Przeczytaj
Rozważmy nieskracalne wyrażenia wymierne oraz , gdzie to wielomiany, przy czym i nie są wielomianami zerowymi.
Aby sprowadzić wyrażenia wymierne i do wspólnego mianownika:
rozkładamy mianowniki i do postaci iloczynowej (iloczyn wielomianów nierozkładalnych, wielomiany różniące się tylko przemnożeniem przez stałą zapisujemy w tej samej postaci);
wspólnym mianownikiem obu ułamków będzie iloczyn wielomianu i tych czynników z rozkładu , które nie występują w rozkładzie (uwzględniamy krotności);
rozszerzamy oba ułamki przez odpowiednie czynniki tak, by sprowadzić je do wyznaczonego wspólnego mianownika;
pamiętamy o określeniu założeńokreśleniu założeń.
Postępując w powyższy sposób, uzyskamy wspólny mianownik możliwie najmniejszego stopnia.
Wyjaśnimy działanie opisanego algorytmu, analizując kolejne przykłady.
Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.
i
Rozwiązanie
Optymalnym wspólnym mianownikiem będzie .
Mamy oraz .
Dziedzina wyrażenia algebraicznegoDziedzina wyrażenia algebraicznego .
i
Wspólnym mianownikiem będzie wspólna wielokrotność wielomianów i . Zauważmy, że , więc optymalny wspólny mianownik w tym przypadku to .
Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy i .
i
Wspólnym mianownikiem jest tu .
Rozszerzając odpowiednio ułamki, uzyskujemy i .
Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.
- Zauważmy, że wspólny mianownik to .
-
- Założenia: .
- Zauważmy, że z niektórych nawiasów w mianownikach możemy wyłączyć wspólny czynnik.
- Dzięki takiemu zapisowi widać, że wspólny mianownik to .
-
- Założenia: .
- Zauważmy, że .
- Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn .
-
- Założenia: .
i
- Zauważmy, że wspólny mianownik to .
-
- Założenia: .
i
- Zauważmy, że z niektórych nawiasów w mianownikach możemy wyłączyć wspólny czynnik.
- Dzięki takiemu zapisowi widać, że wspólny mianownik to .
-
- Założenia: .
i
- Zauważmy, że .
- Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn .
-
- Założenia: .
W przedstawionych rozwiązaniach mianownik, a czasem też licznik są zwykle pozostawione w postaci iloczynowejpostaci iloczynowej. W razie potrzeby można je przekształcić do innej formy.
Sprowadzimy do wspólnego mianownika poniższe ułamki.
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
- Możemy zauważyć, że wspólnym mianownikiem będzie iloczyn .
- Rozszerzmy odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
- Założenia: ., i
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
- Przy takim zapisie łatwo zauważyć, że wspólnym mianownikiem może być wyrażenie .
- Rozszerzmy zatem odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
- Założenia: .
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
i
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
- Możemy zauważyć, że wspólnym mianownikiem będzie iloczyn .
- Rozszerzmy odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
- Założenia: .
i
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
- Przy takim zapisie łatwo zauważyć, że wspólnym mianownikiem może być wyrażenie .
- Rozszerzmy zatem odpowiednio ułamki, sprowadzając je do wspólnego mianownika.
- Założenia: .
- Zapiszmy mianowniki ułamków w postaci iloczynowej.
Sprowadzimy do wspólnego mianownika ułamki.
- Zapiszmy mianowniki w postaci iloczynowej. Zauważmy, że warto również zamienić na iloczyn licznik pierwszego ułamka, co pozwoli na jego skrócenie:
- Teraz możemy zauważyć, że optymalny wspólny mianownik to .
-
Drugi ułamek pozostaje w postaci ; - Założenia:
(pamiętajmy, by podając założenia uwzględnić sytuację początkową - przed skracaniem przez )
- Po zapisaniu liczników i mianowników w postaci iloczynowej ułamki możemy skrócić.
- Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn .
-
; - Założenia:
i
- Zapiszmy mianowniki w postaci iloczynowej. Zauważmy, że warto również zamienić na iloczyn licznik pierwszego ułamka, co pozwoli na jego skrócenie.
- Teraz możemy zauważyć, że optymalny wspólny mianownik to .
-
Drugi ułamek pozostaje w postaci . - Założenia: .
(Pamiętajmy, by podając założenia, uwzględnić sytuację początkową - przed skracaniem przez ).
i
- Po zapisaniu liczników i mianowników w postaci iloczynowej ułamki możemy skrócić.
- Zatem wspólnym mianownikiem może być iloczyn .
-
- Założenia: .
Słownik
zbiór tych wszystkich liczb rzeczywistych, dla których wyrażenie algebraiczne ma sens liczbowy
podanie dla wszystkich zmiennych występujących w wyrażeniu warunków, przy których wyrażenie ma sens, np.:
mianowniki ułamków i liczby, przez które dzielimy, muszą być różne od zera;
pierwiastki stopnia parzystego nie są określone dla liczb ujemnych;
podstawa logarytmu i liczba logarytmowana muszą być dodatnie, ponadto podstawa logarytmu musi być różna od ;
nie można podnosić zera do potęgi o wykładniku
jeżeli wielomian stopnia ma pierwiastków , to można go zapisać w postaci iloczynowej