Przeczytaj
Mitochondria
Mitochondria to półautonomiczne organellepółautonomiczne organelle występujące jedynie w komórkach eukariotycznychkomórkach eukariotycznych. Istnieją jednak komórki eukariotyczne, które ich nie zawierają – np. dojrzałe erytrocyty ludzi (i większości innych ssaków). Liczba mitochondriów w komórce zależy od rodzaju i stanu funkcjonalnego komórki – zazwyczaj waha się od kilkuset do kilku tysięcy w jednej komórce somatycznejkomórce somatycznej.
Mitochondria są nazywane siłowniami energetycznymi komórki. Zachodzący w nich proces oddychania wewnątrzkomórkowego dostarcza około 90% energii niezbędnej komórkom do prawidłowego funkcjonowania. Energia uwalniana z rozkładu wiązań chemicznych w składnikach pokarmowych jest kumulowana w wysokoenergetycznych wiązaniach ATPATP na drodze fosforylacji oksydacyjnej. Ponadto zachodzi w nich utlenianie kwasów tłuszczowych. Reakcje te mogą prowadzić do powstawania reaktywnych form tlenureaktywnych form tlenu, jednak komórki posiadają mechanizmy unieczynniające je. Na terenie mitochondriów magazynowana jest również część jonów wapnia, co ma znaczenie w regulacji stężenia tych jonów w cytoplazmie, a więc i w przekazywaniu sygnałów w komórce oraz regulacji potencjału błonowego. Mitochondria biorą także udział w regulacji cyklu komórkowego oraz sygnalizacji apoptozyapoptozy komórki, co związane jest m.in. z nasilającym się stresem oksydacyjnym.
Więcej na temat mitochondriów przeczytasz tutajtutaj.
Genom mitochondrialny
Mitochondria mają własną informację genetyczną w postaci DNA mitochondrialnego (mtDNA). W jednej organelli może znajdować się od 2 do 10 cząsteczek mtDNA. Większość białek mitochondrialnych jest jednak kodowana w DNA jądrowym. Genom mitochondrialny jednej komórki somatycznej człowieka stanowi około 1% całości DNA obecnego w komórce.
DNA mitochondrialne w ludzkich komórkach somatycznych ma postać kolistej, dwuniciowej cząsteczki DNA zawierającej dokładnie 16 569 par zasad i 37 genów. Geny te kodują 13 białek łańcucha oddechowego, 22 rodzaje tRNA i 2 rodzaje rRNA.
Charakterystycznymi cechami organizacji genomu mitochondrialnego są:
ciągła budowa genów – ze względu na brak intronówintronów;
brak upakowania cząsteczki DNA w postaci chromatynychromatyny – ze względu na brak białek histonowych;
odstępstwa od uniwersalnego kodu genetycznego oraz możliwość występowania niepełnego kodonu STOP.
Dla porównania: DNA jądrowe w ludzkich komórkach somatycznych ma postać liniowych cząsteczek DNA zawierających łącznie ok. 3 mld par zasad i ok. 20 tys. genów. Geny te kodują około 60 tys. białekbiałek.
Charakterystycznymi cechami organizacji genomu jądrowego są:
nieciągła budowa genów – między eksonamieksonami obecne są introny;
upakowanie cząsteczek DNA w postaci chromatyny.
Mitochondrialne DNA pozwala na określenie relacji między osobami spokrewnionymi nawet do kilkuset pokoleń wstecz. Badania mtDNA człowieka pozwoliły określić najstarszego wspólnego przodka wszystkich ludzi żyjących obecnie na Ziemi, tzw. mitochondrialną Ewę.
Dziedziczenie genomu mitochondrialnego
Sposób dziedziczenia mitochondrialnego DNA jest niezgodny z prawami Mendla.
DNA mitochondrialne niemal zawsze dziedziczy się w linii matczynej. Wynika to z budowy komórek generatywnych – komórki jajowej i plemnika – oraz ze sposobu łączenia się obu gamet w procesie zapłodnienia.
Mutacje genomu mitochondrialnego
Częstość zachodzenia mutacji w genomie mitochondrialnym jest ok. 10 razy większa niż częstość pojawiania się mutacji w genomie jądrowym. Wynika to z narażenia nieosłoniętego przez białka histonowe mtDNA na mutagenne działanie reaktywnych form tlenu powstających w czasie oddychania komórkowego. Dodatkowo mechanizmy naprawcze, zdolne do rozpoznawania i usuwania zmian w materiale genetycznym, są w mitochondriach mniej sprawne w porównaniu do podobnych systemów naprawczych funkcjonujących w jądrze komórkowym. Mutacje genomu mitochondrialnego mogą zachodzić w komórkach somatycznych i generatywnych. Zmiany mtDNA, pojawiające się w komórkach budujących ciało, nie są dziedziczone, jednak skutkują zaburzeniem i ograniczeniem wydajności procesów oddychania komórkowego. Zmiany mtDNA pojawiające się w komórkach rozrodczych są dziedziczone, jeśli występują w komórkach jajowych. Wówczas obecność mutacji w genomie mitochondrialnym jest przyczyną pojawienia się chorób genomu mitochondrialnego.
Choroby genomu mitochondrialnego
Choroby mitochondrialne wynikają z uwarunkowanej genetycznie zmiany struktury i funkcji białka mitochondrialnego, kodowanego przez genom mitochondrialny lub genom jądrowy. Brak prawidłowego białka strukturalnego lub enzymatycznego zaburza przebieg procesów oddychania wewnątrzkomórkowego. Choroby mitochondrialne spowodowane mutacjami w genomie mitochondrialnym i genomie jądrowym występują stosunkowo często i pojawiają się w ludzkiej populacji z częstością 1 na 10 tys. żywych urodzeń. Natomiast choroby mitochondrialne spowodowane obecnością mutacji tylko w genomie mitochondrialnym są rzadkimi lub bardzo rzadkimi jednostkami chorobowymi. Niezależnie od umiejscowienia zmian materiału genetycznego choroby mitochondrialne najczęściej dotyczą komórek i tkanek o intensywnym metabolizmie i dużym zapotrzebowaniu na energię.
Do wystąpienia chorób i zaburzeń mitochondrialnych przyczyniają się w znacznym stopniu czynniki środowiskowe, a szczególnie przyjmowanie używek. Udowodniono, że palenie papierosów oraz spożywanie alkoholu zwiększają częstość mutacji w DNA mitochondrialnym.
Słownik
naturalny proces programowej i kontrolowanej śmierci komórek własnych organizmu; proces usunięcia z wielokomórkowego organizmu starych, zużytych lub uszkodzonych komórek, na miejsce których wprowadzane są nowe
adenozyno‑5`-trifosforan, nukleotyd trifosforanowy – związek organiczny złożony z zasady azotowej – adeniny, cukru rybozy i trzech grup fosforanowych. Gromadzi energię w dwóch wysokoenergetycznych wiązaniach, która jest wykorzystywana w procesie oddychania komórkowego. Uwalnianie energii zgromadzonej w wysokoenergetycznych wiązań następuje w wyniku odłączenia od ATP reszt kwasu fosforowego; energia ta wykorzystywana jest m.in. do aktywnego transportu czy skurczu mięśni
związki organiczne o charakterze polimerów, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi i tworzącymi I‑rzędową strukturę przestrzenną; struktury przestrzenne wyższych rzędów stabilizowane są wiązaniami wodorowymi, jonowymi i mostkami disiarczkowymi; związki syntetyzowane w błonach siateczki śródplazmatycznej; pełnią w organizmach różnorodne funkcje: strukturalne, enzymatyczne, regulacyjne, transportowe
(gr. chrṓma – barwa) forma organizacji materiału genetycznego; cząsteczka DNA nawinięta na białka histonowe tworzy nukleosomy, pomiędzy którymi znajduje się DNA łącznikowe
zmniejszenie liczby kopii mitochondrialnego DNA
odcinek genu kodujący sekwencję aminokwasów w polipeptydzie lub sekwencję nukleotydów w RNA
odcinek genu niekodujący sekwencji aminokwasów w polipeptydzie; rozdziela eksony w genach komórek eukariotycznych
typ komórki, której informacja genetyczna jest oddzielona od reszty cytoplazmy za pomocą otoczki jądrowej; wewnątrz komórki obecny jest system błon wewnątrzkomórkowych (siateczka śródplazmatyczna szorstka i gładka, aparaty Golgiego, lizosomy, mikrociałka), organelle półautonomiczne (mitochondria, chloroplasty) i cytoszkielet
komórka budująca ciało; u człowieka jest to komórka diploidalna zawierająca 46 chromosomów
organelle, które nie są w pełni autonomiczne: choć posiadają własne DNA i rybosomy, nie są zdolne do samodzielnego funkcjonowania – wprawdzie namnażają się niezależnie od podziałów komórki, w której się znajdują, a ich materiał genetyczny ulega replikacji, jednak do przebiegu tych procesów potrzebują białek strukturalnych i enzymatycznych, których nie są w stanie wytworzyć, gdyż te są syntezowane na podstawie DNA jądrowego w rybosomach cytoplazmatycznych
wysoce reaktywne indywidua chemiczne, zawierające atomy tlenu z niesparowanym elektronem (rodniki) lub cząsteczki zawierające wiązania O‑O, uczestniczące w reakcjach chemicznych ważnych dla metabolizmu komórki lub związanych z procesami jej starzenia się