wzajemne oddziaływania między roślinami lub roślinami a mikroorganizmami wywołane wydzielaniem różnego typu związków chemicznych do podłoża, wody i atmosfery; polega na hamowaniu lub pobudzaniu rozwoju i wzrostu gatunku podlegającego wpływowi allelopatycznemu

korzenie wyrastające wtórnie w dowolnych, nietypowych miejscach dojrzałych organów, np. z liści lub łodyg; u roślin jednoliściennych tworzą system wiązkowy

organ roślinny mocujący roślinę w podłożu, umożliwiający pobieranie z gleby wody i soli mineralnych

zjawisko symbiotycznego, niepasożytniczego współżycia grzybów z korzeniami roślin wyższych; oba organizmy czerpią korzyści z tej symbiozy (wzajemna wymiana substancji odżywczych); rozróżnia się: mikoryzę ektotroficzną (zewnętrzną), w której strzępki grzyba oplatają korzonki roślin, tworząc opilśń, endotroficzną (wewnętrzną), w której grzyb wnika do tkanek rośliny, oraz ektendotroficzną (mieszaną), w której grzyb jest obecny w tkankach rośliny oraz tworzy opilśń

okolnica; warstwa lub pokład komórek na powierzchni walca osiowego korzenia, pod endodermą; ma zdolności merystematyczne (twórcze): zapoczątkowuje miazgę łykodrzewną w sektorach pierwotnego drewna; w perycyklu tworzą się wierzchołki korzeni bocznych: zewnętrzne części rozrośniętego perycyklu tworzą miazgę korkotwórczą korzenia

grupa roślin okrytozalążkowych, u których w rozwijającym się zarodku powstają dwa liścienie

grupa roślin okrytozalążkowych, u których w rozwijającym się zarodku powstaje jeden liścień

ciśnienie turgorowe; stan wysycenia komórek i tkanek roślinnych wodą, umożliwiający utrzymanie kształtu i określonej pozycji przez roślinę lub niektóre jej organy, niemające dobrze wykształconej podtrzymującej tkanki mechanicznej; zależy od potencjału osmotycznego soku komórkowego oraz od własności fizykochemicznych ściany komórkowej

wyrostki skórki korzenia (ryzodermy) zwiększające jego powierzchnię chłonną