Przeczytaj
Geny kumulatywne

Geny kumulatywne (geny wielokrotne, geny polimeryczne, poligeny) to genygeny położone na różnych chromosomachchromosomach, współuczestniczące w wykształceniu jednej cechy organizmu.
Zazwyczaj odpowiadają za dziedziczenie cech ilościowych, czyli takich, które można zmierzyć przy użyciu różnych metod pomiarowych. Cechy ilościowe wykazują zmienność ciągłą. Mogą one przybierać dowolną wartość pomiędzy minimum a maksimum, a liczba fenotypówfenotypów w zakresie zmienności ciągłej jest praktycznie nieograniczona.
Istnienie genów kumulatywnych odkrył w 1909 roku szwedzki genetyk Herman Nilsson‑Ehle, który badał dziedziczenie kolorów pszenicy.
Więcej informacji o zmienności ciągłej i nieciągłej w e‑materiale pt. Genetyczne uwarunkowania zmienności ciągłej i nieciągłej.
Działanie genów kumulatywnych
Przykładem poligenii obrazującym działanie genów kumulatywnych jest trzygenowe dziedziczenie barwy ziarniakówziarniaków pszenicy (Triticum spp.). Skrzyżowano rośliny rodzicielskie (pokolenie P) pochodzące z czystych liniiczystych linii genetycznych, będące potrójnymi homozygotami, wytwarzające ziarniaki o barwie ciemnoczerwonej i białej. Otrzymano w pierwszym pokoleniu (FIndeks dolny 11) rośliny potomne będące potrójnymi heterozygotami, które wykształcają owoce o barwie pośredniej w stosunku do odmian rodzicielskich. Skrzyżowanie potrójnie heterozygotycznych roślin z pokolenia FIndeks dolny 11 wykształcających ziarniaki o takiej samej barwie pośredniej skutkuje otrzymaniem w drugim pokoleniu roślin potomnych (FIndeks dolny 22) wytwarzających owoce o różnej intensywności barwy w zakresie od ciemnoczerwonej do białej. W pokoleniu FIndeks dolny 22 najliczniej reprezentowane są osobniki o pośredniej barwie ziarniaków, a najmniej licznie osobniki o ziarniakach identycznych w stosunku do pokolenia P – czerwonych i białych. Duża zmienność zabarwienia owoców pszenicy wynika z sumującego się wpływu genów kumulatywnych. Ostateczny efekt zależy od liczby alleli dominujących, kodujących wytwarzanie barwnika w nasionach. Zatem im więcej allelialleli dominujących w genotypiegenotypie rośliny, tym ciemniejsze zabarwienie ziarniaków.

W poligenii geny kumulatywne tworzą układ składający się z genów aktywnych (allele dominujące) i genów neutralnych (allele recesywne). Umownie przyjmuje się, że obecność każdego allelu recesywnego zwiększa natężenie cechy o 3 jednostki. Z kolei udział każdego allelu dominującego zwiększa natężenie cechy o 5 jednostek. Na przykład osobnik o genotypie aabbcc wykazuje natężenie cechy o wartości 18 jednostek, a osobnik o genotypie AABbcc – natężenie cechy o wartości 24 jednostek.
Słownik
forma genu; jedna z wersji genu różniąca się od pozostałych sekwencją nukleotydów; zajmuje określone miejsce na chromosomie
(gr. chrṓma – barwa, sṓma – ciało) forma organizacji materiału genetycznego, pojawiająca się w czasie mitozy i mejozy; najwyższy stopień upakowania chromatyny, umożliwiający komórkom potomnym równy podział informacji genetycznej
zespół osobników homozygotycznych powstały w wyniku chowu wsobnego, samozapłodnienia lub rozmnażania wegetatywnego; wszystkie osobniki tworzące czystą linię mają identyczny genotyp
(gr. phaínomai – pojawiam się, týpos – odbicie) zespół wszystkich cech danego organizmu; warunkowany j zarówno przez geny, jak i przez środowisko
podstawowa jednostka dziedziczności; odcinek DNA, w którym jest zakodowana informacja o cząsteczce białka lub RNA zapisana w sekwencji nukleotydów
zespół genów danego organizmu; zapisywany za pomocą układu par alleli, np. AABbCcdd
suchy, niepękający owoc występujący u traw (w tym u zbóż); jednonasienna niełupka okryta okrywą powstałą ze zrośnięcia części obielma, łupiny nasiennej i owocni; wnętrze owocu wypełnia bielmo i niewielki zarodek roślinny