Występowanie i aktywność biologiczna wielu substancji wzrostowych, np. należących do fenoli lub terpenoidów, ograniczają się do jednego bądź kilku gatunków albo do wąskiej grupy taksonomicznej, natomiast związki uznawane za fitohormony występują i są aktywne we wszystkich zbadanych roślinach wyższych i u niektórych przedstawicieli roślin niższych.

Fitohormon ten hamuje wzrost wydłużeniowy pędów, stymuluje opadanie liści oraz dojrzewanie owoców, a także przyspiesza starzenie się roślin. Etylen aktywuje również tworzenie zawiązków korzeniowych oraz uczestniczy w regulacji reakcji roślin na stres. Jest gazowym fitohormonem o bardzo prostej budowie chemicznej (o wzorze ${\text{C}}_2{\text{H}}_4$).

Giberelina ${\text{GA}}_3$ (kwas giberelinowy) była pierwszym poznanym związkiem zaliczanym do klasy giberelin, wytwarzanym jako główny składnik toksyny grzyba Gibberella fujikuroi. W roślinach wyższych giberelina ${\text{GA}}_3$ jest przedstawicielem licznej grupy związków (dotąd poznano $136$ giberelin, będących pochodnymi diterpenu ent‑giberelanu), różniących się między sobą budową chemiczną, natomiast wykazujących podobną aktywność biologiczną. W roślinach naczyniowych wykryto ich $128$; u grzybów i bakterii – $8$. Gibereliny ${\text{GA}}_1$, ${\text{GA}}_3$, ${\text{GA}}_4$, ${\text{GA}}_7$ i ${\text{GA}}_9$ uważa się za główne aktywne gibereliny roślin wyższych. Pozostałych kilkadziesiąt giberelin to produkty pośrednie syntezy tych fitohormonów lub produkty ich katabolizmu.

Gibereliny stymulują wzrost wydłużeniowy międzywęźli, kiełkowanie nasion i kwitnienie oraz wpływają na zawiązywanie owoców.

Kolejna klasa fitohormonów to cytokininy (fitokininy), reprezentowane przez pierwszy poznany związek z tej grupy – zeatynę. Wszystkie związki nielicznej klasy cytokinin są pochodnymi adeniny. W odróżnieniu od pochodnych cukrowych innych fitohormonów glikozydy (rybozydy) cytokinin i ich fosforany (rybotydy) wykazują aktywność biologiczną.

Cytokininy biorą udział w stymulacji podziałów komórkowych (cytokineza) i wzrostu, transporcie asymilatów oraz różnicowaniu komórek, a także regulują stan spoczynku i opóźniają procesy starzenia.

Kwas abscysynowy (ABA – ang. abscisic acid, dawniej zwany również dorminą) jest jedynym znanym przedstawicielem tej klasy fitohormonów. Pewną aktywność biologiczną wykazuje ksantoksyna, bezpośredni prekursor w biosyntezie kwasu abscysynowego.

Najczęściej obserwowanym efektem ABA jest hamowanie kiełkowania nasion. Dlatego w starszych podręcznikach związek ten jest klasyfikowany w grupie inhibitorów wzrostu. Oprócz tego ABA wprowadza roślinę w stan spoczynku oraz hamuje rozwój pąków i wzrost pędów. Powoduje starzenie się tkanek, przyspiesza opadanie liści i owoców, a także uruchamia mechanizm zamykania aparatów szparkowych oraz wyzwala reakcje obronne roślin na czynniki stresowe.

Kwas jasmonowy (JA – ang. jasmonic acid) jest głównym przedstawicielem nielicznej klasy jasmonidów. Bierze udział w hamowaniu wzrostu, różnicowania się komórek oraz fotosyntezy. Stymuluje dojrzewanie owoców i starzenie się liści. Uruchamia reakcje roślin na stres oraz wzmaga proces oddychania komórkowego.

Substancje z rodziny brassinosteroidów (BS), liczącej ponad $40$ związków chemicznych, występują powszechnie w roślinach wyższych. Brassinosteroidy uczestniczą w regulacji wielu procesów, takich jak wzrost i rozwój oraz niektóre procesy metaboliczne, np. fotosynteza, a także w reakcjach roślin na stres i infekcje. Aktywność biologiczna brassinosteroidów w decydującym stopniu zależy od obecności w badanej tkance innych fitohormonów – auksyn, giberelin i cytokinin.

Gibereliny są syntetyzowane w rozwijających się liściach, korzeniach, nasionach oraz owocach. Przemieszczają się swobodnie we wszystkich kierunkach w organizmie rośliny przez elementy przewodzące łyka i drewna.

Cytokininy są wytwarzane głównie w korzeniach, a stamtąd transportowane do pędu, zarówno przez elementy przewodzące drewna, jak i łyka.