Przeczytaj
Chociaż trawienie rozpoczyna się już w jamie ustnej, główne miejscem, w którym przebiega ten proces, jest jelito cienkie, a dokładnie jego dwa pierwsze odcinki: dwunastnicadwunastnica i jelito czczejelito czcze. Trawienie pokarmu polega przede wszystkim na enzymatycznej hydroliziehydrolizie makrocząsteczek do monomerówmonomerów, które wchłaniane są ze światła przewodu pokarmowego do krwi. Enzymy katalizująceEnzymy katalizujące ten proces należą do grupy hydrolazhydrolaz, czyli enzymów umożliwiających rozkład (z udziałem wody) związków bardziej złożonych do prostszych. Prawidłowy przebieg trawienia byłby niemożliwy bez aktywności wydzielniczej trzustki i wątroby, które wytwarzają odpowiednio: enzymy trawienne oraz żółć.
Powstawanie, magazynowanie i wydzielanie żółci
Żółć to żółtobrunatny, gorzki w smaku i lekko alkaliczny (pH 7,8 do 8,0) płyn produkowany przez komórki wątroby (hepatocytyhepatocyty) i magazynowany w pęcherzyku żółciowym.
Zgromadzona w pęcherzyku żółć, między poszczególnymi okresami trawienia, zostaje wielokrotnie zagęszczona w wyniku resorpcji wody. Po spożyciu pokarmu zawierającego tłuszcze dochodzi do skurczu pęcherzyka żółciowego i uwolnienia żółci do dwunastnicy. Na początku trawienia spływa gęsta i ciemna żółć pęcherzykowa, a gdy zaczyna jej brakować, pojawia się jaśniejsza i rzadsza żółć wątrobowa. Czynnikiem inicjującym skurcze mięśniówki ściany pęcherzyka żółciowego jest cholecystokininacholecystokinina, wytwarzana przez komórki błony śluzowej dwunastnicy. Pokarmami, które najsilniej pobudzają wydzielanie cholecystokininy, są żółtko jaj oraz śmietana. Inny hormon tkankowy przewodu pokarmowego, który pobudza wątrobę do produkcji żółci, to sekretynasekretyna. Sekretyna jest wydzielana przez błonę śluzową dwunastnicy i jelita cienkiego.
Skład chemiczny żółci
Woda stanowi 97 proc. żółci wątrobowej oraz 89 proc. żółci pęcherzykowej. Pozostałe 3 do 11 proc. to składniki stałe:
kwasy żółciowe w postaci soli sodowych;
barwniki żółciowe (bilirubina i biliwerdyna);
fosfolipidy (głównie lecytyna);
cholesterol;
kwasy tłuszczowe;
enzymy (np. enzymy lizosomalne);
elektrolity (np. HCOIndeks górny 3−3−, ClIndeks górny −−, NaIndeks górny ++).
Funkcje żółci
Obecne w żółci sole kwasów żółciowych mają zdolność emulgowania tłuszczów, czyli zmniejszania ich napięcia powierzchniowego. Umożliwia to rozbicie dużych cząsteczek tłuszczów na mniejsze krople, które ostatecznie tworzą zawiesinę. Forma licznych małych kropli pozwala na dostęp lipazylipazy do tłuszczu na znacznie większej powierzchni niż w przypadku jednej dużej kropli. W wyniku aktywności tego enzymu powstają wolne kwasy tłuszczowe i glicerol, które wraz z innymi produktami trawienia tłuszczów wchłaniane są do limfy w dalszych odcinkach jelita cienkiego.
W procesie wchłaniania tych związków ważną rolę nadal odgrywa żółć – sole żółciowe, wiążąc się z kwasami tłuszczowymi, umożliwiają ich wnikanie do komórek nabłonkowych śluzówki jelita. Co więcej, żółć bierze udział we wchłanianiu rozpuszczalnych w tłuszczach witamin: A, D, E i K.
Słownik
hormon peptydowy produkowany przez komórki błony śluzowej dwunastnicy, który stymuluje wydzielanie żółci oraz soku trzustkowego
początkowy odcinek jelita cienkiego; do dwunastnicy uchodzą przewód żółciowy i przewód trzustkowy
wieloboczna komórka wątroby stanowiąca podstawową jednostkę strukturalną tego narządu
grupa enzymów katalizujących reakcje hydrolizy (rozkładu substancji w wodzie) związków bardziej złożonych do związków prostszych
(gr. hýdōr – woda; lýsis – rozłożenie) rozkład substancji pod wpływem wody; reakcja podwójnej wymiany, zachodząca między wodą a substancją w niej rozpuszczoną; prowadzi do powstania cząsteczek nowych związków chemicznych
jedna z trzech części jelita cienkiego, leżąca między dwunastnicą a jelitem krętym
substancja chemiczna, która po dodaniu do układu reakcyjnego przyspiesza (katalizuje) reakcję
enzym z grupy hydrolaz produkowany przez trzustkę; bierze udział w trawieniu tłuszczów
(gr. mónos – jedyny; méros – część) związek chemiczny, którego cząsteczki mogą ulegać polimeryzacji z identycznymi lub innymi cząsteczkami, mającymi tzw. centra aktywne, tworząc wiązanie podwójne lub potrójne; także – niezbyt trwały pierścień, grupy funkcyjne chemicznie aktywne (np. aminowa, karboksylowa) albo ruchliwy atom wodoru
hormon tkankowy przewodu pokarmowego; sekretyna jest wydzielana przez błonę śluzową dwunastnicy i jelita cienkiego; pobudza trzustkę do wydzielania soku trawiennego oraz wątrobę do produkcji żółci