Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑red

Wzór ogólny kwasów nieorganicznych

Kwasy nieorganiczne możemy podzielić na kwasy beztlenowe i tlenowe, a ich wzór ogólny przedstawia się następująco:

R1aTR5V5WstTk1
Wzór ogólny kwasów nieorganicznych
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑red

Wzór ogólny kwasów karboksylowych

Kwasy karboksylowe to związki organiczne. Ze względu na liczbę atomów węgla w cząsteczce można wyróżnić kwasy karboksylowe i wyższe kwasy karboksylowe, tzw. kwasy tłuszczowe. Wzór ogólny kwasów karboksylowych:

RjWReOKPD1sTs1
Wzór ogólny kwasów karboksylowych
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑red

Dysocjacja elektrolityczna

Doświadczenie nr 1

Polecenie 1

Przeanalizuj doświadczenie nr 1 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

RcEXWzGTz4IEW
Problem naukowy: Czy roztwory kwasów: chlorowodorowego (solnego) oraz etanowego (octowego) przewodzą prąd elektryczny? Hipoteza: Świecąca żarówka jest konsekwencją przewodnictwa prądu elektrycznego. Potrzebny sprzęt i odczynniki: dwie elektrody, dwie zlewki (50 centymetrów sześciennych), źródło prądu stałego, na przykład bateria, żarówka, przewody, roztwór kwasu etanowego, roztwór kwasu chlorowodorowego, woda destylowana. Instrukcja: 1. Nalej do zlewki około 25 - 30 centymetrów sześciennych kwasu chlorowodorowego. Dodaj wody destylowanej tak, aby uzupełnić zawartość zlewki do jej 3/4 objętości. Podobnie postąp z kwasem etanowym. 2. Zbuduj prosty obwód prądu elektrycznego, według poniższego schematu. Zanurz elektrody do pierwszej zlewki z kwasem chlorowodorowym. Zapisz obserwacje. 3. Opłucz wodą elektrody. Następnie zanurz elektrody do drugiej zlewki z roztworem kwasu etanowego. Zapisz obserwacje. Obserwacje: tu uzupełnij. Wnioski: tu uzupełnij.
1

Reakcje:

HCl + H2O  Cl- + H3O+
CH3COOH + H2O  CH3COO- + H3O+

Doświadczenie nr 2

Polecenie 2

Przeanalizuj doświadczenie nr 2 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

R1CNp3qzcc5Wu
Problem naukowy: Jaki jest odczyn roztworów kwasów: chlorowodorowego (solnego) i etanowego (octowego)? Hipoteza: Wywar z czerwonej kapusty zmienia zabarwienie z fioletowej na czerwoną w środowisku kwasowym. Potrzebny sprzęt i odczynniki: - roztwór kwasu etanowego lub ocet, - rozcieńczony roztwór kwasu chlorowodorowego, dwie probówki, dwie bagietki, dwie pipety, ssawka, wywar z czerwonej kapusty, statyw do probówek. Instrukcja: 1. Pipetą odmierz około 2-3 centymetrów sześciennych roztworu kwasu chlorowodorowego i wprowadź do pierwszej probówki. 2. Pipetą odmierz około 2-3 cm sześciennych roztworu kwasu etanowego i wprowadź do drugiej probówki. 3. Do obu probówek dodaj kilka kropli wywaru z czerwonej kapusty i pomieszaj bagietką zawartość obu probówek. Obserwacje. Wnioski.
Rv8pshdlDU3xG1
Ilustracja do doświadczenia nr 2. Barwa w probówkach zmienia się z fioletowej na czerwoną.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Kwasy nieorganiczne dzielimy na mocne i słabe elektrolity. Równania dysocjacji elektrolitycznejdysocjacja elektrolityczna (jonowa)dysocjacji elektrolitycznej kwasów nieorganicznych jednoprotonowych:

mocny elektrolit: HCl + H2O  Cl- + H3O+
słaby elektrolit: HNO2 + H2O  NO2- + H3O+

Z kolei kwasy nieorganiczne wieloprotonowekwas wieloprotonowywieloprotonowe ulegają dysocjacji stopniowej,dysocjacja stopniowa (etapowa)dysocjacji stopniowej, co ukazują poniższe równania dysocjacji:

H3PO4+ H2O  H2PO4- + H3O+
H2PO4-+ H2O  HPO42- + H3O+
 HPO42-+ H2O  HPO43- + H3O+

Kwasy karboksylowe to słabe elektrolity. Równania dysocjacji elektrolitycznej wybranych kwasów monokarboksylowychkwas monokarboksylowykwasów monokarboksylowych:

HCOOH+ H2O  HCOO- + H3O+
CH3COOH+ H2O  CH3COO- + H3O+

Kwasy polikarboksylowekwas polikarboksylowyKwasy polikarboksylowe ulegają dysocjacji stopniowej. Równanie dysocjacji elektrolitycznej kwasu szczawiowego (etanodiowego):

HOOC-COOH+ H2O  HOOC-COO- + H3O+
HOOC-COO- + H2O  (COO-)2 + H3O+

Należy podkreślić, że nie wszystkie kwasy karboksylowe rozpuszczają się w wodzie i ulegają dysocjacji elektrolitycznej. Takim przykładem są kwasy tłuszczowe.

bg‑red

Reakcja z metalami

Doświadczenie nr 3

Polecenie 3

Przeanalizuj doświadczenie nr 3 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

R18Ybzg9OREWV
Problem badawczy: Czy kwasy: etanowy (octowy) i chlorowodorowy (solny) reagują z magnezem?. Hipoteza: Magnez roztwarza się. W reakcji powstaje gaz. Potrzebny sprzęt i odczynniki: dwie probówki, wiórki magnezu /wstążka magnezowa, roztwór kwasu chlorowodorowego, roztwór kwasu etanowego lub ocet, łyżka, pipety, statyw do probówek, łuczywo, zapałki. Instrukcja: 1. Pipetą odmierz około 3-4 centymetrów sześciennych roztworu kwasu solnego i wprowadź do pierwszej probówki. Wrzuć jedną trzecią łyżeczki wiórek magnezu. Zbliż zapalone łuczywo do wylotu probówki. Obserwuj zachodzące zmiany. 2. Pipetą odmierz około 3-4 centymetrów sześciennych roztworu kwasu octowego i wlej do drugiej probówki. Wrzuć jedną trzecią łyżeczki wiórek magnezu. Zbliż zapalone łuczywo do wylotu probówki. Obserwuj zachodzące zmiany. Obserwacje. Wnioski.
1

Równanie reakcji możemy opisać w sposób ogólny:

kwas + aktywny metal  sól + wodór 

Kwasy nieorganiczne energicznie reagują z aktywnymi metalami, a w wyniku reakcji powstaje wodór.

  • zapis cząsteczkowy:

2 HCl + Mg  MgCl2 +H2
  • zapis jonowy skrócony:

2 H3O+ + Mg  Mg2+ + H2 + 2 H2O

Kwasy karboksylowe, które są rozpuszczalne w wodzie, reagują z aktywnymi metalami, w wyniku czego powstaje wodór.

  • zapis cząsteczkowy:

Mg + 2 CH3COOH  (CH3COO)2Mg + H2
  • zapis jonowy skrócony:

Mg + 2 H3O+  Mg2+ + H2 + 2 H2O
bg‑red

Reakcja z tlenkami metali

Doświadczenie nr 4

Polecenie 4

Przeanalizuj doświadczenie nr 4 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

R9J883umCnv7r
Problem badawczy: Czy kwasy: chlorowodorowy (solny) i etanowy (octowy) reagują z tlenkiem żelaza(III)?. Hipoteza: Tlenek żelaza(III) ulegnie roztworzeniu. Powstaje czerwonobrunatny roztwór. Potrzebny sprzęt i odczynniki: dwie probówki, tlenek żelaza(III), roztwór kwasu chlorowodorowego – HCl, roztwór kwasu etanowego lub ocet, łyżka, pipety, statyw do probówek. Instrukcja: 1. Pipetą odmierz około 3-4 centymetrów sześciennych roztworu kwasu solnego i wprowadź do pierwszej probówki. Wrzuć jedną trzecią łyżeczki tlenku żelaza trzy. Obserwuj zachodzące zmiany. 2. Pipetą odmierz około 3-4 centymetrów sześciennych roztworu kwasu octowego i wlej do drugiej probówki. Wrzuć jedną trzecią łyżeczki tlenku żelaza trzy. Zbliż zapalone łuczywo do wylotu probówki. Obserwacje. Wnioski.
RJaClgPS0lTXe1
Ilustracja do doświadczenia nr 4. W probówkach pojawia się brunatnoczerwony kolor.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Równanie reakcji możemy opisać w sposób ogólny:

kwas + tlenek metalu  sól + woda

Kwasy nieorganiczne reagują z tlenkami metali. W reakcji kwasu chlorowodorowego (kwasu solnego) z tlenkiem żelaza(III) powstaje chlorek żelaza(III) i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

Fe2O3  + 6 HCl 2 FeCl3 + 3 H2O
  • zapis jonowy skrócony:

Fe2O3  + 6 H3O+ 2 Fe3++ 9 H2O

Kwasy karboksylowe, które są rozpuszczalne w wodzie, reagują z tlenkami metali. W reakcji kwasu octowego (etanowego) z tlenkiem żelaza(III) powstaje octan (etanian) żelaza(III) i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

Fe2O3  + 6 CH3COOH 2 (CH3COO)3Fe+ 3 H2O
F e 2 O 3     +   6   H 3 O +   2   F e 3 + +   9   H 2 O
bg‑red

Reakcja z wodorotlenkami metali

Doświadczenie nr 5

Polecenie 5

Przeanalizuj doświadczenie nr 5 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

RNJKnl6CjSowq
Problem badawczy: Czy kwasy: chlorowodorowy (solny) i etanowy (octowy) reagują z wodorotlenkiem sodu?. Hipoteza: Fenoloftaleina, dodana przed reakcją do roztworu wodorotlenku sodu, ulegnie odbarwieniu podczas reakcji. Potrzebny sprzęt i odczynniki: dwie kolby Erlenmeyera, roztwór wodorotlenku sodu, roztwór kwasu chlorowodorowego - HCl, roztwór kwasu etanowego lub ocet, pipety, fenoloftaleina. Instrukcja: 1. Do erlenmayerki wprowadź 10 centymetrów sześciennych roztworu wodorotlenku sodu. Dodaj kilka kropli fenoloftaleiny. Przemieszaj. Następnie dodaj 10 cm sześciennych roztworu kwasu solnego. 2. Do drugiej erlenmayerki wprowadź 10 centymetrów sześciennych roztworu wodorotlenku sodu. Dodaj kilka kropli fenoloftaleiny. Przemieszaj. Następnie dodaj 10 centymetrów sześciennych roztworu kwasu octowego. Obserwacje: Malinowy roztwór odbarwia się w obydwu kolbach. Wniosek: Obydwa kwasy reagują z wodorotlenkiem sodu. Obserwacje. Wnioski.
1

Równanie reakcji możemy opisać w sposób ogólny:

kwas + wodorotlenek  sól + woda

W reakcji kwasu chlorowodorowego (kwasu solnego) z wodorotlenkiem sodu powstaje chlorek sodu i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

NaOH + HCl  NaCl + H2O
  • zapis jonowy skrócony:

OH- + H3O+ 2 H2O

W reakcji kwasu octowego (etanowego) z wodorotlenkiem sodu powstaje octan (etanian) sodu i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

NaOH +CH3COOH CH3COONa + H2O
  • zapis jonowy skrócony:

OH- + H3O+ 2 H2O
bg‑red

Reakcja z solami słabszych kwasów

Doświadczenie nr 6

Polecenie 6

Przeanalizuj doświadczenie nr 6 i zastanów się, jakie mogą być obserwacje i wnioski.

R1WpZMlGITHsM
Problem badawczy: Czy kwasy: chlorowodorowy (solny) i etanowy (octowy) reagują z węglanem wapnia?. Hipoteza: Sól roztwarza się. W reakcji powstaje gaz, który powoduje mętnienie wody wapiennej. Potrzebny sprzęt i odczynniki: dwie probówki z korkami i rurkami szklanymi, dwie zlewki, węglan wapnia, świeżo przygotowany roztwór wody wapiennej, roztwór kwasu chlorowodorowego, roztwór kwasu etanowego lub ocet, pipety, łyżka, dwa statywy laboratoryjne z łapą metalową. Instrukcja: 1. Do obu probówek wsyp ok. jednej trzeciej łyżki węglanu wapnia. Do obu zlewek wlej roztwór wody wapiennej (jedną drugą zlewki). Zmontuj zestaw do doświadczenia według schematu niżej. 2. Do pierwszej probówki wlej około 10 centymetrów sześciennych roztworu kwasu solnego, a do drugiej około 10 centymetrów sześciennych roztworu kwasu octowego. 3. Zamknij probówki korkiem z rurką odprowadzającą. Koniec rurki zanurz do zlewki z wodą wapienną. Obserwacje. Wnioski.
RPXTfawAedkYj1
Ilustracja do doświadczenia nr 6. W obu przypadkach wydziela się gaz.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Równanie reakcji możemy opisać w sposób ogólny:

kwas + sól słabszego kwasu  sól mocniejszego kwasu + słaby kwas

W reakcji kwasu chlorowodorowego (kwasu solnego) z węglanem wapnia powstaje chlorek wapnia, tlenek węgla(IV) i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

CaCO3 + 2 HCl  CaCl2 + H2O + CO2
  • zapis jonowy skrócony:

C a C O 3   +   2   H 3 O +   C a 2 + +   3   H 2 O   +   C O 2

W reakcji kwasu octowego (etanowego) z węglanem wapnia powstaje octan (etanian) wapnia, tlenek węgla(IV) i woda.

  • zapis cząsteczkowy:

CaCO3 + 2 CH3COOH (CH3COO)2Ca+ H2O + CO2
  • zapis jonowy skrócony:

C a C O 3   +   2   H 3 O +   C a 2 + +   3   H 2 O   +   C O 2

Mętnienie wody wapiennejwoda wapiennawody wapiennej świadczy o powstaniu węglanu wapnia.

CO2 + Ca(OH)2   CaCO3  + H2O
bg‑red

Podsumowanie

  • słaby elektrolitsłaby elektrolitsłaby elektrolitsłaby elektrolitWśród kwasów nieorganicznych wyróżniamy mocnemocny elektrolitmocnesłabesłaby elektrolitsłabe elektrolityelektrolit elektrolity. Jeśli mowa o kwasach karboksylowych, to są one słabymi elektrolitami.

  • Kwasy nieorganiczne i niektóre kwasy karboksylowe ulegają dysocjacji elektrolitycznej.

  • Podobne reakcje niektórych kwasów karboksylowych i kwasów nieorganicznych:

    • reakcja z metalami;

    • reakcja z tlenkami metali;

    • reakcja z wodorotlenkami;

    • reakcja z solami słabszych kwasów niż kwasy karboksylowe.

Słownik

dysocjacja elektrolityczna (jonowa)
dysocjacja elektrolityczna (jonowa)

rozpad substancji na jony pod wpływem rozpuszczalnika (najczęściej wody)

dysocjacja stopniowa (etapowa)
dysocjacja stopniowa (etapowa)

dysocjacja zachodząca na więcej niż jednym etapie. Na każdym etapie wydajność dysocjacji jest inna. Wydajność kolejnych dysocjacji jest coraz mniejsza. Przykładem substancji dysocjującej stopniowo jest kwas ortofosforowy(V) – H 3 PO 4

kwas jednoprotonowy
kwas jednoprotonowy

kwas posiadający jeden atom wodoru, który jest zdolny do „oderwania się” od cząsteczki substancji podczas dysocjacji elektrolitycznej

kwas wieloprotonowy
kwas wieloprotonowy

kwas, który zawiera więcej niż jeden atom wodoru. Atomy wodoru są zdolne do „oderwania się” od cząsteczki substancji podczas dysocjacji elektrolitycznej. Kwasy wieloprotonowe dysocjują stopniowo

kwas monokarboksylowy
kwas monokarboksylowy

kwas organiczny zawierający jedną grupę karboksylową (kwas polikarboksylowy)

kwas polikarboksylowy
kwas polikarboksylowy

kwas organiczny zawierający więcej niż jedną grupę karboksylową

elektrolit 
elektrolit 

(gr. ḗlektron „bursztyn”, lytós „rozpuszczalny”) substancja, która ulega dysocjacji elektrolitycznej; jest zdolna do przewodzenia prądu elektrycznego

mocny elektrolit
mocny elektrolit

substancja, która ulega całkowitej lub prawie całkowitej dysocjacji elektrolitycznej; do mocnych elektrolitów zaliczamy: większość soli, zasady, niektóre kwasy nieorganiczne np.: HCl, HBr, HNO 3 , H 2 SO 4

słaby elektrolit
słaby elektrolit

substancja, która w małym stopniu dysocjuje, jak np. kwas octowy  CH 3 COOH

woda wapienna
woda wapienna

klarowny, nasycony, wodny roztwór wodorotlenku wapnia Ca(OH) 2

Bibliografia

Bobrański B., Chemia organiczna, Warszawa 1992.

Buczek I., Chrzanowski M, Dymara J., Persona A., Kowalik E., Kuśmierczyk K., Odrowąż E., Sobczak M., Sygniewicz J., Chemia. Rozszerzenie. Repetytorium matura, Warszawa 2014.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska- Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 1. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, Warszawa 2002.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska- Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 2. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, Warszawa 2003.

Danikiewicz W., Chemia. Związki organiczne. Podręcznik do liceów i techników. Zakres rozszerzony, Warszawa 2016.

Lautenschläger K. H., Schröter W., Wanninger A., Nowoczesne kompendium chemii, Warszawa 2007.

Litwin M., Styka – Wlazło Sz., Szymońska J., To jest chemia 2. Chemia organiczna. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Zakres rozszerzony, Warszawa 2016.

McMurry J., Chemia organiczna 4, Warszawa 2004.

McMurry J., Chemia organiczna 3, Warszawa 2003.

Pazdro K. M., Rola – Noworyta A., Chemia. Repetytorium dla przyszłych maturzystów i studentów, Warszawa 2017.