Klasyfikacja zwierząt opiera się na podobieństwach i różnicach w budowie ciała oraz różnicach pojawiających się podczas rozwoju zarodkowego.

bg‑red

Kryteria klasyfikacji zwierząt

Kryteria brane pod uwagę przy klasyfikacji zwierząt to:

  • obecność tkanek – podział na tkankowce i beztkankowce;

  • liczba warstw komórek zarodka tzw. listków zarodkowych – podział na dwuwarstwowce i trójwarstwowce;

  • sposób powstawania ostatecznego otworu gębowego – podział na pierwouste i wtórouste;

  • obecność wtórnej jamy ciała – celomycelomacelomy – podział na acelomatyczne, pseudocelomatyczne i celomatyczne.

bg‑pink

Obecność tkanek

Ciało zbudowane z tkanek lub ich brak decyduje o przynależności zwierząt do:

  • beztkankowców;

  • tkankowców.

Zwierzęta, których ciało zbudowane jest z wielu komórek, które nie tworzą tkanek to beztkankowce (Ahistozoa).

Zwierzęta wielokomórkowe, zbudowane z tkanek to tkankowce (Histozoa).

1
Beztkankowce (Ahistozoa)

Do beztkankowców należą wyłącznie gąbki (Porifera). To osiadłe, najbardziej pierwotne zwierzęta wielokomórkowe, w większości morskie. Gąbki nie mają właściwych tkanek. Ich komórki odznaczają się dużymi możliwościami zmiany formy i funkcji.

R13jsmcHrtgNO
Oceanapia sagittaria to przedstawiciel gąbek (Porifera), które jako jedyne należą do beztkankowców.
Źródło: budak, Flickr, licencja: CC BY-NC-ND 2.0.
Tkankowce (Histozoa)

Do tkankowców należą zwierzęta zbudowane z tkanek zwierzęcych – zespołów komórek o podobnej budowie oraz określonej funkcji, położeniu i pochodzeniu.

U zwierząt wyróżnia się cztery rodzaje tkanek:

  • nabłonkową;

  • mięśniową;

  • nerwową; 

  • łączną.

Tkanki zwierząt łączą się i tworzą narządy, które są zbudowane według określonego planu i przystosowane do pełnienia odpowiednich funkcji.

Narządy, grupując się, tworzą morfologiczną i funkcjonalną całość, zwaną układem narządów.

U tkankowców wyróżnia się układy:

  • powłokowy;

  • mięśniowy;

  • nerwowy;

  • szkieletowy;

  • oddechowy;

  • krwionośny;

  • limfatyczny;

  • pokarmowy;

  • wydalniczy;

  • dokrewny;

  • rozrodczy.

Niektóre układy występują wyłącznie u określonej grupy zwierząt, np. układ wodny występuje tylko u szkarłupni. Więcej na temat układu wodnego w e‑materiale: Układ wodny szkarłupniPC5P22uxWUkład wodny szkarłupni.

RjMW61beOp3qq
Żeglarz portugalski (Physalia physalis) jest przykładem tkankowca.
Źródło: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Więcej o tkankach zwierzęcych w e‑materiale: Klasyfikacja tkanek zwierzęcychPlLAC1IQvKlasyfikacja tkanek zwierzęcych.

bg‑pink

Liczba listków zarodkowych

Liczba warstw komórek budujących zarodek - liczba listków zarodkowych warunkuje zakwalifikowanie zwierzęcia do:

  • dwuwarstwowców (Diploblastica);

  • trójwarstwowców (Triploblastica).

Listki zarodkowe to warstwy komórek pojawiające się we wczesnym rozwoju zarodkowym na etapie gastrulacjigastrulacjagastrulacji, w wyniku przemieszczania się grup komórek do wnętrza zarodka. Na dalszym etapie rozwoju przekształcają się w tkanki i narządy.

Początkowo tworzą się dwie warstwy komórek:

  • zewnętrzny listek zarodkowy - ektodermaektodermaektoderma;

  • wewnętrzny listek zarodkowy - endodermaendodermaendoderma.

U większości zwierząt rozwija się między nimi trzecia warstwa komórek:

  • środkowy listek zarodkowy - mezodermamezodermamezoderma

Dwuwarstwowce (Diploblastica)

Ciało zwierząt dwuwarstwowych rozwija się z dwóch listków zarodkowych:

  • ektodermy, która tworzy warstwę nabłonkową, czyli epidermę;

  • endodermy, która tworzy gastrodermę.

Przestrzeń pomiędzy warstwami wypełnia galaretowata, bezkomórkowa mezoglea bądź mezenchyma z nielicznymi komórkami.

Do dwuwarstwowców należą wyłącznie organizmy wodne: parzydełkowce (Cnidaria).

Rhzp5JD1jCH5P
Chełbia modra (Aurelia aurita) przedstawiciel parzydełkowców (Cnidaria), zwierząt dwuwarstwowych.
Źródło: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
Trójwarstwowce (Triploblastica)

W rozwoju zarodkowym zwierząt trójwarstwowych występują trzy listki zarodkowe:

  • ektoderma;

  • mezoderma

  • endoderma.

Wykształcenie mezodermy w toku ewolucji spowodowało rozwinięcie się nowych tkanek oraz narządów.

Do trójwarstwowców należą m.in.: płazińce, nicienie, pierścienice, stawonogi, mięczaki, szkarłupnie, krągłouste, ryby, płazy, gady, ptaki oraz ssaki.

R1XgkPH5vCSXx
Ślimak winniczek (Helix pomatia) przedstawiciel mięczaków (Molusca), zwierząt trójwarstwowych.
Źródło: Wikimedia Commons Włodzimierz Wysocki, licencja: CC BY-SA 3.0.

Więcej o różnicowaniu się mezodermy w e‑materiale: Sposoby różnicowania się mezodermy w różnych grupach zwierzątPD4G2muoSSposoby różnicowania się mezodermy w różnych grupach zwierząt.

bg‑pink

Sposób powstawania otworu gębowego

Sposób, w jaki powstaje ostateczny otwór gębowy jest kryterium podziału zwierząt na: zwierzęta pierwouste (Protostomia) i zwierzęta wtórouste (Deuterostomia).

Pierwouste (Protostomia)

Ostateczny otwór gębowy dorosłego zwierzęcia pierwoustego powstaje z pragębypragębapragęby - otworu prowadzącego do zawiązka jelita - prajelita.

Do pierwoustych należą:

  • płazińce (Platyhelminthes);

  • wrotki (Rotifera);

  • nicienie (Nematoda);

  • pierścienice (Annelida);

  • stawonogi (Arthropoda);

  • mięczaki (Mollusca).

R5fxYFwriZx7q
Mątwik sojowy (Heterodera glycines) to przedstawiciel nicieni (Nematoda), zwierząt pierwoustych.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Wtórouste (Deuterostomia)

Ostateczny otwór gębowy dorosłego zwierzęcia wtóroustego powstaje na przeciwnym końcu ciała niż pragęba, która przekształca się w otwór odbytowy lub zarasta. Jeżeli pragęba zarasta, otwór odbytowy powstaje obok.

Do wtóroustych należą:

  • szkarłupnie (Echinodermata);

  • strunowce (Chordata).

RDP2aU5tsw5C7
Rozgwiazda czerwona (Asterias rubens) należąca do szkarłupni (Echinodermata), zwierząt wtóroustych.
Źródło: Bernard Spragg. NZ, Flickr, domena publiczna.
bg‑pink

Obecność wtórnej jamy ciała (celomy)

Podział na zwirzęta acelomatyczne, pseudocelomatycznecelomatyczne opiera się na obecności lub braku wykształconej wtórnej jamy ciała - celomy, przestrzeni powstającej w mezodermie zarodka kręgowców i zarodka wielu bezkręgowców.

RzlAAAhYuLsMJ1
Przekrój poprzeczny przez ciało trójwarstwowców (Triploblastica).
Źródło: Contentplus.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zwierzęta acelomatyczne

U zwierząt acelomatycznych nie występuje wtórna jama ciała. Przestrzeń między ektodermą a endodermą wypełnia parenchymaparenchymaparenchyma – gąbczasta tkanka łączna pochodzenia mezodermalnego.

Do zwierzat acelomatycznych należą:

  • płazińce (Platyhelminthes).

R1GICdPP1eNUj
Perski dywan (Pseudobiceros bedfordi) przedstawiciel płazińców (Platyhelminthes), zwierząt acelomatycznych.
Źródło: Flickr Pei Yan, licencja: CC BY-ND 2.0.
Zwierzęta pseudocelomatyczne

Zwierzęta pseudocelomatyczne nie mają wtórnej jamy ciała. Między endodermą a ektodermą występuje pierwotna jama ciała, która naśladuje funkcje celomy, ale nie jest w pełni otoczona mezodermą. Wypełnia ją płyn tworzący szkielet hydrauliczny.

Do zwierząt pseudocelomatycznych należą:

  • wrotki (Rotifera);

  • nicienie (Nematoda).

R1MqJc74crur5
Habrotrocha rosa przedstawiciel wrotków (Rotifera), zwierząt pseudocelomatycznych.
Źródło: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zwierzęta celomatyczne

U zwierząt celomatycznych w mezodermie występuje wtórna jama ciała - celoma. Do grupy tej należą:

  • pierścienice (Annelida);

  • stawonogi (Arthropoda);

  • mięczaki (Mollusca);

  • szkarłupnie (Echinodermata);

  • kręgowce (Vertebrata);

Ważne!

Powstanie celomy odegrało niezwykle ważną rolę w progresywnym rozwoju zwierząt, ponieważ powstała wolna przestrzeń, w której mogły powstawać nowe narządy, umożliwiające doskonalenie funkcjonowania i organizacji zwierząt.

Celoma stanowi szkielet hydrostatyczny. Oddziela mięśnie ciała od przewodu pokarmowego, co wpływa na dużą sprawność ruchową i umożliwia różnicowanie się strukturalne i funkcjonalne jelita. Ponadto służy do magazynowania produktów przemiany materii, a także do tworzenia i magazynowania gamet. Częściowo pełni funkcję układu krwionośnego oraz bierze udział przy transporcie gazów.

RPrRk2yYTJRDx
Dżdżownica ziemna (Lumbricus terrestris) to przedstawiciel skąposzczetów (Oligochaeta) należących do pierścienic (Annelida), u których po raz pierwszy pojawiła się celoma.
Źródło: Kalvicio de las Nieves, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-NC 2.0.
bg‑red

Klasyfikacja zwierząt

W oparciu o kryteria klasyfikacji, biorące pod uwagę: obecność tkanek, liczbę warstw w rozwoju zarodkowym, posiadanie lub brak celomy i sposób powstawania otworu gębowego, świat zwierząt podzielono na wiele grup.

RASBXlmM5TZmA1
Klasyfikacja zwierząt.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑red

Klasyfikacja zwierząt ze względu na symetrię ciała

Ze względu na symetrię ciała zwierzęta dzieli się na:

  • zwierzęta asymetryczne;

  • zwierzęta o symetrii promienistej (Radiata);

  • zwierzęta dwubocznie symetryczne (Bilateria).

Symetria ciała zwierząt ma związek z ich trybem życia. Zwierzęta osiadłe mają promienistą symetrię ciała, natomiast wolno żyjące symetrię dwuboczną.

Zwierzęta asymetryczne

Przez ciało zwierząt asymetrycznych nie można poprowadzić żadnej płaszczyzny symetrii.

Brak symetrii ciała jest charakterystyczny dla większości gatunków gąbek (Porifera), u których zatraca się pierwotna symetria promienista na korzyść asymetrycznego wzrostu: ściany ciała ulegają zgrubieniu, a woda pobierana jest przez system bardzo rozgałęzionych kanałów znajdujących się w tkance mezenchymatycznej.

RE9vqXOYoY9C4
Nadecznik stawowy (Spongilla lacustris) jest zwierzęciem asymetrycznym.
Źródło: Kirt L. Onthank, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zwierzęta o symetrii promienistej (Radiata)

Przez ciało zwierząt mających symetrię promienistą można poprowadzić wiele płaszczyzn symetrii.

Symetria promienista jest charakterystyczna dla zwierząt osiadłych oraz niektórych zwierząt planktonowych. Mają one wierzchspód ciała. Na spodniej części znajdują się struktury umożliwiające przytwierdzone zwierzęcia do podłoża. Natomiast narządy służące do łowów oraz obrony występują w postaci wieńca na wierzchniej stronie ciała, ponieważ zarówno potencjalna ofiara, jak i napastnik mogą pojawić się z każdej strony, a zwierzęta te nie mają możliwości ani podążania za zdobyczą, ani ucieczki przed wrogiem.

Występuje u:

  • parzydełkowców (Cnidaria);

  • szkarłupni (Echinodermata).

U szkarłupni symetria promienista jest cechą wtórną, ponieważ w trakcie wczesnego rozwoju zarodkowego zwierzęta te wykazują symetrię dwuboczną.

R1Ev4zrDaNBMd
Chełbia modra (Aurelia aurita) ma symetrię promienistą.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
Zwierzęta dwubocznie symetryczne (Bilateria)

Przez ciało zwierząt mających symetrię dwuboczną można poprowadzić jedną płaszczyznę symetrii.

Charakteryzuje je dwustronna (bilateralna) symetria budowy ciała. Prawa i lewa strona są prawie jednakowe. Ciało jest wydłużone w kierunku ruchu, co zmniejsza opór środowiska. Zwierzę ma wyodrębnioną część przednią z otworem gębowym, na której znajdują się narządy zmysłów i część tylną, często zaopatrzoną w ułatwiający pływanie ogon. Wyróżnia się również część grzbietowączęść brzuszną. Na części brzusznej znajdują się narządy ruchu.

RKRhBDSnySFjj
Danaid wędrowny (Danaus plexippus), którego ciało jest dwubocznie symetryczne.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.
Ważne!

Na podstawie kopalnych danych szacuje się, że dwa podstawowe rodzaje symetrii – symetria promienista i symetria dwuboczna istnieją od 550 milionów lat.

Słownik

celoma
celoma

wtórna jama ciała związana z mezodermą, otoczona własnym nabłonkiem

ektoderma
ektoderma

(gr. ektós – na zewnątrz, dérma – skóra) zewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli, zewnętrzny listek zarodkowy; ektodermą nazywa się również zewnętrzną warstwę ciała jamochłonów i żebropławów

endoderma
endoderma

(gr. éndon – wewnątrz, dérma – skóra) wewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli, wewnętrzny listek zarodkowy; endodermą nazywa się również zewnętrzną warstwę ciała parzydełkowców i żebropławów

gastrulacja
gastrulacja

proces przejścia w rozwoju zarodkowym zwierząt od stadium jednowarstwowego (blastuli) do stadium dwu- lub trzywarstwowego (gastruli) – wytworzenia listków zarodkowych

mezoderma
mezoderma

(gr. mésos – środkowy, dérma – skóra) środkowa warstwa komórek zarodka leżąca między ektodermą i endodermą, trzeci listek zarodkowy u zwierząt trójwarstwowych

parenchyma
parenchyma

zespół komórek wypełniających przestrzenie między worem powłokowo‑mięśniowym a narządami wewnętrznymi

pragęba
pragęba

pragęba - otwór prowadzący do prajelita u gastruli; w następnych etapach rozwoju zarodkowego pragęba przekształca się w definitywny otwór gębowy (pierwouste) albo funkcjonuje jako otwór odbytowy (wtórouste)