O reżyserze

R9MfwiSqjmxOE1

Zdjęcie przedstawia młodego mężczyznę. Stoi i patrzy w kierunku widza. Ma bujne, kręcone włosy oraz pociągłą twarz z lekko zarysowanym zarostem. Mężczyzna jest uśmiechnięty, ma brązowe oczy oraz okulary w jasnych oprawkach. Ubrany jest w czarną koszulkę, na którą ma założoną różową koszulę w kratkę oraz skórzaną, ciemną kurtkę. Za mężczyzną widoczny jest chodnik, po którym idą ludzie. W tle znajdują się budynki.

Xavier Dolan jest reżyserem, aktorem i scenarzystą. Urodził się w 1989 roku w Montrealu w Kanadzie. Już jako dziecko grał w filmach. W wieku 20 lat otrzymał trzy nagrody na Festiwalu Filmowym w Cannes za film Zabiłem moją matkę. Podobne sukcesy odnosiły jego kolejne filmy: Wyśnione miłości (2010), Na zawsze Laurence (2012), Tom (2013), Mama (2014), To tylko koniec świata (2016), The Death and Life of John F. Donovan (2018).

Jego filmy zawierają wiele wątków autobiograficznych. Przyznaje się do inspiracji filmami Michaela HanekegoHaneke MichaelMichaela Hanekego. W dziełach obu twórców pojawia się podobny, ogromny ładunek emocjonalny.

Zarys fabuły

R2SZUrOJOGxrB1

Kameralna historia emocjonalnej relacji Steve’a i jego matki Diany opowiada o trudnej miłości macierzyńskiej. Sytuacja filmowa jest dodatkowo skomplikowana przez przypadłości bohaterów – matka, choć czterdziestosześcioletnia, jest całkowicie niedojrzała emocjonalnie; syn ma natomiast ADHDADHDADHD objawiające się nie tylko niespokojnym zachowaniem, złością, ale i niepohamowaną agresją. Jest też sąsiadka, która niespodziewanie wkracza w życie rodziny. Staje się dla nich wsparciem, korzystając przy tym z terapeutycznej mocy bycia z kimś, do kogo czuje przywiązanie. Nie daje jej go bowiem własna rodzina.

RitC5Z2oZaz6s

RQHMgDCIsk0pD1

Film ukazuje proces odbudowywania synowsko‑macierzyńskiej miłości po tym, gdy Steve – jeszcze nie dorosły, ale już nie nastolatek – zostaje wyrzucony z ośrodka wychowawczego. Wywołał tam pożar, w którym drastycznie ucierpiał młodszy kolega. Relacja z matką przesycona jest buntem, brakiem dostatecznego zaufania i agresją (wynikającą głównie z zaburzeń psychicznych chłopaka). Pomimo wszystkich trudności miłość Steve’a i Diany można określić jako bezwarunkową. Jednak nad ich rodziną wisi fatum w postaci nowej ustawy umożliwiającej w Kanadzie (gdzie żyją bohaterowie) oddanie dziecka z zaburzeniem do ośrodka poprawczego bez wyroku sądu. Syn zrobi wszystko, by się w nim nie znaleźć, a jednocześnie swym zachowaniem skłoni matkę do podjęcia drastycznego kroku. W Mamie, jak w antycznej tragedii, historia ta nie ma szczęśliwego zakończenia.

Słownik