Przeczytaj
PowtórzenieMów, niezapomniany Hiobie! Powtarzaj wszystko, co powiedziałeś, wspaniały rzeczniku, który z krzykiem lwa stajesz przed Sądem Najwyższym! […] Ciebie pragnę; mężczyzny, który skarży się tak głośno, że skarga dosięga niebios
Cierpienie zadaniem moralnym i intelektualnym
Zakład między Bogiem i szatanem, którego przedmiotem stał się Hiob, a także sytuację Hioba – człowieka wystawionego na próbę cierpienia nie z powodu swoich win, ale w imię niepojętego planu Boga – można postrzegać jako alegorięalegorię doświadczenia niepoddającego się prostej interpretacji. Przykład cnotliwego Hioba pokazuje, że niezawinione cierpienie może stać się dla człowieka intelektualnym i moralnym zadaniem. Skoro nie istnieje jednoznaczna odpowiedź na pytanie o przyczynę cierpienia, należy starać się przyjmować je z pokorą. Wezwanie do zachowania pokory dotyczy wszystkich – tych, których cierpienie dotknęło, oraz tych, którzy chcą wyjaśnić jego sens. Bóg napomina przecież także przyjaciół Hioba, próbujących doszukiwać się przyczyny jego cierpienia w domniemanych winach.
W chrześcijańskiej lekturze analogicznej Hiob stał się figurą Jezusa, który cierpiał niewinnie po to, żeby zbawić ludzkość, a więc ból i śmierć mają sens, gdyż służą przezwyciężeniu zła i zwycięstwu dobra.
Skąd zło?
Refleksja nad cierpieniem prowadziła także do stawiania pytań o pochodzenie zła. Odpowiedź na pytanie o zło moralne wydawała się w świetle Biblii oczywista – jest ono skutkiem dokonywania niewłaściwych wyborów przez człowieka obdarzonego wolną wolą. Trudniej jednak znaleźć odpowiedź na pytanie o sens niewinnego cierpienia. Jednym z najbardziej dręczących dylematów, które są w związku z tą kwestią przywoływane, pozostaje odpowiedzialność Boga, Stworzyciela świata, za obecne w tym świecie zło. Wielu filozofów, teologów, mistyków dowodziło niewinności Boga (tzw. usprawiedliwienie Boga), jednak byli i tacy, którzy formułowali poważne oskarżenia wobec Stwórcy. Rozważania na temat pochodzenia zła i odpowiedzialności za nie z całą mocą powróciły we współczesnej filozofii i teologii m.in. wskutek doświadczenia HolokaustuHolokaustu. W myśli żydowskiej pojawia się wątek oskarżenia Boga o obojętność wobec ogromnego zła, jakie dokonało się podczas II wojny światowej. W myśli chrześcijańskiej motyw sensu cierpienia podjęli między innymi Jan Paweł II i ks. Józef Tischner. Sensem cierpienia zgłębiał również filozof Leszek Kołakowski.
Co zwraca uwagę w sylwetce i pozie człowieka przedstawionego przez współczesnego rzeźbiarza Gerharda Marcksa? W jaki sposób została ukazana postać Hioba? Dokonaj analizy ekspresji rzeźby.
W języku polskim funkcjonuje związek frazeologiczny „hiobowa wieść”. Odpowiedz na pytanie: w jakich sytuacjach go używamy?
Zwróć uwagę na wyraz twarzy Hioba wyrzeźbionej przez Hansa Wisella oraz kierunek, w który jest zwrócona. Nazwij uczucia, jakie wyraża.
Odpowiedz na pytanie: przed jaką próbą Bóg postawił Hioba?
Słownik
(gr. allēgoria – mówić w przenośni, obrazowo) – postać, idea lub wydarzenie, które poza dosłownym sensem mają również stałe i umowne znaczenie przenośne, w przeciwieństwie do symbolu, przesłanie alegorii jest zazwyczaj jednoznaczne. Odczytanie znaczenia alegorycznego wymaga pewnej erudycji wychodzącej poza prostą znajomość języka, np. kobieta z wagą i przepaską na oczach jest alegorią sprawiedliwości
(łacina kośc. holocaustum, gr. holo‑kautóō – spalam ofiarę w całości) – zagłada, ludobójstwo dokonane na Żydach podczas II wojny światowej przez III Rzeszę; w starożytności oznaczało składanie ofiary całopalnej