Przeczytaj
Wśród elektrolitówelektrolitów mocnych wyróżnić można m.in. roztwory niektórych kwasów i wodorotlenków. Poniżej przedstawiono ogólną procedurę obliczania ich pHpH.
Obliczanie mocnych kwasów
Kwasy jednoprotonowe
Do mocnych kwasów jednoprotonowych należą np.: , , , , , , .
Kwasy wieloprotonowe
Do mocnych kwasów wieloprotonowych należy np. .
Obliczanie roztworów mocnych wodorotlenków
Wodorotlenki, w których na jeden kation metalu przypada jeden anion wodorotlenkowy
Do mocnych wodorotlenków,w których na jeden kation metalu przypada jeden anion wodorotlenkowy należy np. , i inne wodorotlenki litowców.
Wodorotlenki, w których na jeden kation metalu przypadają dwa lub więcej anionów wodorotlenkowych
Do mocnych wodorotlenków, w których na jeden kation metalu przypadają dwa lub więcej anionów wodorotlenkowych należy np. i inne wodorotlenki berylowców (z wyj. berylu).
Przedstawiona metoda wyznaczania roztworów mocnych kwasów i wodorotlenków nie uwzględnia jonów, pochodzących z procesu autodysocjacji wody. Stężenie jonów, które powstają w czasie autodysocjacji wody, jest bowiem tak małe, że można je pominąć. Stężenia te należałoby jednak uwzględnić w sytuacji obliczania roztworów kwasów i zasad o bardzo dużych rozcieńczeniach, np. dla kwasów i zasad o stężeniu mniejszym od 10Indeks górny -6-6 .
Obliczanie silnie rozcieńczonego roztworu mocnego kwasu jednoprotonowego
Jakie jest roztworu , którego stężenie wynosi 10Indeks górny -8-8?
Rozwiązanie
Kwas dysocjuje całkowicie, a równanie dysocjacji elektrolitycznejdysocjacji elektrolitycznej tego kwasu ma postać:
Gdyby założyć, że stężenie jonów oksoniowychjonów oksoniowych jest równe stężeniu kwasu, otrzymalibyśmy wynik:
Takie rozwiązanie mogłoby sugerować, że roztwór ma zasadowy odczyn, co jest nieprawdą.
Z tego względu, dla silnie rozcieńczonych roztworów mocnych elektrolitów, należy uwzględnić jony pochodzące z autodysocjacji wody.
Całkowite stężenie jonów oksoniowych w roztworze rozcieńczonego mocnego kwasu jest sumą stężenia jonów oksoniowych, które pochodzą z dysocjacji kwasu i z autodysocjacji wody.
gdzie:
– całkowite stężenie jonów oksoniowych w roztworze;
– stężenie jonów oksoniowych pochodzących z autodysocjacji wody.
Obliczamy stężenie jonów oksoniowych, pochodzących z autodysocjacji wody w temperaturze 25°C:
– stężenie jonów oksoniowych, pochodzących z dysocjacji kwasu – 10Indeks górny -8-8
Odpowiedź
roztworu o stężeniu 10Indeks górny -8-8 wynosi 6,98.
Słownik
(gr. ḗlektron „bursztyn”, lytós „rozpuszczalny”) związek chemiczny, który ulega procesowi rozpadu na jony pod wpływem wody i jest zdolny do przewodzenia prądu elektrycznego; gdy jest całkowicie zdysocjowany, mówimy o elektrolicie mocnym
(łac. dissociātiō „rozdzielenie”) samorzutny proces rozpadu cząsteczek elektrolitów (kwasów, zasad, soli) w roztworach na dodatnio i ujemnie naładowane cząstki, tj. jony pod wpływem działania rozpuszczalnika
; jednododatni jon, powstający w wyniku dołączenia się do cząsteczki wody jonu wodorowego
ujemny logarytm dziesiętny ze stężenia jonów oksoniowych, wskaźnik odczynu roztworu
Bibliografia
Kocjan R., Chemia analityczna. Podręcznik dla studentów, t. 2, Warszawa 2000.
Minczewski J., Marczewski Z., Chemia analityczna. T. 3. Analiza instrumentalna, Warszawa 1975.