Przeczytaj
Helowce
Wszystkie pierwiastki z grupy helowców są bezbarwnymi gazami. Występują w atmosferze w postaci jednoatomowej. Pod względem procentów objętościowych, argon jest trzecim po tlenie i azocie, składnikiem powietrza.
Średni skład suchego powietrza.
Składnik | Zawartość | Temperatura wrzenia | |
% objętościowy | % masowy | ||
azot | |||
tlen | |||
argon | |||
neon | |||
krypton | |||
ksenon | |||
hel | |||
wodór | |||
tlenek węgla() | - |
Indeks dolny Źródło: Sołoniewicz R., Pierwiastki chemiczne grup głównych, Warszawa 1989, s. 57. Indeks dolny koniecŹródło: Sołoniewicz R., Pierwiastki chemiczne grup głównych, Warszawa 1989, s. 57.
Jakie pierwiastki należą do helowców?
Jakie jest pochodzenie nazw gazów szlachetnychgazów szlachetnych?
Określenia helowców pochodzą z języka greckiego. Analizując je, dowiemy się, że:
argon został odkryty jako pierwszy i ze względu na bierność chemiczną otrzymał z jęz. grec. nazwę argos, co oznacza „nieczynny”;
hel wykryto najpierw na Słońcu, a dopiero później na Ziemi – greckie helios oznacza właśnie „słońce”.
Z kolei nazwy pozostałych helowców pochodzą od:
neon – grec. neos,, czyli „nowy”;
krypton – grec. kryptos, czyli „ukryty”;
ksenon – grec. ksenos, czyli „obcy”.
Przeanalizuj powyższą tabelę pod względem zawartości helowców w powietrzu. Którego z nich jest najwięcej, a którego najmniej?
Radon jest bezbarwnym i bezwonnym gazem szlachetnym o radioaktywnych właściwościach. To pierwiastek, którego wszystkie izotopy są promieniotwórcze. Z jednej strony zwiększa on ryzyko zachorowania na raka płuc, z drugiej strony wykorzystuje się go w medycynie. Wody radonowe do picia, inhalacji i kąpieli są od dziesiątków lat używane w wielu uzdrowiskach na świecie. Podobne zabiegi organizuje się w naturalnych jaskiniach i sztolniach kopalni pouranowych. Takie zabiegi stosowane są przez krótki czas, a stężenie gazu jest pod stałą kontrolą specjalistów.
Słownik
helowce, gazy występujące w postaci jednoatomowej; bierne chemicznie; dawniej uważano, że helowce nie tworzą żadnych związków chemicznych; pierwszymi otrzymanymi połączeniami helowców były klatraty (na przykład i z hydrochinonem) oraz hydraty; od roku otrzymano wiele związków chemicznych cięższych helowców (głównie oraz i )
samorzutna przemiana jąder atomowych niektórych pierwiastków, której towarzyszy emisja promieniowania jądrowego
stan układu fizycznego o energii większej od energii stanu podstawowego; jest stanem nietrwałym; układ powraca bezpośrednio do stanu podstawowego lub przez stany wzbudzone o niższych energiach, emitując nadmiar energii (na przykład atom w stanie wzbudzonym emituje foton lub w szczególnych warunkach – elektron)
w mechanice kwantowej porcja energii, jaką może pochłonąć, lub jaką może przekazać układ w pojedynczym akcie oddziaływania z innym układem (na przykład atom, oddziałując z polem elektromagnetycznym, może pochłonąć lub wyemitować foton)
Bibliografia
Atkins P., Jones L., Chemia ogólna, Warszawa 2004, s. 958‑967.
Sawicka J., Janich‑Kilian A., Cejnert‑Mania W., Urbańczyk G., Tablice chemiczne, Gdańsk 2002, s. 209‑213.
Sołoniewicz R., Pierwiastki chemiczne grup głównych, Warszawa 1989, s. 77‑84.