Przy sprzężonym układzie wiązań podwójnychsprzężony układ wiązań podwójnychsprzężonym układzie wiązań podwójnych, w reakcji zachodzącej przy stosunku molowym substratów $1:1$, możliwa jest addycja w układzie $\mathrm{1,2}$ (tzw. addycja $\mathrm{1,2}$) oraz addycja w układzie $\mathrm{1,4}$ (tzw. addycja $\mathrm{1,4}$).

Podczas reakcji addycji $\mathrm{1,2}$ elektrofilczynnik elektrofilowyelektrofil przyłącza się wyłącznie do jednego wiązania podwójnego, podczas gdy drugie wiązanie pozostaje niezmienione. Addycja $\mathrm{1,2}$ cząsteczki bromu do $1$,$3$-pentadienu prowadzi do $4$,$5$-dibromopent-$2$-enu.

Podczas reakcji addycji $\mathrm{1,4}$ cząsteczka elektrofilaczynnik elektrofilowyelektrofila zostaje przyłączona do atomu pierwszego oraz ostatniego atomu węgla w sprzężonym układzie wiązań. Wiązanie podwójne tworzy się między atomami węgla numer $2$ i $3$, a więc w miejscu, gdzie przed addycją było wiązanie pojedyncze.

R145e1ULiMhnz

Schemat przedstawiający addycję <math aria‑label="jeden dwa">1,2 i addycję <math aria‑label="jeden cztery">1,4. Na górze znajduje się wzór półstrukturalny $1$,$3$-pentadienu. Od cząsteczki prowadzą dwie strzałki w dół. Lewa strzałka opisana jest jako addycja <math aria‑label="jeden dwa">1,2 i przy strzałce dodać cząsteczkę be er dwa. Pod strzałką wzór półstrukturalny $4$,$5$-dibromopent-$2$-enu. Zaznaczone węgle pierwszy i drugi zgodnie z budową $1$,$3$-pentadienu. Brom przyłączył się do pierwszego i drugiego węgla w cząsteczce $1$,$3$-pentadienu. Prawa strzałka opisana jest jako addycja <math aria‑label="jeden cztery">1,4 i przy strzałce dodać cząsteczkę be er dwa. Pod strzałką wzór półstrukturalny $1$,$4$-dibromopent-$2$-enu. Zaznaczone węgle pierwszy i czwarty zgodnie z budową $1$,$3$-pentadienu. Brom przyłączył się do pierwszego i czwartego węgla w cząsteczce $1$,$3$-pentadienu.

Przy izolowanym układzie wiązań podwójnychizolowany układ wiązań podwójnychizolowanym układzie wiązań podwójnych każde z wiązań zachowuje swoje właściwości (takie jak wiązanie podwójne w alkenach); wiązania podwójne nie oddziałują na siebie:

Rq6w723WJ0toK

Schemat. Na górze znajduje się wzór półstrukturalny $1$,$4$-pentadienu. Od cząsteczki prowadzą dwie strzałki w dół. Lewa strzałka opisana jest jako dodać cząsteczkę be er dwa. Pod strzałką wzór półstrukturalny $4$,$5$-dibromopent-$1$-enu. Brom przyłączył się do pierwszego i drugiego węgla w cząsteczce $1$,$4$-pentadienu. Prawa strzałka opisana jest jako dodać dwie cząsteczki be er dwa. Pod strzałką wzór półstrukturalny $1$,$2$,$4$,$5$-dibromopentanu. Brom przyłączył się do pierwszego, drugiego, czwartego i piątego węgla w cząsteczce $1$,$4$-pentadienu.

(łac. additio „dodawanie”) proces przyłączania do atomów węgla połączonych wiązaniem podwójnym lub potrójnym cząsteczek homo- lub heteroatomowych, w wyniku czego zmniejsza się krotność wiązania w cząsteczce organicznego substratu

zjawisko nierównomiernego rozkładu cząstkowego ładunku elektrycznego na atomach połączonych wiązaniem chemicznym

elektrofil, cząsteczka lub grupa, w której występuje niedomiar elektronów i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem

nukleofil, cząsteczka lub grupa, w której występuje nadmiar elektronów i w odpowiednich warunkach może być ich donorem

(łac. carbo „węgiel”, gr. katiṓn „idący w dół”) jon karboniowy; kation org., w którym dodatni ładunek, wywołany deficytem elektronów, jest zlokalizowany na atomie węgla

wiązania podwójne są rozdzielone jednym wiązaniem pojedynczym

wiązania podwójne są rozdzielone więcej niż jednym wiązaniem pojedynczym