W przeciwieństwie do roślin, których chloroplasty mają dwie błony, u protistów występują trzy lub nawet cztery błony. Jest to efekt endosymbiozy wtórnej, czyli pobierania przez protisty innej komórki typowo roślinnej, której chloroplast miał dwie błony, a dodatkowo został otoczony błoną komórkową, lub − w niektórych przypadkach − podwójną jej warstwą. Stąd trzecia i czwarta błona chloroplastów u protistów.

Protisty roślinopodobne mogą mieć różne poziomy organizacji ciała – najliczniejsze z nich to wolno żyjące jednokomórkowce; mniej powszechne są formy kolonijne i wielokomórkowce. Formy wielokomórkowe mogą tworzyć: plechy nitkowateplecha nitkowataplechy nitkowate, nibytkankoweplecha nibytkankowanibytkankowe i tkankowe. Należy pamiętać, że plecha tkankowaplecha tkankowaplecha tkankowa różni się od tkanek roślinnych. Dlatego też określa się je jako chwytniki oraz część liściokstałtną i łodygokształtną. Od komórek roślinnych odróżnia je brak zdolności wytworzenia tkanek, jakie posiadają rośliny, a u niektórych zdolność ruchu oraz zdolność do przejścia na cudzożywny tryb życia. Mogą też występować, nieobecne u roślin, barwniki fotosyntetyczne. Ciekawostka: niektóre protisty zwierzęce także przeprowadzają fotosyntezę.

Protisty roślinopodobne rozmnażają się bezpłciowo – przez podział komórki, fragmentację plechy, zarodniki lub rozmnóżkirozmnóżkirozmnóżki. Tylko niektóre wielokomórkowce czynią to za pomocą gamet.