Przeczytaj
Zaczniemy od porównywania ze sobą potęg o tych samych podstawach.
Aby rozwiązać powyższe zadanie, możesz po prostu wykonać obliczenia:
,
Zatem
Podobnie w pozostałych przypadkach.
To zadanie możemy też rozwiązać inaczej. W tym celu skorzystamy z wykresów funkcji wykładniczych.
Funkcja wykładnicza określona jest wzorem:
Przykładowe wykresy funkcji wykładniczychfunkcji wykładniczych zobaczysz, wykorzystując widżet “Funkcja wykładnicza”.
Zwróć uwagę, że w tym widżecie niektóre różne ustawienia parametrów i generują ten sam wykres. Na przykład dla i otrzymamy ten sam wykres co dla i i jest to wykres funkcji
.
Oczywiście dzieje się tak dlatego, że
.
Do rozwiązania Przykładu 1 możemy posłużyć się wykresami odpowiednich funkcji. Aby porównać ze sobą liczby i , ustaw wartości suwaków tak, aby podstawa potęgi miała wartość , np. , , zaś argumenty , . Z wykresu odczytaj, która liczba ma większą wartość:
czy .
Analogicznie możesz postąpić w pozostałych przypadkach.
Badanie monotoniczności potęgowaniamonotoniczności potęgowania to po prostu analiza zachowania wartości pewnych wyrażeń w zależności od zmiany argumentów. Zdanie “Przy stałej podstawie większej od potęga jest tym większa, im większy jest wykładnik” można byłoby wypowiedzieć następująco: “Dla podstawy większej od funkcja wykładnicza jest rosnąca”. Analogicznie zdanie “Przy stałej podstawie z przedziału potęga jest tym mniejsza, im większy jest wykładnik” można byłoby wypowiedzieć następująco: “Dla podstawy z przedziału funkcja wykładnicza jest malejąca”.
Twierdzenia można uzasadnić nie odwołując się do wykresów funkcji. Jeśli liczbę większą od podnosimy do potęgi o wykładniku naturalnym, to w istocie mnożymy liczbę większą od przez liczbę większą od , co powoduje, że iloczyn się zwiększa. Jeśli liczbę dodatnią mniejszą od podnosimy do potęgi o wykładniku naturalnym, to w istocie mnożymy liczbę dodatnią mniejszą od przez liczbę dodatnią mniejszą od , co powoduje, że iloczyn się zmniejsza.
Dużo trudniej wyciągnąć ogólne wnioski w przypadku potęg o ujemnych podstawach. Funkcje wykładnicze w ogóle nie dopuszczają ujemnych podstaw, zaś porównanie dwóch konkretnych potęg o ujemnych podstawach zazwyczaj wymaga chwili zastanowienia.
Aby porównać liczby
i ,
możemy zauważyć, że obie liczby są ujemne, w związku z czym ta jest większa, której wartość bezwzględna jest mniejsza (na osi liczbowej leży bliżej zera). Ponieważ
, więc .
Aby porównać liczby
i ,
możemy zauważyć, że obie liczby są ujemne, w związku z czym ta jest większa, której wartość bezwzględna jest mniejsza (na osi liczbowej leży bliżej zera). Ponieważ
, więc
.
Uporządkuj liczby w kolejności rosnącej:
, , , ,
Aby rozwiązać zadanie, przypomnijmy treść twierdzenia, które orzeka, że jeśli podstawa potęgi jest większa od , to potęga jest tym większa, im większy jest wykładnik.
Ponieważ , więc wystarczy porównać wykładniki podanych potęg. Zauważmy, że:
Zatem . Wobec tego .
Aby porównać potęgi, czasami warto najpierw sprowadzić je do takiej postaci, aby miały takie same wykładniki lub podstawy. Na przykład aby porównać liczby i , możemy je najpierw przekształcić, korzystając z własności potęg:
Teraz można bez trudu rozstrzygnąć, że
, bo .
Aby porównać liczby
i ,
możemy je najpierw przekształcić, korzystając z własności potęg.
Teraz łatwo zauważyć, że
, bo
.
Słownik
funkcja opisana wzorem , ,
zachowanie wartości funkcji wykładniczej w zależności od zachowania argumentów. Monotoniczność funkcji wykładniczej można scharakteryzować dwoma zdaniami: Przy stałej podstawie większej od potęga jest tym większa, im większy jest wykładnik; przy stałej podstawie z przedziału potęga jest tym mniejsza, im większy jest wykładnik