwie proste są równoległe do trzeciej prostej, to są równoległe do siebie.
Pokażemy, że krawędzie i sześcianu przedstawionego na rysunku zawarte są w prostych równoległych na płaszczyźnie wyznaczonej przez ścianę .
Rozwiązanie
Rzeczywiście, krawędzie i leżą na płaszczyźnie . Możemy skorzystac z własności planimetrii, więc wiemy, że ściana sześcianu jest kwadratem i stąd boki i tego kwadratu są równoległe. Zatem boki te leżą na prostych równoległych zawierających te boki.
Na płaszczyźnie możliwe są tylko dwa położenia dwóch prostych: proste przecinające się (w jednym punkcie) albo proste równoległe, czyli takie, które nie mają punktów wspólnych lub pokrywają się.
Jeśli rozważamy dwie proste w przestrzeni, to mogą przeciąć się w jednym punkcie, pokrywać się lub nie mieć punktów wspólnych. W odróżnieniu od własności planimetrii proste, które nie mają punktów wspólnych nie muszą być równoległe.
Wykorzystujemy aksjomat równoległości do zdefiniowania prostych równoległych w przestrzeni. Mówimy, że dwie proste są równoległe, jeżeli leżą na jednej płaszczyźnie i są równoległe na tej płaszczyźnie. Przyjmujemy, że równe proste są równoległe. Podobnie jak w planimetrii, jeżeli proste , są równoległe, to piszemy .
Na rysunku czerwona prosta jest prostą równoległą do prostej i przechodzącą przez punkt , leży ona na płaszczyźnie wyznaczonej przez punkty , , . Niebieska prosta jest prostą równoległą do prostej i przechodzącą przez punkt , leży ona na płaszczyźnie wyznaczonej przez punkty , , .
Dla danej prostej i punktu B w przestrzeni istnieje dokładnie jedna prosta przechodząca przez B i równoległa do prostej .
Jeżeli punkt należy do prostej , to prosta równoległa do i przechodząca przez punkt pokrywa się z prostą .
Załóżmy, że proste , są równoległe do prostej i przechodzą przez punkt nienależący do . Niech będzie płaszczyzną zawierającą i , a niech będzie płaszczyzną zawierającą i . Każda z tych płaszczyzn zawiera prostą i punkt , ale istnieje tylko jedna taka płaszczyzna, więc . Z aksjomatu równoległości wynika, że wtedy .
Z powyższej własności wnioskujemy, że jeśli dwie różne proste są równoległe do trzeciej prostej, to nie mają punktów wspólnych.
Pokażemy, że krawędzie i sześcianu przedstawionego na rysunku zawarte są w prostych równoległych, a krawędzie i zawarte są w prostych, które nie mają punktów wspólnych, ale nie są równoległe.
Rozwiązanie
Rzeczywiście, krawędzie i leżą na płaszczyźnie zawierającej przekrój . Przekrój ten jest prostokątem, więc jego boki i są równoległe. Stąd proste zawierające te boki są równoległe.
Proste zawierające krawędzie i nie mają punktów wspólnych, bo leżą na płaszczyznach, które nie mają punktów wspólnych (wyznaczonych przez ściany i ). Nie istnieje natomiast płaszczyzna, która zawierałaby prostą i prostą jednocześnie.
Proste w przestrzeni, które nie mają punktów wspólnych i nie są równoległe nazywamy prostymi skośnymi.
Jest to długość najkrótszego odcinka łączącego punkt z punktem na prostej. Ponieważ punkt i prosta leżą w jednej płaszczyźnie, to możemy skorzystać z własności planimetrii, która charakteryzuje odległość punktu od prostej jako długość odcinka , gdzie jest punktem przecięcia prostej z prostą prostopadłą do poprowadzoną przez punkt .
Jeżeli proste są równoległe w przestrzeni, to odległość dowolnego punktu jednej prostej od drugiej prostej jest stała niezależnie od wyboru tego punktu.
Jeżeli proste są równoległe, to leżą w jednej płaszczyźnie. Zatem wystarczy skorzystać z własności planimetrii, gdzie zachodzi omawiana własność.
Z powyższej własności wynika, że można mówić o odległości między prostymi równoległymi, która jest równa odległości dowolnego punktu na jednej prostej od drugiej prostej.
Istnieje dokładnie jedna płaszczyzna zawierająca dwie różne proste równoległe.
Jeżeli proste , są różne i równoległe, to dwa dowolne różne punkty , na prostej i punkt na prostej nie leżą na jednej prostej, więc wyznaczają dokładnie jedną płaszczyznę. Ponieważ proste , leżą na wspólnej płaszczyźnie zawierającej punkty , , , to jest tylko jedna płaszczyzna zawierająca te proste.
Z powyższej własności wynika, że jeśli dwie krawędzie figury przestrzennej są równoległe, to leżą na jednej płaszczyźnie. Stąd można wykonać przekrój płaszczyznowy tej figury poprowadzony przez krawędzie równoległe. W przypadku, gdy te krawędzie są sąsiednie, to można wyznaczyć płaszczyznę zawierająca ścianę tej figury.
Na prostej zaznaczono punkty , tak, że . Punkt jest położony w przestrzeni tak, że . Wyznaczymy odległość prostej od prostej równoległej do poprowadzonej przez punkt .
Rozwiązanie
Zauważmy, że punkt nie leży na prostej , bo w przeciwnym przypadku, jeśli , to lub , co jest sprzeczne z założeniem.
Proste , są równoległe, więc leżą na jednej płaszczyźnie. Stąd punkty , , też leżą na tej płaszczyźnie, więc tworzą trójkąt równoboczny o boku długości . Odległość punktu od prostej jest równa długości wysokości w trójkącie . Korzystając ze wzoru na wysokość w trójkącie równobocznym dostajemy, że odległość między prostymi wynosi .
Jeżeli prosta leży na płaszczyźnie i punkt nie należy do , to prosta równoległa do i przechodząca przez punkt nie ma punktów wspólnych z płaszczyzną .
Wybieramy punkt , który nie należy do płaszczyzny . Na mocy aksjomatu równoległości istnieje prosta przechodząca przez punkt i równoległa do . Gdyby punkt był punktem wspólnym prostej i płaszczyzny , to należałby też do płaszczyzny wyznaczonej przez proste , . Wtedy płaszczyzny , zawierają prostą i punkt , a taka płaszczyzna może być tylko jedna. Stąd co jest sprzeczne z założeniem, że nie należy do .
Z powyższej własności wynika, że jeśli różne proste , są równoległe, to dowolna płaszczyzna zawierająca i różna od wspólnej płaszczyzny prostych , nie ma punktów wspólnych z .
Jeżeli prosta nie ma punktów wspólnych z płaszczyzną , to płaszczyzna wyznaczona przez prostą i dowolny punkt należący do płaszczyzny przecina płaszczyznę wzdłuż prostej równoległej do prostej i zawierającej punkt .
Wybieramy dowolny punkt na płaszczyźnie i prowadzimy płaszczyznę przez prostą . Wtedy krawędź przecięcia tych płaszczyzn (prosta ) oczywiście zawiera punkt i leży w tej samej płaszczyźnie co prosta . Ponadto, proste te nie mają punktów wspólnych, bo prosta leży na płaszczyźnie, o której zakładamy, że nie ma punktów wspólnych z .
Jeżeli prosta jest równoległa do prostej , a prosta jest równoległa do prostej , to prosta jest równoległa do prostej .
Zakładamy, że i . Chcemy pokazać, że . Jeżeli , , leżą na jednej płaszczyźnie, to z własności planimetrii . Załóżmy, że , , nie leżą na jednej płaszczyźnie. Niech będzie płaszczyzną poprowadzoną przez prostą i punkt leżący na prostej , a - płaszczyzną zawierającą prostą i punkt . Płaszczyzny te przecinają się wzdłuż prostej . Wtedy punkt należy do prostej .
Ponieważ prosta nie ma punktów wspólnych z płaszczyzną , to prosta jest równoległa do i zawiera punkt .
Z aksjomatu równoległości wynika, że może być tylko jedna taka prosta, więc .
Z drugiej strony, prosta nie ma punktów wspólnych z płaszczyzną , więc prosta jest równoległa do .
Stąd .
Pokażemy, że w graniastosłupie o podstawie pięciokąta wszystkie krawędzie boczne są parami równoległe.
Rozwiązanie
Z własności graniastosłupów wynika, że ściany boczne są równoległobokami, więc sąsiednie krawędzie są równoległe. Aby pokazać, że przeciwległe krawędzie, na przykład i są równoległe, korzystamy z powyższego twierdzenia, bo , i stąd .
Pokażemy, że w graniastosłupie o podstawie pięciokąta można wykonać przekrój płaszczyznowy dla każdej pary przeciwległych krawędzi bocznych.
Rozwiązanie
Ponieważ wszystkie krawędzie boczne są równoległe, to przez każdą parę przeciwległych krawędzi można poprowadzić płaszczyznę, czyli wykonać przekrój.
Niech będzie dowolną prostą, która przebija płaszczyznę w punkcie oraz niech będzie prostą równoległą do przechodzącą przez punkt . Wtedy prosta przebija płaszczyznę w punkcie leżącym na wspólnej krawędzi płaszczyzny i płaszczyzny wyznaczonej przez proste , .
Niech będzie dowolnym punktem przestrzeni. Prowadzimy prostą równoległą do przechodzącą przez punkt . Proste , są równoległe, więc leżą na jednej płaszczyźnie . Wtedy płaszczyzny , mają punkt wspólny , więc mają wspólną prostą . Załóżmy, że prosta nie ma punktu wspólnego z prostą . Wtedy , są równoległe, bo leżą w jednej płaszczyźnie i nie mają punktów wspólnych. Stąd jest też równoległa do , a ponieważ i mają punkt wspólny, to i stąd leży na płaszczyźnie . To jest sprzeczne z założeniem, że przebija . Zatem prosta przebija płaszczyznę w punkcie leżącym na wspólnej krawędzi płaszczyzn , .
Jeżeli prosta przebija płaszczyznę i dany jest punkt w przestrzeni. Wtedy punkt przebicia płaszczyzny prostą równoległą do i przechodzącą przez punkt nazywamy rzutem równoległym punktu na płaszczyznę w kierunku prostej .
Rzutem równoległym figury na płaszczyznę w kierunku prostej nazywamy figurę złożoną z rzutów na tę płaszczyznę wszystkich punktów figury .
Najczęściej stosuje się rzut prostopadły (lub po prostu rzut) na płaszczyznę , który jest rzutem równoległym w kierunku prostej prostopadłej do płaszczyzny .
Pęk prostych równoległych
Zbiór prostych równoległych do danej prostej nazywamy pękiem prostych równoległych do .
Rozważmy pęk wszystkich prostych równoległych do . Ponieważ przez dowolny punkt w przestrzeni można poprowadzić prostą równoległą do , to każdy punkt przestrzeni należy do pęku wszystkich prostych równoległych do . Zatem przestrzeń jest pękiem wszystkich prostych równoległych do .
Rozważmy płaszczyznę i prostą leżącą na tej płaszczyźnie. Wtedy dla dowolnego punktu na tej płaszczyźnie można poprowadzić prostą równoległą do . Stąd wynika, że każdy punkt płaszczyzny leży na pewnej prostej równoległej do . Zatem płaszczyzna jest pękiem prostych równoległych do i leżących na płaszczyźnie .
Pokażemy, że jeżeli nierównoległe proste , leżą na płaszczyźnie , to płaszczyzna jest pękiem prostych równoległych do i przecinających prostą .
Rozwiązanie
Na rysunku zaznaczono proste , i poprowadzono kilka prostych równoległych do przez wybrane punkty na prostej .
Na mocy aksjomatu równoległości taką konstrukcję można wykonać dla dowolnego punktu na prostej . Niech będzie dowolnym punktem płaszczyzny . Wtedy można przez punkt poprowadzić prostą równoległą do . Ponieważ proste , nie są równoległe, to proste , też nie są równoległe. Stąd prosta przecina prostą w pewnym punkcie , więc pokrywa się z prostą równoległą do poprowadzoną przez punkt . Zatem płaszczyzna jest pękiem prostych równoległych do i przecinających prostą .
Rozważmy teraz dwie nierównoległe proste , w przestrzeni. Przez każdy punkt prostej prowadzimy prostą równoległą do . Wtedy uzyskany w ten sposób pęk prostych równoległych do tworzy płaszczyznę zawierającą prostą .
Na rysunku przedstawiono proste , i poprowadzono kilka prostych równoległych do przez wybrane punkty na prostej . Płaszczyzna powstała jako pęk prostych równoległych do i przecinających prostą zaznaczona jest na zielono.
Kolejnym ważnym zastosowaniem pęku prostych równoległych jest tworzenie figur (brył) przestrzennych.
Na płaszczyźnie mamy pewną figurę płaską, na przykład trójkąt. Ustalamy prostą , która ma jeden punkt wspólny z płaszczyzną. W kolejnym kroku prowadzimy przez każdy punkt trójkąta prostą równoległą do . Uzyskany w ten sposób pęk prostych równoległych do tworzy nieskończoną belkę o przekroju trójkątnym.
Na rysunku zaznaczono kilka punktów trójkąta i poprowadzono proste równoległe do prostej .
Czerwone punkty są wierzchołkami tego trójkąta. Pęk prostych równoległych do poprowadzonych przez wierzchołki (czerwone proste) utworzy krawędzie powstałej bryły.
Punkty niebieskie i czerwone leżą na bokach trójkąta, więc pęk prostych równoległych do poprowadzonych przez wszystkie punkty na bokach trójkąta utworzy ściany powstałej bryły, czyli powierzchnię tej bryły.
Zielone punkty leżą we wnętrzu trójkąta. Wszystkie punkty trójkąta wyznaczają pęk prostych równoległych do , który stanowi całą bryłę.
Bryła, która powstaje w ten sposób jest nieskończonym pochylonym graniastosłupem (krawędzie boczne nie muszą być prostopadłe do podstawy).
Na rysunku zaznaczono kilka punktów koła i poprowadzono proste równoległe do prostej .
Pęk prostych równoległych do poprowadzonych przez wszystkie punkty koła utworzy nieskończoną owalną belkę (nieskończony pochylony walec). Punkty na okręgu wyznaczają pęk prostych równoległych do tworzący powierzchnię tej belki.
Można uzyskać również bryły i powierzchnie ograniczone biorąc fragment między dwiema płaszczyznami jak na rysunku. Figura na płaszczyźnie zielonej jest przekrojem nieskończonego walca tą płaszczyzną.
Z drugiej strony, każdy punkt tego przekroju powstał w wyniku rzutowania równoległego punktów danego koła na płaszczyznę zieloną w kierunku prostej .
W ten sposób dostajemy znane bryły, między innymi takie jak, walce i graniastosłupy.
Załóżmy, że dwie proste równoległe , leżą na płaszczyźnie . Prosta ma jeden punkt wspólny z płaszczyzną oraz ma jeden punkt wspólny z drugą płaszczyzną . Wtedy w przekroju pęku prostych równoległych do prostej wyznaczonego przez proste , płaszczyzną otrzymujemy proste równoległe.
Zwróćmy uwagę na rysunek.
Rozważamy płaszczyznę, która jest pękiem prostych równoległych do prostej wyznaczonym przez prostą . Częścią wspólną tej płaszczyzny z jest prosta . Podobnie, dla prostej otrzymujemy prostą .
Załóżmy, że jest punktem wspólnym prostych , . Wtedy istnieje punkt na prostej taki, że prosta należy do pęku prostych równoległych do prostej wyznaczonego przez prostą .
Podobnie, istnieje punkt na prostej taki, że prosta należy do pęku prostych równoległych do prostej wyznaczonego przez prostą . Stąd proste i są równoległe do i przechodzą przez punkt , więc . A ponieważ i są punktami przebicia prostej z płaszczyzną , to .
Stąd , bo są równoległe i mają punkt wspólny. Zatem .
Innymi słowy rzut równoległy prostych równoległych daje proste równoległe.
Słownik
część wspólna bryły i płaszczyzny