Rozważmy nieskracalne wyrażenia wymierne FxGx oraz PxQx, gdzie Fx, Gx, Px, Qx to wielomiany, przy czym GxQx nie są wielomianami zerowymi.

Aby sprowadzić wyrażenia wymierne FxGxPxQx do wspólnego mianownika:

  1. rozkładamy mianowniki GxQx do postaci iloczynowej (iloczyn wielomianów nierozkładalnych, wielomiany różniące się tylko przemnożeniem przez stałą zapisujemy w tej samej postaci);

  1. wspólnym mianownikiem obu ułamków będzie iloczyn wielomianu Gx i tych czynników z rozkładu Qx, które nie występują w rozkładzie Gx (uwzględniamy krotności);

  1. rozszerzamy oba ułamki przez odpowiednie czynniki tak, by sprowadzić je do wyznaczonego wspólnego mianownika;

  1. pamiętamy o określeniu założeńokreślenie założeńokreśleniu założeń.

Postępując w powyższy sposób, uzyskamy wspólny mianownik możliwie najmniejszego stopnia.

Wyjaśnimy działanie opisanego algorytmu, analizując kolejne przykłady.

Przykład 1

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

23x57x

Rozwiązanie

  • Optymalnym wspólnym mianownikiem będzie 21x.

  • Mamy 23x=1421x oraz 57x=1521x.

59x2712x3

  • Wspólnym mianownikiem będzie wspólna wielokrotność wielomianów 9x212x3. Zauważmy, że NWW9;12=36, więc optymalny wspólny mianownik w tym przypadku to 36x3.

  • Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy 59x2=20x36x3712x3=2136x3.

  • x0

14xx14

  • Wspólnym mianownikiem jest tu 14x.

  • Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy 14x=19614xx14=x214x.

  • x0

Przykład 2

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

R1KDhi7XJ3UWe
x+1x+3x-2x-4x+2x-2
  • Zauważmy, że wspólny mianownik to x+3x+2x-2.
  • x+1x+3x-2=x+1x+2x+3x+2x-2
    x-4x+2x-2=x-4x+3x+3x+2x-2
  • Założenia: x-3;-2;2.
, x-12x-6x+43x+1x-33x+12
  • Zauważmy, że z niektórych nawiasów w mianownikach możemy wyłączyć wspólny czynnik.
    x-12x-6x+4=x-12x-3x+4
    3x+1x-33x+12=3x+13x-3x+4
  • Dzięki takiemu zapisowi widać, że wspólny mianownik to 6x-3x+4.
  • x-12x-6x+4=3x-16x-3x+4
    3x+1x-33x+12=23x+16x-3x+4
  • Założenia: x-4;3.
, x2-45-x3-xx2+1x-5x+4
  • Zauważmy, że x2-45-x3-x=x2-4x-5x-3.
  • Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn x-5x-3x+4.
  • x2-45-x3-x=x2-4x+4x-5x-3x+4
    x2+1x-5x+4=x2+1x-3x-5x+4x-3
  • Założenia: x-4;3;5.

W przedstawionych rozwiązaniach mianownik, a czasem też licznik są zwykle pozostawione w postaci iloczynowejpostać iloczynowa wielomianupostaci iloczynowej. W razie potrzeby można je przekształcić do innej formy.

Przykład 3

Sprowadzimy do wspólnego mianownika poniższe ułamki.

RpwfrBqJQ69tj
x+34x2-28x5x-16x3-42x2
  • Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
    x+34x2-28x=x+34xx-7
    5x-16x3-42x2=5x-16x2x-7
  • Możemy zauważyć, że wspólnym mianownikiem będzie iloczyn 12x2x-7.
  • Rozszerzmy odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
    x+34x2-28x=3xx+312x2x-7
    5x-16x3-42x2=25x-112x2x-7
  • Założenia: x0;7., 2x2+736x2+42x-183x2-430x2-55x+15
    • Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
      2x2+736x2+42x-18=2x2+763x-12x+3
      3x2-430x2-55x+15=3x2-453x-12x-3
    • Przy takim zapisie łatwo zauważyć, że wspólnym mianownikiem może być wyrażenie 303x-12x+32x-3.
    • Rozszerzmy zatem odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
      2x2+736x2+42x-18=52x2+72x-3303x-12x+32x-3
      3x2-430x2-55x+15=63x2-42x+3303x-12x+32x-3
    • Założenia: x-32;13;32.
Przykład 4

Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.

R115O3Mve1rt4
x2-4x+4x2-4x2+2x2+4x+4
  • Zapiszmy mianowniki w postaci iloczynowej. Zauważmy, że warto również zamienić na iloczyn licznik pierwszego ułamka, co pozwoli na jego skrócenie:
    x2-4x+4x2-4=(x-2)2(x+2)(x-2)=x-2x+2
    x2+2x2+4x+4=x2+2(x+2)2
  • Teraz możemy zauważyć, że optymalny wspólny mianownik to (x+2)2.
  • x2-4x+4x2-4=(x-2)(x+2)(x+2)2
    Drugi ułamek pozostaje w postaci x2+2(x+2)2;
  • Założenia: x-
    (pamiętajmy, by podając założenia uwzględnić sytuację początkową - przed skracaniem przez x-2)
, 3x3-x2x5-16x34x2-12x-162x2-16x+32
  • Po zapisaniu liczników i mianowników w postaci iloczynowej ułamki możemy skrócić.
    3x3-x2x5-16x3=x2(3x-1)x3(x2-16)=x2(3x-1)x3(x-4)(x+4)=3x-1x(x-4)(x+4)
    4x2-12x-162x2-16x+32=4(x2-3x-4)2(x2-8x+16)==4(x-4)(x+1)2(x-4)2=2(x+1)x-4
  • Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn x(x-4)(x+4).
  • 3x3-x2x5-16x3=3x-1x(x-4)(x+4)
    4x2-12x-162x2-16x+32=2x(x+1)(x+4)x(x-4)(x+4);
  • Założenia: x-

Słownik

dziedzina wyrażenia algebraicznego
dziedzina wyrażenia algebraicznego

zbiór tych wszystkich liczb rzeczywistych, dla których wyrażenie algebraiczne ma sens liczbowy

określenie założeń
określenie założeń

podanie dla wszystkich zmiennych występujących w wyrażeniu warunków, przy których wyrażenie ma sens, np.:

  1. mianowniki ułamków i liczby, przez które dzielimy, muszą być różne od zera;

  2. pierwiastki stopnia parzystego nie są określone dla liczb ujemnych;

  3. podstawa logarytmu i liczba logarytmowana muszą być dodatnie, ponadto podstawa logarytmu musi być różna od 1;

  4. nie można podnosić zera do potęgi o wykładniku 0

postać iloczynowa wielomianu
postać iloczynowa wielomianu

jeżeli wielomian Wx=anxn+an-1xn-1+ stopnia n ma n pierwiastków x1, x2,, xn, to można go zapisać w postaci iloczynowej Wx=anx-x1x-x2x-xn